வார்த்தைகளின் விளிம்பில்

The Moon and Sixpence

கதைக்கு ஒரு முறை, சதைக்கு ஒரு முறை என விக்டோரியன் காலத்து நாவல்களை குறைந்தது இருதடவை படிக்கலாம். கத்திரி எடுத்து சென்சார் சர்ட்டிஃபிகேட் வழங்குவதற்கு முன்னே சொல்லிவிடுகிறேன், உயிரோட்டமான பாத்திரப்படைப்பே சதை. பல நாவல்களில் முதல் நூறு பக்கங்கள் வரை பாத்திரங்களை வர்ணித்துக்கொண்டே போவர். பாதிக்கு மேல் புரியாது என்பதால் ரசித்திருக்க முடியாது. நாவல் முடிந்தவுடன் ஒரு ஜிக்ஸா போல் எல்லா பாத்திரங்களும், சம்பவங்களும் நம் எண்ணத்தில் சேரத் தொடங்கும். ஓரளவு குத்துமதிப்பாகப் புரிந்தவுடன், மறுபடியும் முதல் நூறு பக்கங்களைப் படிக்கலாம். `உன்னாலே தானே என் விதிகளை மறந்தேன்` என எந்திரன் பாடுவதைப் போல், நுணுக்கமான வர்ணனைகளுக்கு நடுவே கதையின் ரகசியம் அல்லது ஒருவனின் செயலுக்கான அர்த்தம் ஒளிந்திருக்கும்.

குணாதிசையங்களை விவரிப்பதில் அப்படி என்னதான் ஈர்ப்போ இவர்களுக்கு? வல்லவர், நல்லவர் என ஓரிரு உதாரணங்களோடு நிறுத்த முடியாது. அட்சயப் பாத்திரம் போல் அள்ளிக்கொண்டேயிருக்கலாம்;ஆனாலும் கதாப்பாத்திரத்தின் முழு ஸ்வரூபம் வெளியே தெரியாது.

பல சமயங்களில், கதாபாத்திரங்களின் நீண்ட கோட்டு பாக்கெட்டின் அடியாழத்தில் ஏதாவது கருமை ஒட்டியிருக்கும். இவற்றைத் தாண்டி, விக்டோரியன் காலத்து மரபை கொண்டாட, ஏளனம் செய்ய பல நிகழ்வுகளின் விவரிப்பு. முக்கியமாக, விருந்து என்ற பெயரில் ஊரிலுள்ள பெரிய மனிதப் பட்டாளமே வரிசையில் நிற்கும். A Chrome Yellow, Mayor of Casterbridge, Point Counterpoint, ஏறத்தாழ எல்லா டிக்கன்ஸின் நாவல்களும், இப்படிப்பட்ட பெளராணிக மரபின் வீழ்ச்சியைப் படம்பிடிப்பவையே.

எட்கர் ஆலன் போ, ஜி.கே.செஸ்டர்டன்,ஷெர்லாக் ஹோம்ஸ் என்றால் யார் செய்த குற்றம் பற்றி எழுதுவார்கள். குற்றம் ஏன் நடந்தது என நோண்டினால் தஸ்தாவெய்ஸ்கி, டால்ஸ்டாய், தாமஸ் மன். குற்றம் ஒரு பின்னணி மட்டுமே. தேசம், மரபு,மனிதத்துவம்,கலை போன்றவற்றின் வீழ்ச்சியை படம்பிடிப்பதே முதன்மையான நோக்கம்.

(படத்தைச் சொடுக்கினால் பிராஜெக்ட் குடென்பெர்கில் இலவசமாகத் தரவிறக்கிக்கொள்ளலாம்).

சமர்செட் மாம் எழுதிய The Moon and Six pence நாவலும் இவ்வகையைச் சார்ந்ததே.

ஒரு ஊரில் இரு நண்பர்கள். இருவரும் ஒன்றாக நடக்கும் சமயம் ஒருவன் கீழிருக்கும் பணத்தைப் பார்க்கிறான். இதனால், கணநேரம் மேகம் விலகி வெளிவரும் பூர்ண சந்திரனை பார்க்கத்தவறுகிறான். மற்றொருவன் சந்திரனின் அழகில் மயங்கி கவிஞனைப் போலாகிறான். மேலே பார்த்தபடி பணத்தை மிதித்துச் செல்கிறான்.

பணத்தைக் கையிலெடுத்தவனை விட்டுவிடுவோம். அவனை பின் நவீனத்துவர்கள் பார்த்துக்கொள்வார்கள்.

சந்திரனைப் பார்த்தவன் அதை வர்ணிக்கத் துவங்குகிறான். சொற்களின் வனத்தில் சிக்கிக்கொள்கிறான். மண்ணின் ஆழத்தை அளக்கும் சொற்கள், காற்றில் மிதக்கும் எடையில்லா பூக்களைப் போன்ற சொற்கள் என அவன் உபயோகிக்காதவை இல்லை. எனினும் வார்த்தைக்குள் அக்காட்சி  அடங்க மறுத்தது. எவ்விதத்திலாவது அதைச் சிறைப்படுத்த முடியுமா எனத்தூரிகை கொண்டு ஓவியமாகத் தீட்டத் துவங்குகிறான். மண்ணில் முளைக்காத எதுவும் அவன் முன் மண்டியிடாது எனப் புரிந்தும் தொடர்ந்து வரைந்துகொண்டேயிருந்தான். ஒவ்வொரு வண்ணமாக குழைத்துத் தனக்குப் புரிந்த மொழியில் ஓவியத்தை வரைகிறான். ஆனால், ஒவ்வொரு முறையும் குழப்பமான மனநிலையைப் பிரதிபலிப்பது போல வண்ணங்களின் சேர்க்கை விசித்திரமாக வெளிப்பட்டது.

குழல் கொண்டு ஊதும்போது வெந்து தணியும் கரியைப் போல், ஏதோ ஒரு உருவம் தோன்றிய பொழுதில் மறைந்துகொண்டேயிருந்தது. ஒவ்வொரு தீட்டலிலும் ஒன்று மறைந்து மற்றொன்று உருவானது. முடிவில் எல்லா வண்ணங்களும் சேர்ந்து வெள்ளையானது. சந்திரனைப் பார்த்தவனின் நினைவு தப்பிப் போகிறது.

கிட்டத்தட்ட இதே போன்ற நிகழ்ச்சி.

ஜெயமோகன் நித்ய சைதன்ய யதியுடன் ஊட்டியில் நடைபயிற்சி சென்றபோது ஒரு சம்பவம். அதிகாலை நேரம்.மேகக் கதவுகள் திறக்க கண்ணாடி தூண்கள் போல் மெல்ல சூரியன் வெளியே வருகிறது. நடக்கும் பாதை மலையின் விளிம்பைச் சந்திக்கிறது.அப்போது சுற்றிலும் மலைகளைப் பார்த்த ஜெயமோகனுக்கு உலகமே எல்லையற்ற ஆனந்தவெளியாகத் தெரிந்திருக்கிறது. அதை நித்யாவிடம் சொல்லியிருக்கிறார். இயல்பிலேயே குறும்பு மனங்கொண்ட நித்யா `நீ எழுத்தாளன் தானே? இதைச் சொல்ல முயற்சி செய்யேன்` எனக் கேட்டிருக்கிறார். அதற்கு ஜெயமோகன் `இதெல்லாம் இருக்கிறது. நான் இருக்கிறேன். நான் இதன் ஒரு பகுதி.இது என்னைச் சேர்ந்தது.ஒளி இருக்கிறது.வானம் இருக்கிறது.நான் சிறியவனாக அற்பமானவனாக இருக்கிறேன்.அதே சமயம் எல்லைகளில்லாத மகத்தானவன் என்றும் தோன்றுகிறது. மனதை நெகிழச் செய்யும் விரிவான ஓர் உணர்விது.` என தான் கண்ட காட்சியை விவரிக்க முயன்றிருக்கிறார். (நினைவிலிருந்து கருத்தை மட்டும் எழுதியிருக்கிறேன்)

**

பால் காகுயின் (Paul Gauguin) என்ற ஓவியர் பின்-பதிவுவாத (Post Impressionism) பாணியின் தலைவர். வண்ணங்களைச் சீராக தீட்டினால் மட்டும் போதாது. வெளிச்சத்தில் பொருட்கள் எப்படி வெவ்வேறு தெளிவுகளில் தெரிகிறதோ, ஓவியங்களும் அதைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்றது பின் - பதிவுவாதம்.  போட்டோ எடுப்பது போல் தத்ரூபமாக ஒளிச்சிதறல் நிகழ வேண்டும் என விளக்குகிறார் பால் காகுயின். வெளிச்சம் மற்றும் கோணங்களைக் காட்சிப்படுத்தினாலே போதும்; ஒரு ஓவியம் இயல்பாக இருக்கும் என்கிறார்.

இந்நாவல் பால் காகுயின் வாழ்க்கையை அடியொற்றி எழுதப்பட்டது.ஓவியத்தின் இயல்பை அடைவதற்கு, பால் சந்திக்க நேர்ந்த மன உளைச்சல்களை இந்நாவல் விவரிக்கிறது.

சார்லஸ் ஸ்ட்ரிக்ட்லாண்ட் பங்குச் சந்தையில் வேலை செய்பவர். அவரது மனைவி அரைகுறை எழுத்தாளர். விருந்துக்காக பல நண்பர்களை வீட்டுக்கு அழைப்பது அவரது வழக்கம். மனைவியின்  எழுத்தாள நண்பர்கள் முன் சார்லஸ் மிக அமைதியாகவே இருப்பார்.விருந்தில் கலந்துகொள்ள அவருக்கு நாட்டமில்லையோ என நினைக்குமளவு அவரது மெளனம் அனைவரையும் கொல்லும். ஆனாலும், அவரது மனைவி விருந்து கொடுப்பதை கைவிடுவதில்லை. பழைய நண்பர் மூலம், அறிமுகம் ஆகிறார் எழுத்தாளர் தாமஸ். இவர் விவரிப்பது போல் முழு நாவல் அமைந்திருக்கிறது.

கிட்டத்தட்ட நாற்பது வயதைக் கடந்த சார்லஸ் ஒரு நாள் வீட்டை விட்டுச் சென்றுவிடுகிறார். தான் பாரீஸுக்குப் போவதாகவும், தன்னைத் தேட வேண்டாமென கடிதம் எழுதுகிறார்.நிலைகுலைந்து போவதைக் தாண்டி, காரணம் தெரியாமல் மிகக் குழப்பமான மனநிலைக்கு ஆளாகிறார் சார்லஸின் மனைவி. அவரைத் தேடிக் கண்டுபிடிக்கும் பொறுப்பு தாமஸ் தலையில் விழுகிறது.

பாரீஸை நோக்கி பயணத்தைத் துவங்குகிறார் தாமஸ். இப்பயணம் அவரை பல புதிய இடங்களுக்கு அழைத்துச் செல்கிறது. ஏறக்குறைய ஒரு ஜீனியஸ் எனப் புரியாமல் சார்லஸின் எண்ண ஓட்டங்களுடன் பயணிக்க வைக்கிறது.

(தொடரும்)

பா.ராகவனின் - `பின் கதைச் சுருக்கம்`

நாவல் என்றால் என்ன? வாழ்க்கையைப் பற்றி வார்த்தைகளில் வடிக்க முற்படுவது எனச் சொல்லலாம். மணல் கடிகாரம் போல் மேல் பகுதியில் வாழ்க்கை நுழைந்து கீழ் பகுதியில் நாவலாக மாறுமா? போலவே வார்த்தைகளைக் கொண்டு வாழ்க்கையை விளக்க முற்படுவதும் வைக்கோலில் தேடும் ஊசிதான்.

வாழ்வின் அடிப்படைகளை ஆராய்வது நாவலின் நோக்கம் என்பது ஜெயமோகனின் தரப்பு. இவர் முன்வைத்த நாவல் கோட்பாடும் அடிப்படை தரவுகளை வாழ்வின் அடிப்படைகளிலிருந்தே பெற்றுக்கொண்டது. நாவல் வழியே வாழ்க்கை. வாழ்க்கை வழியே நாவல் என்பது பா.ராவின் கருத்து.

 
(மேலுள்ள படத்தை சொடுக்கி கிழக்கு பதிப்பகத்தில் வாங்கலாம்)

பா.ராகவனின் `பின் கதைச் சுருக்கம்` விளக்கமாக கோட்பாடுகளை விவரிக்கும் நூல் அல்ல. தனக்கு பிடித்த 17 நாவல்கள் பற்றி அடுத்த நிமிடமே நம்மை படிக்கத் தூண்டும் வகையில் எழுதியிருக்கிறார். சிறுவயது முதற்கொண்டே நாவல் பின்னால் அலைந்ததை சுவாரஸ்யமாக விவரிக்கும் முன்னுரையில் இப்புத்தகங்கள் ரசனை சார்ந்த தேர்வு மட்டுமே என்கிறார். கோட்பாடு, தற்கால இஸம் என்ற வலையிலெல்லாம் சிக்கிக்கொள்ளாமல் `எனக்குப் பிடித்தது.ரசிக்கத் தகுந்த புத்தகங்கள் இவை` என தான் ரசித்ததை மட்டுமே முன்னிறுத்தும் எழுத்தாளர். இதனாலேயே பா.ரா அறிமுகம் செய்யும் நூல்களை கண்டிப்பாக மறு பரிசீலனைக்கு உட்படுத்தாமல் வாங்கிவிடலாம்.

பின் கதைச் சுருக்கம் 17 நாவல்களைப் பற்றியும் அவை உருவான கதையையும் சொல்கிறது. இக்கால நாவல், வேற்று மொழி நாவல் என்ற எந்த பாகுபாடும் கொள்ளாமல் தனக்குப் பிடித்த நாவல்கள் பற்றி நம்முடன் பகிர்ந்து கொள்கிறார்.

நாவலென்பதும் வாழ்க்கையென்பதும் அனுபவங்களே என்பதில் `அலை உறங்கும் கடல்` காலத்திலிருந்தே பா.ரா உறுதியாக இருந்திருக்கிறார். பிறந்த குழந்தை போல் சத்தமேயில்லாமல் கிடக்கும் ராமேஸ்வரக் கடலலையில் மயங்கி, கிறங்கி, வாழ்ந்து அலை உறங்கும் கடலை எழுதியதாகக் குறிப்பிடுகிறார். அற்புதமும், அன்றாட நிகழ்வுகளும் ஒருசேர நடக்குமிடமாக ராமேஸ்வரத்தை விவரிக்கிறார். கடலுக்கு நடுவே தெரியும் ராமர் மண் திட்டு, தக்கையைப் போல் மிதக்கும் கனமாக பாறாங்கற்கள் என அவர் சென்ற இடமெல்லாம் மாய உலகம் போல ராமேஸ்வரம் அவரை கட்டுண்ணப்பண்ணியிருக்கிறது. மீண்டும் மீண்டும் மீட்டிப்பார்க்கவே அவை அலை உறங்கும் கடலாக மாறியிருக்கிறது. இந்நாவலை நினைக்கும்போதெல்லாம் இன்றும் பிரத்தியேகமான இளம் சூடு அணங்கு போல் பரவுவதாக குறிப்பிடுகிறார்.

அசோகமித்திரன் அமெரிக்காவின் அயோவா நகருக்கு சென்ற அனுபவமான `ஒற்றன்` குறிப்பிடத்தக்க புத்தகம். பல எழுத்தாளர்கள் ஒன்று கூடும் மாநாட்டை நாம் நேரில் பார்ப்பது போல் விவரித்திருப்பார். அசோகமித்திரன் கதைகளைப் படிக்கும்போது ஆர்.கே.லக்‌ஷ்மணின் பொதுஜனம் ஞாபகத்துக்கு வரும். தாமரை இலை தண்ணீர் போல எதிலும் ஒட்டாமல், சாராமல் ஒரு பார்வையாளனாக தன்னை சுற்றி நடப்பவை குறித்த உலகத்தை சில பக்கங்களில் படைத்துவிடுவார். கவிதையில் வைப்புமுறை போல் கதைகளிலும் வார்த்தை பிரயோகங்கள், வரிகளின் வரிசைச் சங்கிலி படிக்கும் நமக்கு ஒரு எண்ண ஓட்டத்தை உருவாக்கும். கச்சிதமாக அமையும் பத்திகள் தானாகவே நம்முள் அமர்ந்துகொள்ளும் என குறிப்பிடுகிறார். ஒற்றன் அதற்கு சரியான உதாரணம். அப்புத்தகத்தைப் பற்றி எழுதப்பட்டிருக்கும் இக்கட்டுரை மிக நேர்த்தியாக அமைந்துள்ளது.

இப்புத்தகத்தின் வெற்றி பா.ராவின் மொழி வீச்சில் குடிகொண்டுள்ளது. கடினமான மொழியோ, நாம் கேள்விப்பட்டிராத வார்த்தைகளோ இவர் கட்டுரைகளில் இருக்காது. சொல்ல வேண்டிய கருத்தில் தெளிவு. வாசகனை அடைய வேண்டிய செய்தியின் முக்கியத்துவம். இதனாலேயே நமக்கும் பா.ராவின் எழுத்துக்கும் இடைவெளி மிகக் குறைவாக உள்ளது. அட, நாமும் இதைப் போல் எழுதலாம் போலவே என பொய்த்தோற்றத்தைக் கொடுக்கும்.

மேற்கூறியதுக்கு `நூறு வருடத் தனிமை` கட்டுரை நல்ல உதாரணம். பாரீஸ் நகரில் செய்வதறியாது சுற்றித்திரிந்துகொண்டிருந்த மார்குவேஸ் ஹெமிங்வேவைச் சந்தித்தது, நூறு வருடத் தனிமை புத்தகம் எழுதத் தொடங்குவதில் சந்தித்த சிக்கல், அதை நீக்கிய பயணம் என அதிரடி வேகத்தில் அறிமுகம் நடந்தேறுகிறது. நடுவே எவ்வளவோ விஷயங்கள் விட்டுப்போயிருக்கலாம். ஆர்வமிருப்பவர்கள் மேலும் விரிவாக படிக்க முற்படுவர். ஆனால், மார்குவேஸ் பற்றியும் அவர் எழுதிய நூறு வருடத் தனிமை பற்றியும் ஒரு குறுக்குவெட்டு தோற்றம் இந்த எட்டே பக்கங்களில் கச்சிதமாக நமக்குக் கிடைக்கிறது. இதற்கு மேல் அள்ள அள்ள விஷயங்களைத் தேடிச் செல்ல ஆயிரம் புத்தகங்கள் உண்டு. ஆனால்,ஒரு நாவலுக்கான பின் கதைச் சுருக்கத்தை எழுத்தாளர் அறிமுகத்துடன் தொடங்கி, அட மார்குவேஸை எனக்கு நல்லா தெரியுமே என சொல்லும்படி நானும் உனக்கு பழவடியேன் என்றாக்கியது இக்கட்டுரை.

அதேபோல் நண்பர்கள் ஆர்.வெங்கடேஷ், பா.ராவும் சேர்ந்து நாவல் எழுதுவதற்காக கன்னியாகுமரி சென்ற அனுபவம் மிகச் சுவாரஸ்யமானது. எது செய்ய நினைத்தாலும் அதில் குழந்தையின் குறுகுறுப்பு மிக அவசியம் என உணர வைத்தது. ஒரு வாரம் விடுமுறையில் இரு நண்பர்களும் கன்னியாகுமரி சென்று தங்கள் கனவு நாவலை எழுத முற்படுகிறார்கள். `இரண்டு` மூலம் ஆர்.வெங்கடேஷ் சாத்தியமாக்குகிறார். இந்நாவலின் Craftmanshipபை பா.ரா மிக சுவாரஸ்யமாகக் கூறுகிறார். அனுபவமே வாழ்க்கை. அது முதல் படி. அவ்வனுபவம் வார்த்தைகளாகும் கட்டமும் சுவையானதே என இக்கட்டுரை முடியும்போது புரிகிறது.

`புதியதோர் உலகம்` கட்டுரை மூலம் விஷ்ணுபுரத்தை இப்பட்டியலில் சேர்த்தது எனக்குக் கூடுதல் சந்தோஷம். விஷ்ணுபுரம் வெளியான நாள் முதல் இன்றுவரை வசைபாடப்பட்டு வந்திருக்கிறது என்பதே ஒரு முக்கியமான விளம்பரமாகக் கருதலாம். மெல்ல சுவைக்கும் இனிப்பு வகைபோல் சமயம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் இந்நாவலில் சில பக்கங்களைப் படிப்பேன். பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் அமைந்த கதைகளம். இத்தனை தத்ரூபமாக நம்முன் நிறுத்த எவ்வளவு தகவல்களை ஜெயமோகன் திரட்டியிருக்க வேண்டும் என நினைத்தாலே ஆச்சர்யமூட்டுகிறது. ஜெயமோகனின் மொழியாளுமை தமிழுக்குக் கிடைத்த புதுப்பாய்ச்சல் என்றே கருதவைக்கும் ஆக்கம். இவ்வளவு கடினமாக நாவலையும் சுலபமாக உள்வாங்க முடியும்; தேவை திறந்த மனம் மட்டுமே என பா.ரா எழுதியிருப்பதன் உண்மை இந்நாவலை படித்தால் மட்டுமே அனுபவிக்க முடியும்.

`எங்கே என் அடையாளம்` ருஷ்டி எழுதிய நடுநிசிக் குழந்தைகளின் (Midnights Childen) பின்கதை.இந்நாவல் மூலம் அழியா அடையாளத்தைத் தேடிக்கொண்ட ருஷ்டியின் எழுத்துநடை மிக வித்தியாசமானது. மின்னல் வேக திரைக்கதை போல ஒரே வரியில் பலவற்றை கோர்த்தபடி செல்லும். அற்புத எதார்த்த வகை எழுத்துகளாக இருந்தாலும் மிக எளிமையாக புரியக்கூடியது. இந்நாவலின் சொற்றொடர்கள் ஆரம்பத்தில் சற்று கடினம் போலத்தெரிந்தாலும், முதல் சில பக்கங்களில் பிடிபட்டுவிட்டால் ஒரு உன்னத உலகுக்குள் சலீம் சினாய் இழுத்துச் செல்வான். இதனாலேயே புக்கர் ஆஃப் புக்கர் பரிசுக்கும் இது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. அடையாளத்தை இழப்பது, அதை மீட்ப நடக்கும் தேடல் கதையின் ஆதாரம். ஒரு வகையில் இது ருஷ்டியில் சுயசரிதையும் கூட என பா.ரா கூறுகிறார்.

என் ஊர்க்காரரான பிரபஞ்சனின் `மகாநதி` பற்றிய கட்டுரை மேலும் கூடுதல் தகவல்களுடன் அமைந்திருக்கலாம். தமிழின் மிக முக்கியமான எழுத்தாளர் பிரபஞ்சன் டிவியில் கூட விளம்பரங்களைப் பார்க்க மாட்டார். அந்த அளவு விளம்பர அபிரியர்.மிக எளிமையான சொற்றொடர்கள் மூலம் `மானுடம் வெல்லும்`, `மகாநதி` போன்ற கோட்டைகளைக் கட்டியிருக்கிறார்.

டால்ஸ்டாய், பஷீர், சமுத்திரம் போன்றோரின் கட்டுரைகள் ரத்தின சுருக்கமாக தெளிந்த நீரோடை போல் அமைந்திருக்கிறது. குறிப்பாக சமுத்திரம் பற்றிய கட்டுரையில் பா.ரா சந்தித்த போது நிகழ்ந்த சுவாரஸ்யமான சம்பவத்தைக் குறிப்பிடுகிறார். மிகக் கொண்டாட்டமான எழுத்துக்களுக்கு சொந்தக்காரராக சமுத்திரத்தை முன்வைக்கிறார். இவர் எழுதியவற்றை படித்தே தீரவேண்டிய அவசிய உணர்வை இக்கட்டுரை தருகிறது.

இந்த 112 பக்கம் புத்தகத்தை இதுவரை பத்து முறைகளுக்கு மேல் படித்திருக்கிறேன். சோர்வு ஏற்படும் நேரத்திலெல்லாம் ஒரு டானிக் போல இக்கட்டுரைகள் அமைந்துள்ளன. மேம்போக்காகப் பார்க்கும்போது இக்கட்டுரைகள் சுலபமாக எழுதப்பட்டது போலத்தோன்றும். ஆனால் எழுத வேண்டிய விஷயங்களைப் பற்றிய பார்வை மிகத் தெளிவாக இருந்தால் மட்டுமே இவ்வளவு எளிமையாகவும், கச்சிதமாகவும் கட்டுரை எழுதமுடியும். மொழி ஒரு தடையேயல்ல. எழுத்தாளரின் சிந்தனை ஓட்டம்; எண்ண வரிசை சீராக இருந்தால் எழுத்தும் பெரும்பாலும் சீராக அமையும் என்றே தோன்றுகிறது. பல்துறை புரிதல்கள் தெளிவாகவும் ஆழமாகவும் இருந்தால் மட்டுமே இப்படிப்பட்ட புத்தகங்கள் சாத்தியம்.

ஒரு நாவலைப் பற்றி மட்டுமல்லாது அதை எழுதிய எழுத்தாளர், அவர் எழுத்து பாணி, அவர் வாழ்ந்த காலகட்டம், சூழ்நிலை என பலதரப்பட்ட தகவல்களை சரியான கலவையில் தருவது சாதாரண காரியமாகத் தோன்றவில்லை. அதற்கு மொழி கைகொடுக்க வேண்டும். படிக்கும் நமக்கு `போர்` அடிக்காத வகையில் அனுபவங்களைத் தொகுக்க வேண்டும். இவற்றைத் தாண்டி எழுத்து, படிப்பு, புத்தகம் மேல் மெய்யான காதல் இருக்க வேண்டும். சரியான புரிதல் அமைய வேண்டும். இவற்றையெல்லாம் ஒரு பாட்டிலில் போட்டு குலுக்கினால் கட்டுரை வந்துவிடாதே! வாசகனிடம் சென்று சேர்க்க வேண்டும் என்ற தீராத காதல் மற்றும் உழைப்பும் கூடியிருக்கிறதே! பா.ராவின் எழுத்தும் விமர்சனமும் அவர் தனிப்பட்ட ரசனை சார்ந்தவையாக அமைந்திருக்கிறது. அவர் ரசிக்காத எதையும் தன் வாசகர்களுக்கு பரிந்துரைப்பதே கிடையாது. இதே தரத்தை தன் இணைய எழுத்திலும் கொண்டிருப்பது மிக அபூர்வமான ஒன்று.

வாரமாக்கி வைத்தான் வைத்ததன்றி நம்முள் புகுவான் என இக்கட்டுரைகள் நம்முள் நுழைகின்றன; சம்மனிட்டு அமர்கின்றன. இது புத்தக காதலர்களுக்கான புத்தகம்.

பா.செயப்பிரகாசத்தின் `புயலுள்ள நதி` சிறுகதை தொகுப்பு

பா.செயப்பிரகாசத்தின் `புயலுள்ள நதி` மிக எதார்த்தமான பின்ணனியில் சிறு குடும்பங்களில் உரசல்களை முன்வைக்கும் சிறுகதைத் தொகுப்பு. இவருடைய வெகு சில கரிசல் கதைகளை மட்டுமே முன்னர் படித்திருக்கிறேன். படித்த காலத்தில் பெரிதும் ஈர்க்கவில்லை. பிரச்சாரம் சற்றே கூடுதலாக இருந்தது ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.முன்னர் இவர் எழுதிய கதைகளன் நகரச் சூழலில் இருந்து விடுபட்டு சமூகத்தின் ஒடுக்கப்பட்டவர்களை மையமாகக் கொண்டவை.

கவிதைக்கான நடையில் எதார்த்தக் கதைகள் எழுதிப்பார்த்தவர். சமுதாயத்தில் மலர வேண்டிய புரட்சி பற்றிய கனவு, இலை நுனியின் ஈரம் போல அன்றாடம் விளிம்பில் மானத்தை தொக்க வைக்கப் போராடும் அடிமட்டத்து மக்களின் வாழ்வு என இரு எல்லைகளில் இவர் கதைகள் பயணிக்கின்றன. நான் படித்த பழைய தொகுப்பில் இவரைப் பற்றிய குறிப்பு குறைவாகவே இருந்தது. கதைகளில் ஜெயகாந்தனின் தாக்கமும் அதிகம் இருந்தது.

அதனாலேயே வாங்கி வைத்தும் பல மாதங்கள் `புயலுள்ள நதி` பக்கம் போகாமல் இருந்தேன். கடந்த சில வாரங்களாக ஒவ்வொரு கதையாகப் படித்து முடித்த பின்னர் புயலுள்ள நதியில் வழக்கமான எல்லையை சற்றே தாண்டியிருக்கிறார் எனத் தோன்றியது.

புயலுள்ள நதி 2000த்துக்குப் பிறகு எழுதப்பட்ட கதைகளின் தொகுப்பு. மொத்தம் 11 கதைகள். முழுக்க நகர வாழ்விலேயே சுற்றி வருகின்றன.

வாழ்வின் திடமான கட்டுப்பாடுகளும் விட்டுக்கொடுக்கும் சமன்பாடுகளும்  சந்திக்கும் இடமாக நம் குடும்பங்கள் இருந்து வருகின்றன. சட்னியில் காரம் குறைவு என வாரம் முழுவதும் உண்ணாவிரதம் இருப்பது, அதே நேரம் குழந்தைகளின் வருங்காலத்துக்காக தங்கள் வாழ்வையே தியாகம் செய்வது என பூமிக்கு அடியில் இருக்கும் கொதிக்கும் குழம்பாக இருப்பது உறவுகளுக்கிடையே இருக்கும் சிக்கல்.

உரசல்களும் உணர்வுச் சீண்டல்களும் அதீதமாகப் போகும் சமயத்தில் குடும்ப சிதைவுகள் நடக்கும். ஒற்றை மனதில் ஆரம்பித்து அது மெல்ல தன்னைச் சுற்றியுள்ள அனைவர் மனதிலும் விஷம் போல் ஒட்டிக்கொள்ளும். இதன் அடியாழங்களில் சமமில்லாத உணர்ச்சிகள், தேவை பற்றி தெளிவின்மை, மற்றவர் உணர்வுகளை புரிந்துகொள்வதில் ஏற்படும் சிக்கல் என மெளன நதி ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும். இவை வெளிப்படையாக வெடிக்கும் தருணங்கள் குடும்பத்துக்கு ஆபத்தானவை. அவை மின்சாரக் கம்பி போல்; புயலுள்ள நதி.

நகரம் சார்ந்த சிக்கல்கள் எனப் பார்க்கும்போது முதலிடத்தைப் பிடிப்பது தனிமனித எல்லைக்கோடுகள். சமூக அந்தஸ்து, சாதியப் படிநிலைகள், வயது வித்தியாசம் என எந்த பாகுபாடும் இல்லாமல் என் எல்லை இது; உன் எல்லை இது என தீர்மானமாக தங்களைச் சுற்றி வேலி போடுவது நகர மக்களின் இயல்பு. இதுவே இக்கதைகளின் முக்கியமான கரு.

`காற்றில்லாக் கூடுகள்` மிக வித்தியாசமான கதை. சின்னச் சின்ன உரசல்களுக்கு முருங்கை மரமேறும் மனைவி. எல்லோரும் காற்றுக்காக மொட்டை மாடியில் தூங்கும்போது மனைவி மட்டும் கோபத்தில் காற்றில்லாத அறையில் அடைந்து கிடக்கிறாள். பிறிதொரு சமயத்தில் கடும் மழையில் சொட்ட சொட்ட நனைந்தபடி மொட்டை மாடியில் உட்கார்ந்துவிடுகிறாள். பனிரெண்டு வயதுப் பெண் தன்னுடன் மழையில் நனைய வரும்போதும் அவள் கோபம் தனியவில்லை; பிடிவாதம் குறையவில்லை.

இத்தொகுப்பில் நான் மிகவும் ரசித்த கதை `புயலுள்ள நதி`. நடுத்தர வாழ்வில் வாங்கப்படும் ஒவ்வொரு நுகர்பொருளும் குடும்ப உறவை எப்படி பதம் பார்க்கின்றன என இக்கதை கூறுகிறது. ரேடியோ வாங்குவதிலிருந்து கார் வாங்குவது வரை எல்லோருக்கும் எதிர்பார்ப்பு மூட்டையுடன் பல தேவைகளுடன் காத்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். கப்பல் கேப்டன் போல எல்லோரையும் சமாளித்து ஓட்டும் லாவகம் அமையாத கணவன்; டிவி வாங்கிக்கொடுக்காததால் ஒரு வாரம் முழுவதும் சமைக்காமல் இருக்கும் மனைவி என தொட்டால் பிரச்சனை பற்றிக்கொள்ளும் குடும்பம். இயந்திரமயமாக்கல் தனி மனிதனை ஒரு கூண்டுக்குள் அடைப்பதோடு மட்டுமல்லாது, அதீத எதிர்பார்ப்பும், ஒப்பீட்டு முறையில் ஏக்கமும் அடைய வைக்கிறது. இது வெளிப்படையாக இக்குடும்பத்தில் தெரிகிறது.

எந்த கார் வாங்குவது என முறைத்துக்கொண்டு ஒருவழியாக ஏதோ ஒரு கார் வாங்கிய பின்னர் அதை யார் பயன்படுத்துவது எனற் சிக்கல் உருவாகிறது. இரண்டு நாட்கள் தொடர்ந்து கணவன் எடுத்துப்போனதால் மனைவிக்கு கை உடைந்தது போலாகிறது. அடுத்த ஒரு வாரம் கணவன் ஆட்டோவில் போக அவள் காரில் அலுவலகத்துக்குப் போகிறாள். அடுத்து அவன் கேட்டுக் கிடைக்காததால், கணவன் வெளியில் போவதை நிறுத்துகிறான். மனைவி ஆட்டோவில் அலுவலகத்துப் போகிறாள்.

`இரண்டு தனித்தனி குணங்களுக்கு நடுவே தானும் சடைத்துக்கொண்டு நிற்பது போல் கார் தனியாக நின்றுகொண்டிருந்தது` - என கச்சிதமான வரியில் கதை முடிகிறது.

இப்படியாக பல நுகர் பொருட்களை தன்னகப்படுத்தும் ஆசை, சுய மதிப்பீடுகள், அதீத எதிர்பார்ப்புகள் என குழப்பத்தின் மத்தியில் குடும்ப உறுப்பினர்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள்.

இத்தொகுப்பில் அடுத்ததாக ரசித்தது `எதையும் செய்வீர்` சிறுகதை. மிக வித்தியாசமான முறையில் கையாளப்பட்டுள்ளது. கம்பி மேல் உட்கார்ந்திருக்கும் புறா சொல்வது போல் கதை தொடங்குகிறது. அது பறந்து ஒரு தொலைக்காட்சி கேபிள் மேல் உட்கார்ந்துகொள்கிறது. கேபிள் வழியாக செல்பவை எல்லாம் தனக்கும் நடக்கக்கூடாதா என ஏங்கத் தொடங்குகிறது.கிரிக்கெட் நடக்கும்போது இடைவெளியில் வீரர்கள் குடிக்கும் செங்கருப்புத் திரவத்தை தானும் குடிக்க வேண்டும் என அலம்பல் செய்கிறது.

தன் நிறம் மீதுள்ள ஏக்கத்தால் விளம்பரத்தில் வரும் சர்ப் கொண்டு வெளீர் நிறமாக முடியாதா என நினைக்கிறது. அடுத்த ஜென்மத்திலாவது வெள்ளையாகப் பிறக்க வேண்டும் என மனிதனைப் போல் ஏங்குகிறது. உடனே பேர் அண்ட் லவ்லி விளமபரம் வந்து அதன் கவனத்தை கவர்கிறது.

அதற்குள் புறாவுக்கு பசி எடுக்கிறது. மூளையை விழுங்கி மெல்ல கால் வழியே வழியவிட்டபடி தொலைக்காட்சி முன் உட்கார்ந்திருக்கும் மக்களிடன் முறையிடுகிறது. யாரும் அதை கவனிக்கவில்லை.மெல்ல அடுத்த வீட்டுக்குள் நுழைந்து அந்த தொலைக்காட்சியில் வரும் அருண் ஐஸ்கிரீம் விளம்பரத்தைப் பார்க்கிறது. `அருண் ஐஸ்க்ரீம், அருண் ஐஸ்க்ரீம்..` என புறா கத்த, அதுவரை புறாவையே பார்த்திராத குண்டு சிறுவன் `அப்பா புறா, புறா` என அலறுவதோடு கதை முடிகிறது.

அற்புதமான நடையில் ஆச்சர்யமான உவமைகளுடன் இக்கதை கையாளப்பட்டுள்ளது. உயிரை விட முக்கியமானது என தன்னகப்படுத்தும் பொருட்களின் மேலுள்ள ஈர்ப்பு எவ்வளவு தற்காலிகமானது? என் நண்பனிடன் ஐபேட் பற்றி கேட்டபோது அவன் `It's not something I need, but one I want` என சொன்னது நினைவுக்கு வருகிறது.

பா.செயப்பிரகாசத்தின் மொழி கவித்துவ உச்சத்தைத் தொட்டுத் தொட்டுச் செல்கிறது. முழுவதும் படிமங்கள் சார்ந்த கதை என எதுவும் இத்தொகுப்பில் இல்லை. எதார்த்தமான கதைகள், கூர்மையாக மொழி அலங்காரங்கள், சிக்கலான மெளனங்கள் என கரிசல் கதைகளைத் தாண்டி இக்கதைகளில் சிறப்பாக வெளிப்பட்டுள்ளன. ஆச்சர்யமூட்டும் வகையில் ஒரு தேய்வழக்கு கூட இல்லாமல், கதைகளை கட்டுக்கோப்பாக செப்பனிட்டுள்ளார்.

சில கதைகளில் பழைய பிரச்சார வாடை அடித்தாலும், மொழி இன்றைய காலகட்டத்தை கொண்டு அமைந்துள்ளதால் அவ்வளவாக உறுத்தவில்லை. நேரடியாக கருத்தாக்கங்களை முன் வைப்பது, தன்வயப்பட்ட சிந்தனைகளை கூறிச்செல்வது என பல உத்திகளை உபயோகப்படுத்தாததினால் பல கதைகள் நிறைவாக உள்ளன. இதனால் நவீன நகர வாழ்வின் உரசல்களை இயல்பாகச் சொல்லிச் செல்லும் சிறுகதை தொகுப்பாக இது அமைந்துள்ளது.

இவர் எழுதிய மற்ற தொகுப்புகளைத் தேடிப் படிக்க வேண்டும். முழு தொகுப்பாக வந்திருக்கிறதா என யாராவது சொன்னால் நல்லது. இப்புத்தகம் இணையக் கடைகளில் கிடைக்கிறதா தெரியவில்லை.

பதிப்பகம்: சந்தியா பதிப்பகம்
முதல் பதிப்பு - 2001.

பறவைகளைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ளவேண்டுமா?

சமீபகாலமாக சூழியல் பற்றிய விழிப்புணர்வு பல துறைகளைத் தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பியிருக்கிறது. சூழியல், புவி சூடேற்றம் போன்ற தலைப்புகளில் பிஸினஸ் கேஸ் எழுதினால் நிதியுதவி சுலபமாகக் கிடைப்பது ஒரு காரணமாக இருந்தாலும், நம் இருப்பையே குலைக்கச் செய்யுமளவு இவை சேதாரம் உண்டாகியுள்ளதா எனத் தெரியவில்லை. கடந்த நூற்றைம்பது ஆண்டுகளில் தட்பவெட்பம் குறிப்பிடும்படியாக அதிகரித்துள்ளது ஒரு காரணம். தொழிற்சாலைகள் கட்டுப்பாடு சீராக கடைப்பிடிக்காது நடக்கும் பொறுப்பற்றத்தனம் தொடர்ந்தால் நம் இருப்பு ஆட்டம் காணலாம். 2012ஆம் ஆண்டுக்குள் முடிக்க வேண்டிய கொயோட்டோ (Kyoto) தீர்மானங்கள் என்ன ஆயிற்று எனத் தெரியவில்லை.

ஆனால் நம் வீடுகளுக்கு வரும் பறவைகள் குறைந்துவிட்டன என்ற செய்தி நம்மில் பலருக்குப் புதுசாக இருக்காது.

How to be a bad birdwatcher - Simon Barnes என்ற பறவையியல் ஆர்வலர் எழுதிய இப்புத்தகத்தின் சில பக்கங்களைப் புரட்டிப் பார்த்தால் இதற்கான காரணம் விளங்கும். பறவைகளை அடையாளம் காண்பது, அவற்றை அழிக்கும் மனித/இயற்கை சக்திகள் என மிக விரிவான வரைபடத்தை நம்முன் வைக்கிறார்.

 
 நாம் இன்னும் பறவைகளை இனம் கண்டு முடிக்கவில்லை. அவற்றை வகைபடுத்தி, தொகுத்து, ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பது என்றென்றும் நடந்துகொண்டேயிருக்கும். தலைக்கு மேல் ஓயாமல் பறந்துகொண்டிருக்கும் பறவைகளை அவை விருட்டென நம் கண்ணை விட்டு மறைவதற்குள் இனம் காண வேண்டும். அதிக பொறுமை டெபாசிட் இருப்பது நலம்!

முதலில் பறவைகள் மேல் நம் கவனத்தை சில கணங்கள் கூட்டுவோம். தப்புந்தவறுமாக வீட்டுப் பறவைகளை இனம் கண்டுபிடிக்கப் பழகுவோம். மைனா, குயில், வாத்து என தெரிந்ததுதானே என நினைத்தால் அவற்றுள் இருக்கும் பல நுணுக்கமான பிரிவுகள் நம்மை பிரமிக்க வைக்கும். அலகின் வடிவம், கழுத்தின் நீளம், இறெக்கையின் வடிவம், கண்களின் அளவு என அடிப்படைக் கூறுகள் புரிந்தால் மட்டுமே இப்பிரிவுகள் நமக்கு தெளிவாகப் புரியும்.

இதற்காகவே பறவையியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் Field Guide துணையுடன் தங்கள் `பார்வைகளை` ஆரம்பிப்பார்கள். இந்த சிறியளவு புத்தகத்தில் பறவைகளின் வரைபடங்களும், அவை உட்காரும்போது, பறக்கும்போது கொடுக்கும் போஸ்களும் தெளிவாக இருக்கும். ஒரு பறவையைப் பார்த்தவுடன் நம் கவிமனம் அதன் அழகை ரசிக்கத் துவங்குகிறதா?- நீங்கள் ஒரு மோசமான பறவை பார்வையாளர். கையடக்க கைடு பக்கம் கை நகர்ந்தால் முதல் நிலை பறவையியல் ஆர்வலர் என சைமன் வகுக்கிறார்.

சைமனின் திட்டம் மிகத் தெளிவானது.இப்புத்தகம் படிப்பவர்கள் அடுத்தமுறை பறவைகளை சாதாரணமாகக் கடந்து செல்லக்கூடாது என்பது முதல் குறிக்கோள். அதற்காக ஒரு திரைக்கதை போல தெளிவான ஸ்கிரிப்டுடன் இப்புத்தகத்தை கையாண்டுள்ளார்.

உங்களுக்குப் பறவைகளைப் பார்ப்பதில் துளியும் ஆர்வமில்லை? - உங்களை தோளுடன் அணைத்து, மெல்ல காதில் ரகசியம் சொல்வார்-`எனக்கும் சொல்லிக்கொள்ளும்படியாக பெரிய ஆர்வமில்லை.`- எல்லாரும் செய்கிறார்களே அப்படியென்ன இருக்கிறது என  மெல்ல ஆர்வத்தைத் தூண்டுகிறார். இச்சமயத்தில் சைமனின் வலை நம் கண் முன் தெரியாது; ஆனால் உணர்கிறோம்.

மெல்ல பறவைகளைப் பார்க்கும்போது என்னென்ன கவனிக்க வேண்டும் எனத் தொடங்குகிறார். ஆதி காலத்திலிருந்தே பறவைகள் என்றாலே நமக்கெல்லாம் பொறாமை அடிவயிற்றைப் பதம் பார்க்கும். நீ தனியாக மட்டுமே பறப்பாய், நாங்கள் கூட்டமாகப் பறப்போம் என விமானத்தைக் கண்டுபிடித்தும் வயிற்றெரிச்சல் அடங்கவில்லை.

ஒரு மரத்தின் கிளையிலிருந்து மெல்ல எத்தனித்து, உயர உயர வானத்தை அளக்க முற்படும் ஒரு விஷுவலில் நாம் சிறுமைப்பட்டுப் போகிறோம். இப்பொறாமையினால் புராணங்களிலும், நம் மரபுக் கதைகளிலும் தீய சக்திகளுக்குப் பறக்கும் சக்தியைக் கொடுக்கிறோம். மாயாஜாலம் என்றாலே பறப்பது, மறைவது, திடீரெனத் தோன்றுவது என சில விதிமுறைகள் தான். தவழ்ந்து, ஊன்றி, நடக்கத் தொடங்கியதும் எதிரே வருபவற்றை பார்க்காது ஆகாயத்தை நோட்டம் விடத் தொடங்கிவிட்டோம்.

பறவைகளின் புராணம், நமக்கும் பறவைக்கும் உள்ள ஆதிகாலத் தொடர்பு என நமக்குத் தெரியாத பல விஷயங்களைச் சொல்லிச் செல்கிறார். வலை கண்ணில் தோன்றி மறைகிறது; நாம் சைமனின் உலகில் முழுவதும் சரணடைந்துவிட்டோம்.

பறவைகளுக்குச் சாதகமான இடங்களில் அவற்றின் பழக்க வழக்கங்கள் என்னென்ன? Feeder என்ற உணவுக்கூடைகள் வழியே என்னென்ன பறவை வகைகள் நம்மருகே ஈர்க்க முடியும் என சைமன் வீட்டு பறவைகளை ஈர்க்கும் வித்தையைக் காட்டுகிறார். நம் உயிருக்கு ஆதாரமாக இருப்பது நம் வாழ்வில் சற்றும் குறிக்கிடாத பறவைகளே என எண்ணற்ற தரவுகள் கொண்டு விளக்குகிறார்.

வலையில் சிக்கிவிட்டோம்; சக கைதிகளான பறவைகளைப் பற்றி மேலும் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வம் மிகுகிறது.அதைச் சொல்லாமல் பறவைகளைப் பார்க்கத் தொடங்கும் சைமனின் கையடக்கக் கைடைப் பிடுங்கி மேலும் கதை கேட்கிறோம் - அவர் A Bad Birdwatcher's Companian என்ற அடுத்த புத்தகத்தை நம்முகத்தில் விட்டெறிகிறார்.

போதைப் பொருளுக்கு அடிமையானவன் போல கவனமாக அள்ளிக்கொண்டு நடையைக் கட்டுகிறோம். வழியில் தெரியும் பறவைகளிலிருந்து நம் பார்வை தப்புவதில்லை.

எவ்வளவு தூரம் சென்றாலும் கண்களைச் சிமிட்டாமல் ஒரு பறவையைத் தொடரத் தொடங்கும் நாளன்று - இயற்கையின் நியதிக்குள் இணைந்து போகத் தொடங்குகிறோம். அவற்றிலிருந்து நம் வாழ்வின் நுணுக்கங்களை கற்றறிகிறோம்.

கச்சிதமான வாழ்வை ஒரு பறவையின் இறகு மட்டுமல்ல, பறத்தலும் சொல்லிச்செல்கிறது.

Celebrating fiction writing in Tamil:Limitless subterrain experiments

குளிர் கால PEN 2009 இதழுக்காக, சில நவீன தமிழ் புனைவுகளைப் பற்றி நான் எழுதிய அறிமுக கட்டுரை.

Celebrating fiction writing in Tamil: Limitless subterrain experiments

Portnoy's Complaint - அடையாளமிழத்தற் கலை- புத்தக விமர்சனம்

யூத மக்களின் வேதனைகளைப் பற்றி கணக்கில்லாத ஆவணங்கள் இருக்கின்றன. பைபிள் புதிய ஏற்பாட்டைக் கூட யூத மக்களின் பிரச்சனையாகப் பார்ப்பவர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு இந்த உலகம் சொந்தமில்லையா? காலங்காலமாய் மேட்டிமை மக்களாகவே இருந்து , அறிவுசார் துறைகளிலும், வணிகத்துறையிலும் மற்றவர்களை விட திறமையாகவே இருந்து வந்திருக்கிறார்கள். ஆப்ரிக்காவில் குறிப்பிட்ட காலத்தில் பருவ மாற்றங்களுக்கேற்ப மிருகங்கள் ஓரிடத்திலிருந்து தங்களுக்கு அனுகூலமான இடத்திற்கு கூட்டங் கூட்டமாகச் செல்லும் ஆவணப் படங்களைப் பார்த்திருக்கிறேன்.

அளவு வித்தியாசமில்லாமல் யானையிலிருந்து , சின்ன மீஸில்ஸ் வரை தங்கள் கூட்டத்துடன் இடமாறிக்கொண்டிருக்கும். பிபிஸி 'மைக்ரேஷன் ஆஃப் அனிமல்ஸ் (Migration of Animals)' என ஒரு ஆவணப்படம் தயாரித்துள்ளது. மனிதர்களும் இப்படிப்பட்ட இட நெருக்கடி, வாழ்வியல் பிரச்சனைகளினால் இடங்களை மாற்றிய படி இருந்துள்ளனர். இது, மனிதன் தொடங்கியதிலிருந்து நடந்து வந்தாலும், யூதர்களுக்கு தங்கள் இருப்பிடமாக, பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, இஸ்ரேல் ஆனது.

இப்படிப்பட்ட இடமாற்றத்தால் வரும் இன்னல்கள் ஒரு பக்கமிருந்தாலும், உணர்வு பூர்வமாய் அவர்கள் மனங்களில் நிகழும் மாற்றங்களை நிறைய ஆராய்ச்சி செய்துள்ளனர். சிலருக்கு தாழ்வு மனப்பான்மையால் சமூகத்துடன் பழக முடியாமல் போயிருக்கிறது. யாரைப் பார்த்தாலும் சந்தேகம், நம்மை பற்றி என்ன நினைப்பார்கள் என மற்றவர்களிடம் விலகியே இருப்பது. சிலருக்கு உணர்வுகள் மரத்துப்போய் சிநேக மனோபாவமே மறந்து போயுள்ளது. வேறு சிலரோ யூத வகுப்பின் மேன்மையை நம்பி,மற்றவர்களுடன் சேராமல் விட்டேரியாகவே இருக்கும் மனோபாவத்தை வளர்த்துள்ளனர்.

பல நூற்றாண்டுகளாய் நாடோடி போல் இருந்தாலும், இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு அமெரிக்கா இவர்களை ஏற்றுக் கொண்டது. சிங்கப்பூரை நம்மவர்கள் கட்டியதுபோல், அமெரிக்காவின் வியாபாரம், ஆராய்ச்சி கூடங்கள் யூதர்களால் நிரம்பி செழிக்க ஆரம்பித்தது.

அமெரிக்கா இவர்களை கொண்டாடியது. மற்றவர்கள் வெறுப்பு,இரக்கம் போன்ற patronising குணத்திலிர்ந்தார்கள்.

அமெரிக்க சமூக வாழ்வில் ஒரு அங்கமாக இவர்கள் உணரத்தொடங்கும் சமயத்தில் புதிய சிக்கல்கள் உருவாயின. பொதுவாகவே சாப்பாடு, இறை, காதல், திருமணம் போன்றவற்றில் ஒரு சுதந்திர மனோபாவத்தை அமெரிக்க மக்கள் கையாண்டு வந்திருக்கிறார்கள்.யூத இனத்திலோ இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும், சில உணவுகளை உண்ண மறுப்பது என கட்டுக்கோப்பான வரையறைகளை கொண்டது.

இப்படிப்பட்ட சூழலில் வளர்ந்தவர்கள் தங்கள் உணர்வுகளுக்கு வீட்டில் கட்டுப்பாடிருந்தாலும், வெளியே வந்து அமெரிக்க வாழ்வைப் பார்த்து ஏங்கத் தொடங்கினர். குழப்பம், பயம், சுதந்திரத்தை உடைக்க உந்தும் சமூகம், கட்டுப்பாடான வளர்ப்பு என அதிக குழப்பங்களுக்கு ஆளானார்கள். அதனாலேயே அவர்களின் சிந்தனை, செயல்களில் ஒவ்வாமை வநதது.

சிலர் கட்டற்ற சுதந்திரத்தை அனுபவிக்க அவற்றின் எல்லைகளைத் தாண்டத் தொடங்கினர்.

இன்றைய காலகட்டத்தில் அமெரிக்காவில் வளரும் இந்தியக் குழந்தைகளுக்கும் இது போன்ற குழப்பம் உண்டு. ABCD(American Born Confused Desi), BBCD(British Born Confused Desi) எனக் கேளியாகச் சொன்னாலும், இந்த சுதந்திரம்-கட்டுப்பாடான வளர்ப்பு என்ற தராசில் எப்படி சமன்பாட்டுக்கு கொண்டு வரமுடியும் என்பது பலருக்கும் இருக்கும் குழப்பமே.

போர்ட்நோயின் கம்ப்ளைண்ட் (Portnoy's Complaint)

இந்த பிண்ணனியில் வெளியான ஃபிலிப் ரோத் (Philip Roth) எழுதிய Portnoy's Complaint ஒரு முக்கிய அமெரிக்காவில் பிறந்த ஒரு யூதக் குழந்தைப் பற்றிய புதினம். வெளியான ஆண்டு : 1969.

என்னென்ன விதங்களில் குடும்பத்தில் கட்டுப்பாட்டை வளர்க்க முடியும்?ஏதேனும் போதித்துக் கொண்டேயிருப்பது, சரி/தவறு போன்றவற்றை சின்னச் சின்ன விஷயங்களிலும் பெற்றோரின் முடிவைத் திணிப்பது, காதல்/காமம் போன்றவற்றை தப்பு எனச் சொல்லிவருவது (இது எல்லாமே நம் வாழ்விலும் நடக்கும் விஷயங்களே)

நாவல் முழுவதும் அலெக்ஸ் போர்ட்நோய் என்பவன் தன் வைத்தியரிடம் புலம்புவது போல் இருக்கும் ஓரங்கம். தன் சின்ன வயதிலிருந்தே போர்ட்நோய்க்கு சுதந்திரத்தின் மேல் இருக்கும் மோகமும், அவற்றை மீற முடியாமல் தன் அம்மா உருவாக்கும் கட்டுப்பாடுகளும் பிரச்சனையாக இருக்கிறது.

தான் யூதன் என்பதை எல்லா செயல்களிலும் உணர்த்தி வரும் பெற்றோர். அலெக்ஸுக்கோ கட்டுப்பாடு, சொன்ன சொல் கேட்கும் தன் அக்கா, அப்பாவின் சேல்ஸ்மேன் தொழிலில் தெரியும் புத்தியென பார்ப்பதெல்லாம் இம்சையாகவே இருக்கிறது. இதெல்லாம் தாண்டி Oedipus complex பிரச்சனையையும் சந்திக்கிறான்.

அலெக்ஸுக்கு மிதமிஞ்சிய காம விவரணைகளில் ஏற்படும் ஈர்ப்பினால் இவற்றை சமாளிக்கிறான். தன் யூத அடையாளத்தை அழிக்க அமெரிக்காவின் கட்டற்ற சுதந்திரத்தை சாக்காகக் கொண்டு காம கற்பனைகளின் விளிம்பிற்குத் தள்ளப்படுகிறான்.சிறு வயதிலே பாத்ரூமுக்குள் சுயமைதூனம், அதை பற்றி கேட்கும் அம்மாவிடம் சொல்லும் பொய், தன் நண்பனுடன் யூதர்கள் சாப்பிடக்கூடாத பன்றிக்கறி சாப்பிடுதல்  என தாய் தந்த தன் அடையாளத்தை அழிக்க முற்படுகின்றான்.

தன் இருபதாவது வயதுகளில், ஐரோப்பாவிற்கு தன் வீட்டிடம் சொல்லாமல் பயணம் போகிறான். ஐரோப்பாவின் அளவு கடந்த சுதந்திரம் தன் காமக் கற்பனைகளுக்குத் தடை போடாது எனத் தெரிந்ததால் அந்தப் பயணத்தை மேற்கொள்கிறான். பல தரப்பட்ட வேசிகளுடன் பழகினாலும், அவர்கள் அனைவரும் அவன் யூதன்  எனக் கண்டுபிடித்து விடுகிறார்கள். (இதற்கான காரணம் சரியாக விளக்கப்படவில்லை) ஆனால் தன் அடையாளத்தை யாராலும் அழிக்க முடியாது என நம்புகிறான்.

கனவுகளின் மிதக்கும் தன் நண்பர்களிடன் தன் அடையாளத்தை அழிக்க யோசனைக் கேட்கிறான். அமெரிக்காவில் ஒரு யூதன், இஸ்ரேலில் எப்படி மதிப்பார்கள் எனப் பார்க்கும் ஆசை வருகிறது. இஸ்ரேலுக்கு பயணம் செய்கிறான். அங்கிருக்கும் தெருகளில் நடக்கவே பயமாக உணர்கிறார். தன்னிடம் நேரம் கேட்கும் சில யூதகளைப் பார்த்தாலே பயம் வர - இஸ்ரேலை விட்டு அமெரிக்காவுக்குத் திரும்புகிறான்.

கதை முழுவதும் ஒரு மருத்துவரிடம் விவரிக்கும் தொனியில் வருவதால் அலெக்ஸுக்கு மன நலம் குன்றிப்போகிறது என்ற முடிவுக்கே நம்மால் வர முடியும்.

சுய அடையாளத்தை அழிப்பது மிகக் கடினமானது. எவராலும் அதை அடைய முடிந்ததில்லை. இந்த நாவலைப் படிக்கும்போது சல்மான் ருஷ்டியின் Midnight's Children நினைவில் வராமல் போகாது. சமீல் சினாய் அடைய முற்படுவதும் அடையாள அழிப்பு மட்டுமே. யூதர்கள், இந்தியர்கள் என்றில்லாமல் நாம் அனைவரும் நம் உடலிலும், பேச்சிலும் ஏதாவதொரு அடையாளத்தை தொக்க வைத்துள்ளோம். அடையாளத்தை அழிக்க முற்படுபவர்கள் தங்களையே அழிக்க முற்பட்டவர்களாகிறார்கள்.

அடையாளத்தை மீற முடியும். அது வேறொரு அடையாளத்திலேயே சென்றடையும். 1947 முன் இந்தியர்களாக இருந்த நாம், பின்னர் பாகிஸ்தானி, பங்களாதேசி, இந்தியன் எனப் பிரிந்தது போல, மித மிஞ்சிய அறிவும், ஒழுக்கமும் உடையவர்கள் எனப் பார்க்கப்பட்ட யூதர்களை, ஜெர்மனியர்கள் இரண்டாம் யுத்தத்தில் நடத்திய கொடுமை - என தினமும் நம் அடையாளம் மாறிக்கொண்டே வருகின்றது.

அலெக்ஸ் போர்ட்நோய் அதற்கு பலியான ஒரு யூதன். ஒரு மனிதன் மட்டுமே.

ஞானக்கூத்தன் கவிதைகள் - யாத்ராவின் தரை

ஞானக்கூத்தனின் கோபங்கள்,அரசியல்,கேளி,craftsmanship எல்லாமே கவிதையில் முடிகின்றன. வேடிக்கையான 'என்ன மாதிரி' கவிதை, 'சமூகம் கெட்டுப்போய் விட்டதா, சரி, சோடாப் புட்டிகள் உடைக்கலாம் வாடா' வின் சமூக அடையாளங்களை காட்டும் கவிதை என புதின எழுத்தாளர்கள் தொட நினைக்கும் கட்டுக்கோப்பான 'புனித' பிம்பங்களை சில வார்த்தைகளில் உடைத்துப் போடுகிறார். தாண்டியும் செல்கிறார்.

'உயர்திரு பாரதியார்' கவிதையில் -

அணைக்காத ஒலிப்பெருக்கி மூலம் கேட்கும்
கலைகின்ற கூட்டத்தின் சப்தம் போலப்
பிறகவிஞர் குரல் மயங்கிக் கேட்குமின்னும்
நீர் மறைந்தீர் உம் பேச்சை முடித்துக்கொண்டு

கலைகின்ற கூட்டத்தின் சப்தம் - எந்த சப்த வார்த்தைகளாலும் விவரிக்க முடியாதது. டெஸிபெலில் விவரிக்க முடியாத அந்த கலைந்த கூட்டத்தின் நிமிடம் தான் கவிதையின் tone. சொற் சிக்கனத்தைத் கவிதைக்குள் தேடுவதும், கவிதை மொழி கை பிடித்து கூட்டிச் செல்லும் இடங்களும் அபாரமானவை. சுயம் அழித்தல் என்ற avant garde சிந்தனையின் நீட்சி புதுக்கவிதை வடிவத்தில் சுரீரென உரைக்கும். உபாயம் என்ற கவிதையில்:

வெட்டலாம் பிசையலாம் வாழைப்பழத்தை
உரிக்கலாம் உடைக்கலாம் தேங்காய்நெற்றை
கிள்ளலாம் பூவை.கசக்கலாம் இதழ்களை
அது அது எப்படி அழிவதென்பது
அதனதன் இடமே தெளிவாய் உள்ளது
அது அது அவற்றை அறியாத போதும்
நீயே அறிவாய் என்னை
என்ன செய்தால் அழிக்கலாம் என்பதை.

இது தினப்படி வாழ்வில் நாம் சந்திக்கும் சின்னஞ்சிறு அழிவுகளுக்கு அளவில்லை என்பதை தோற்றுவிக்கக்கூடிய மாய வார்த்தைகள். நம்மை நம்ப வைக்கவேண்டாம், குறைந்தபட்சம் ஒரு 'அட' போடவைக்கும் கவிதை படங்களையும் தோற்கடித்துவிடும். நம்பக்கூடிய வகையில் அவற்றை சில வார்த்தைகளுக்கும் நம்மை கட்டிப்போட்டு மயக்குவது அதன் வேலை.

மழை நின்றது. மழை நீர்
சொட்டிக் கொண்டிருந்தது
கயிற்றின் வழியே இறங்கி துளித் துளியாக
யாரோ கணக்கெடுப்பது போல
ஒன்றன்பின் ஒன்றாக.

இவர் கவிதைகள் இலக்கண சுத்தமானதென கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். அவ்வளவு இலக்கணம் தெரியாது என்றாலும் விருட்சம் வெளியீடாக - 'ஞானக்கூத்தன் கவிதைகள்' தொகுப்பு எந்த விதத்திலும் எனக்கு குறைவைக்கவில்லை. இதில் இருக்கும் 'அம்மாவின் பொய்கள்' என்ற கவிதை என் சிறுகதைக்கு கருவை கொடுத்தது. இப்படி ஒவ்வொரு கவிதையை வைத்து கதை சொல்ல முடியும். ஞானகூத்தனை எழுத வைத்த காட்சிகளை படம்பிடிப்பதே அவற்றை விளக்குவதின் வெற்றி.

சென்னைப் பற்றிய ஆவணப்படம் போல இது 60களுக்குப் பிறகு கா.நா.சு சிலாகித்த கவிஞனின் தமிழ் வழியே பார்த்த உலகத்தைப் பற்றிய தொகுப்பு. ஆயிரம் வார்த்தைகள் தேவைப்படாமல் சித்திரத்தை சுருங்கக் காட்டியவர்.

*********************************

யாத்ராவின் சில கவிதைகளை அவர் வலையில் படித்து வருகிறேன். திறமையான வார்த்தைகளும், உருவகப்படுத்திய காட்சிகளும் பிரமிப்பாக இருக்கும். நல்ல கவிதைக்காக ஏங்கும் மனது என சுஜாதா கூறிய வரிகள் தோன்றும். அப்படி படிக்கும்போது நாம் முன்னால் எங்கோ பார்த்த காட்சி சில வார்த்தைகளுக்குள் கட்டுண்டு கிடப்பது போல இருக்கும்.

அப்படிப்பட்ட காட்சியைப் பார்த்திராதவர்களுக்கு இந்த கவிதைப் புரியாமல் போகலாம்.

கழுவி விடப்பட்டிருக்கும்
இந்தச் சிமெண்டுத் தரையின் ஈரம்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
உலர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது காற்றில்
உலர உலர
நீர்ச்சித்திரங்கள்
மாறியபடியிருக்கின்றன
ஈரம் முழுதும் உலர்ந்த இப்பொழுது
காட்சிகள் முடிந்த திரையானது
மனதும் தரையும்
மீண்டும் ஈர
ஸ்பரிசத்திற்க்காய் காத்திருக்கிறோம்
இந்த உலர்ந்த தரையும்
உலர்ந்த நானும்.

நல்ல கவிதைகளுக்கும் கவிஞர்களுக்கும் காமிரா கண்ணுண்டு என்பதை பல கவிதைகளில் நிரூபிக்கிறார்.

எழுத்து - ஜெயமோகன் - வடக்கு முகம் புத்தகம்

இங்கு முன்னர் சூடம் காட்டாமல் சத்தியம் செய்தது போல, மகாபாரத கதைகளைக் கொண்ட ஜெயமோகனின் புனைவுகளை, குறிப்பாக வடக்கு முகம் பற்றி, இந்த பதிவில் எழுதலாமென்று தொடங்கினேன். ஆனால் இரண்டு நாட்களாய் வடக்கு முகம்(நாடகத் தொகுப்பு), பத்மவியூகம் (பெரிய சிறுகதை), நதிக்கரையில் (சிறுகதை) என மீண்டும் படித்ததால் எழுத முடியாமல் போய்விட்டது. இதை மீள்வாசிப்பு என கூறமுடியாது. மீள்வாசிப்பு என்ற வார்த்தை மீண்டும் வாசிப்பது என்ற அர்த்தத்திலேயே இன்று உபயோகப்படுத்தப்படுகிறது. நல்ல மொழி ஞானம் உள்ளவர்கள் உபயோகித்து கேட்டவரை மீள்வாசிப்பு என்பது - புது அர்த்தத்துடன் வாசிக்கப்படும் பிரதி/படைப்பு - எனும் அலங்காரத்திலேயே கூறப்படுகிறது.

இந்த கதைகளை மீண்டும் வாசிக்கும்போது ஏற்படும் பிரமிப்பு, ஜெயமோகன் என்ற கதையாசிரியர் வழியே மகாபாரதத்தை சென்றடைகிறது. அதுமட்டுமல்லாது, பழம்பாடல், பாணர்கள் போன்ற கதைசொல்லிகளால் உருவாக்கப்பட்ட கதைகள் நமக்கு மாய புனைவுகளாகவும், அவர்களுக்கு வேறொரு வகையில் நிகழ்வுகளாகத் தெரிந்ததும் வியப்பிலாழ்த்துகிறது.

`கதாபாத்திரங்களை உச்சநிலைக்கு கொண்டுசென்று மோதவிடும் மகாபாரதம் மாபெரும் நாடகவெளி`

எனத் தொடங்கும் வடக்கு் முகம்,மகாபாரதக் கதைகளை பலதரப்பட்ட வடிவங்களில் சித்தரிக்க முயலும் படைப்பாகும். எல்லா செவ்வியல் படைப்புகளைப் போல மகாபாரதமும் போரை ஆதாரமாகக் கொண்டு, மனிதர்களின் அறச்சிக்கல்களைக் கூறும் கதை. இது எல்லாவிதமான நாகரிகத்துக்கும் பொருந்தக்கூடிய இயல்பாகும். போரையும், வீரத்தையும் கொண்டாடிய வம்ச வழி வந்தவர்கள் நாம். அதனாலேயே இந்த காலகட்டத்திலும் போரையும், அரக்கத்தனத்தையும் கைவிடமுடியாமலிருக்கிறோம்.

இக்கதைகளில் வரும் கதாபாத்திரங்கள்  பின்யுத்த விளைவினால் சிதைந்து போனவர்கள். இதிலும் இருவகை உண்டு ;கண்ணனின் தங்கை சுபத்திரைப் போல், திரெளபதி, குந்தியென யுத்தத்தில் ரத்த பந்தங்களை இழந்து சூன்யத்தில் தங்களைத் தொலைப்பவர்கள். இன்னொரு அணியில் - விதிக்கு உட்பட்டு யுத்தம் கபளீபரம் செய்தது அறம் மற்றும் நியாய தர்மங்கள் என வேதாந்தம் பேசும் பீஷ்மர், கண்ணன், வியாசர், தர்மர் போன்றவர்கள். தர்மர் கூட்டணியில் உள்ளவர்கள் வேதாந்திகள்.மகாபாரத்தின் தொடக்கத்திலிருந்து இந்தக் கூட்டணி தங்கள் உயிரைவிட தத்துவத்தை மேலானதாக கருதினார்கள். இந்த மெய்யியல் காரணங்களினால் இவர்களுக்கு ரத்த பாசம்,உயிர் பலி போன்றவை மிக அற்பமான விஷயங்களாகத் தோன்றியிருக்கலாம். தத்துவ தரிசனங்களுக்கு மனித விரயம் ஒரு காரணி.

பதுமை
--------------------

வடக்கு முகம் புத்தகத்தில் இருக்கும் முதல் நாடகம் ‘பதுமை’. தந்தைக்கு மகனே சத்ரு. விநாச காலே விபரித புத்தி என்பது காலத்துக்கு மட்டுமல்ல, தந்தை மகனின் மேல் காட்டும் அபிரிதமான அன்பும் காரணம். தந்தை மகனுக்கான உறவு சொர்க்கம்,நரகத்தைப் போன்றவை என கண்ணன் முடிவில் கூறுகிறான். இதுவே இந்த நாடகத்தின் சாரம். துரியோதனன் இறந்த பின் பாண்டவர்கள் திருதராஷ்டிரரைப் பார்க்க வருகிறார்கள். பீமனை தன் பக்கம் அழைத்து பாசத்துடன் கடோஜ்கனைப் பற்றி விசாரிக்கும் சாக்கில், அவனை தன் கைகளால் நொறுக்கப் பார்க்கிறார். திருதராஷ்டிரர் தன் மகனை இழந்த சோகத்தில் செய்ய முற்பட்ட செயலானாலும், இது ஒரு விதத்தில் தன்னையே அழித்துக் கொள்ளக்கூடிய உந்துதல் என கண்ணன் விளக்குகிறார்.

இந்த கதையைப் படிக்கும்போது எனக்கு omer எழுதிய The Iliad புத்தகம் நினைவிற்கு வந்தது. கண் தெரியாத திருதராஷ்டிரரின் சோகத்தைப் போல் அந்த கதையில் வரும் ராஜா ப்ரியம் (King Priam) தன் புத்திரன் ஹெக்டரை (Hector) இழந்திருப்பார். Achilles இடம் தோற்று மாண்டுபோகும் வீரன் ஹெக்டர். தன் மகனின் உடலை மரியாதைக் குறைவாய் இழுத்துச் சென்ற Achilles இடம் சென்று, தனக்கு வந்த தெய்வ உத்தரவின் படி Hectorக்கு ஈமக்கடன் செய்ய வேண்டுமென மன்றாடுகிறார். Achilles அந்த ராஜா ப்ரீதம் மேலிருந்த மரியாதையால் உடலைக்கொடுத்து விடுவான். கதையும் ஹெக்டரின் ஈமக் கடனுடன் முடியும்.

இப்படிப்பட்ட கதையில் அறம் சம்பந்தப்பட்ட உச்ச நிகழ்வுகள் கிடையாது. இயல்பிலேயே ஹெக்டர் நல்லவன்.Achilles தன் ராஜா அகமென்னான் (Agamemnon) தரப்பிற்கு விசுவாசமாக இருக்கும் வீரன். வீரர்களுக்குள் நடக்கும் போரும், அதனால் அழிந்துபோகும் ட்ராய் (Troy) மட்டுமே The Illiad என்ற காவியத்தில் வரும் முடிச்சு.

இப்படிப்பட்ட கதையை மகாபாரத்த்துடன் ஒப்பிடு செய்வது பல கோணங்களில் சம்பந்தமில்லாமலேயே இருக்கும்.இதில் வரும் காவிய புருஷர்களை ஒப்பீடு செய்யலாம். குறிப்பாக, ராஜா ப்ரியம் (King Priam) மற்றும் திரதராஷ்டிரரின் சோகம், இழப்பு.

ஆனால், ஜெயமோகன் இந்த புத்தகத்தில் கூறியுள்ளதுபோல் மாறும் அறங்களைப் பற்றி பேசும்போது மகாபாரதம் அளிக்கும் சாத்தியக்கூறுகள் இன்றியமையாதது.

வடக்கு முகம்
------------------------------

வடக்கு முகம் நாடகம் பீஷ்மர் என்ற மகாபுருஷரைப் பற்றியது.பீஷ்மருக்கு தெரியாதது ஒன்றுமல்ல. மகாபாரத்த்தில் தத்துவார்த்தியான இவர், நியாய தர்மங்களைப் போற்றுபவர். ஆனால்,இவராலும் போர் எனும் நாச காரியத்துக்கு அறம்/தர்மம் என்ற காரணிகளைத் தவிர வேறேதும் கொடுக்க முடியவில்லை.

இந்த நாடகம் நடப்பது யுத்த பூமியில். யுத்தம் முடிவடைந்துவிட்டது.பீஷ்மரும் ஓலங்கள், பிணங்களுக்கு மத்தியில் நடந்து கொண்டிருக்கிறார். அப்போது அவர் முன் தோன்றும் வினோத பிணங்களுடன் சம்பாஷனை நடத்துகிறார்.அந்த பிணங்கள் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு மெளனத்தை மட்டுமே அவரால் தரமுடியும். தத்துவத்தினால் சாமானியனுக்கு என்ன பயன் இருக்க முடியும்?

கால நிர்மாணங்களுக்கு பதில் சொல்லி வாயை மூட முடியும். ஆனால், இந்த ஜென்மமே கருமமாய் சின்ன சின்ன இச்சைகளை உடைய மானுடனுக்கு தத்துவத்தில் பதில் கிடையாது. மீண்டும் மீண்டும் ஜெயமோகனின் கதைகளில் வரும் கட்டம் இது.இந்த நாடகத்தில் துரியோதனன், கர்ணர், கடோஜ்கதன் - புனைவின் உச்சமாக மரண தேவியும் பீஷ்மர் முன் தோன்றி பலதரப்பட்ட கேள்விகளை முன் வைக்கின்றனர்.

வலி தாங்க முடியவில்லை என பீஷ்மர் மரணதேவியிடம் கூறும் போது அவள் - ‘உனக்கு இன்னும் கேள்விகள் பாக்கி இருக்கின்றன. வலி உன் துணைவி’

துரியோதணன் - ‘ஏன் தாத்தா, நான் ஏன் தோற்க வேண்டும்’ எனக் கேட்பதற்கு பீஷ்மர் ‘விதியின் முன் தோற்பது மட்டுமே மகத்தான தோல்வி’

தத்துவங்களினால் சரிபடுமோ துரியோதணன் மனது. ‘என்னை நீங்கள் எப்போதுமே ஏன் வாழ்த்தியதில்லை என இப்போது புரிகிறது’

இந்த நாடகத்தில் பீஷ்மரின் நிலைமை இன்னொரு அரசருக்கும் வந்திருக்கிறது. அவர் அசோகர்.

போருக்குப் பின் யுத்தகளத்தில் பார்த்த அவலங்கள், அது தன் எதிரி நாட்டுடையதாக இருப்பினும், மாறிய மனித மனம் அவருடையது. தத்துவங்கள்,அறங்கள் அவர் கண்ணை மறைக்கவில்லை.மாறாக மனித அரக்ககுணம் உணர்த்திய வலி,கொடுமை மட்டுமே அவர் கண்களுக்குத் தெரிந்தது.

மகத்தான தோல்விகளுக்கு தயாரானது அசோகரின் மனது.

ஆனால்,அந்த தோல்விகளின் அரியணையில் இருந்தது பராக்கிரம சக்தியல்ல, தன் முடிவின் மேல் கொண்ட நம்பிக்கை. அந்த முடிவில் இருந்தது -  அரசருக்கு இருக்கவேண்டிய இன்றியமையாத குணமான பொறுப்பு (செங்கோல்).

Spiderman படத்தில் வரும் With Power comes responsibility என்ற வசனம் ஞாபகம் வருகிறது.

லண்டன் பேய்களும், ஒரு இசை நிகழ்ச்சியும் + Niladri Kumar

The most haunted city என்று லண்டனைக் குறிப்பிடுகிறார்கள். இது எதனால் என என்றைக்குமே புரிந்ததில்லை. அப்படி ஒன்றும் பேய், பிசாசு நடமாட்டத்தை நான் கண்டதுமில்லை. சின்ன வயதில் பயப்படும்போது `கூப்பிட்ட உடனே வ்ருவதால் - வரதா, வரதான்னு கூப்பிடு` அப்படின்னு அம்மா சொல்லி பேய் பயத்தை போக்கியிருக்கிறார்கள். நான் பாண்டிச்சேரியில் இருந்த வீடு கொஞ்சம் பழைய வீடு என்பதால், பேய்க்கு நான் பயந்ததைவிட எப்போதும் பழையதாகவே இருந்த வீட்டைப் பார்த்து பேய் பயந்திருக்கக்கூடும்.

நான் பள்ளிக்கு செல்ல ரிக்‌ஷாவைப் பயன்படுத்தினேன். தினமும் வண்டிக்காரர் ராஜகோபாலு சரியாக எட்டு மணிக்கு வந்துவிடுவார். இரண்டு கிலோமீட்டரிலுள்ள் பள்ளிக்கு வண்டி - பாடி, பேஸ்மெண்ட் இரண்டும் சொஸ்தானதற்கு இதுவே காரணம்.

வண்டியில் போகும்போது ராஜகோபாலோ பல பிரெஞ்சு வார்த்தைகளை அள்ளி விடுவார். பொதுவாக பாண்டிச்சேரியில் பிரெஞ்சு விட்டுச் சென்ற பலவற்றில் இன்னும் மிச்சமிருப்பது பல வார்த்தைகள், சில `சொல்தா` - அந்த கால ராணுவத்தில் பணிபுரிந்த சிப்பாய்கள் - நாங்கள் சோதாக்கள் எனக் கூப்பிடுவோம் , செண்ட் அடித்து எல்லாவற்றிற்கும் தாமதமாகச் செல்லும் மனோபாவம்.

அவரைப் பற்றி இப்போது நினைக்கும்போதெல்லாம் ஸீரோ டிகிரியில் வரும் கொட்டிகுப்பன் மற்றும் புளிய மரத்தின் கதையில் வரும் ஆசானின் கலப்படமாகத் தெரிகிறார். முன்னவரைப் போல் வார்த்தை விளையாட்டுகளும், பின்னவரைப் போல் கதைசொல்லியாகவும் இருப்பார்.

`ரியூ பால் வீதியில ஹொப்பித்தால் பக்கத்துல பெத்தி சந்து மிஸ்ஸே` எனப் பாதி பிரெஞ்சு வார்த்தைகளே வரும். அவர் நம்பிக்கைபடி பாண்டிச்சேரியில் பல சித்தர்கள் இருக்கிறார்களெனவும், பல நூற்றாண்டுகளாக காற்றிலும், ஊரைச் சுற்றியும் காவல் இருக்கிறார்கள் எனவும் கூறுவார்.

அவர் கூறிய விஷயங்கள் பல இன்னும் ஞாபகம் இருக்கிறது. அவை மறைவதற்குள், இங்கே பதிந்துவிடுகிறேன்.

- இப்படிப்பட்ட ஒரு சித்தர் - தாந்தேயர் என ஞாபகம். இவரால் தான் பிரெஞ்சு அரசு பாண்டிச்சேரியை விட்டுச் சென்றது.

- அரவிந்தர் ஆசிரமத்தில், அவர் இன்னும் ஞான ரூபத்தில் இருக்கிறார். அவர் மன வலிமையினாலும், மற்ற பல சித்தர்களின் ஞானப் பார்வையாலும் தான் மூன்றாம் உலகப்போர் தடுக்கப்பட்டு வருகிறது. இவர்கள் - ம்ஹும் - என உருமினாலும் உலகப் போர் மூண்டுவிடும்.

- ஒரு விரையுள்ளவன் மிக மிக கோழை. அதனால் அவனிடம் வன்மம் அதிகமாக இருக்கும். ( இதை இவர் எங்கிருந்து பிடித்தாரெனத் தெரியாது. ஆனாம் ஹிட்லருக்கு ஒரு விரையே இருந்தது என படித்திருக்கிறேன்)

- நான் ஊரை விட்டுச் செல்லும்போதெல்லாம், என் வீட்டு கூரையைப் பார்த்து சிரித்தபடியே தலையாட்டுவேன் - அங்கிருக்கும் என் சித்தர் நான் திரும்பும்வரைப் வீட்டைப் பார்த்துக் கொள்வார்.

இப்படி பலதரப்பட்ட சித்தர் கதைகளைக் கேட்டிருக்கிறேன். ஆனால் இப்போது அவை மறந்து விட்டன. நண்பர்கள் திருவண்ணாமலை கிரிவலம் செல்லக் கூப்பிட்டபோதும் அவற்றை மறுத்துள்ளேன். இப்படி பாண்டிச்சேரியில் இருந்த நாட்களில் பலவற்றை மிஸ் பண்ணியிருக்கிறேன். சென்னையை போல் இல்லாமல், எல்லாம் மிகச் சுலபமாகக் கிடைப்பதால் தான் , எங்க போகப்போகிறது என்ற திமிர்தான்.

கொஞ்சம் ஆர்வத்தை அதிகப்படுத்தியிருந்தால், இன்னும் பல சித்தர், பேய், பிசாசு கதைகளை அள்ளியிருக்கலாம்.

சம்பந்தமேயில்லாமல் எழுதிக்கொண்டேயிருந்தாலும், லண்டனுக்கும் பேய்/பிசாசுகளுக்கும் தொடர்பு இருப்பது ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது. இருபத்து நான்கு மணிநேரமும் பரபரப்பாக இயங்கும் இங்கு எப்படி?

அதே இருபத்து நான்கு மணிநேரத்தில், தரைக்குக் கீழே ஒரு உலகமும் இயங்கிவருகிறது. ட்யூப் எனப்படும் தரை மட்டத்திற்குக் கீழே செல்லும் ரயில். இந்த ரயில்களின் ப்ளாட்ஃபார்மும் தரைக்கு அடியிலேயே இருக்கும்.

'This is the sound of inevitability' என நியோவைப் பார்த்து வில்லன் மாட்ரிக்ஸில் சொல்வாரே, அதே போன்றதொரு செட்டிங்; இதே வார்த்தைகளையும் உபயோகப்படுத்தலாம். திடீரென இருளிலிருந்து வரும் ரயில்களின் சத்தம், ஒரு inevitability தான்.

Necropolis : London and its dead என்ற புத்தகத்தில் Catharine Arnold அற்புதமான லண்டலுக்கடியிலிருக்கும் உலகத்தை விளக்குகிறார். பல நூற்றாண்டுகளாக புதைக்கப்பட்டு வரும் இடமாதலால், லண்டனுக்கடியில் ரயில் பாதை அமைக்க மிகவும் கடினப்பட்டிருக்கிறார்கள்.

பல தெருக்கடியில் தோண்டவே முடியாதபடி எலும்புகளும், குப்பைகளும் மண்டியுள்ளன. பல இடங்களில் வரும் வாசனையினால் தொழிளாலர்கள் மனம் பேதலித்துப்போயிருக்கிறார்கள். அப்படியும் தோண்டப்பட்ட இடங்களில் இரவு வேலை செய்யும்போது ஏதேதோ சத்தம் கேட்பதாகவும், தட தடவென ஓடும் காலடி அதிர்வு தெரிவதாகவும் கூறி வேலையை விட்டிருக்கிறார்கள்.

இதையும் மீறி நன்றாக வேலை செய்துகொண்டிருக்கும் ரயில் பெட்டிகள் திடுமென திறந்துகொண்டு, சில நிமிடங்களில் மூடிக்கொள்வதாவும் அங்கு வேலைப்பார்த்த சங்கிமங்கி (பேரா முக்கியம்) என்ற சீன இளைஞர் பதறி தன் நாட்டுக்கே ஓடியிருக்கிறார். அங்கு நேர்மையாக பால் வண்டி ஓட்டுவதாகக் கேள்வி.

எது எப்படியோ நான் இத்தனை முறை ரயிலில் பயணம் செய்துள்ளேன்,ஆனால் இதைப் போன்ற பேய்/பிசாசு ஆட்டங்களைப் பார்த்ததில்லை.

அடுத்தப் பகுதியில் கடந்த மாதம் முதல் முறையாக பார்த்த திகில் அனுபவம்

*********************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

கடந்த ஜூன் மாதம் பத்தொன்பதாம் தேதி ஜாக்கீர் ஹுஸைன் இசை நிகழ்ச்சிக்காக பார்பிகன் அரங்கம் சென்றேன். பல முறை இசை/நாடக நிகழ்ச்சிக்காகவும், வெட்டித்தனமாகச் சுற்றிக் கொண்டிருக்கவும் அங்கு சென்றிருக்கிறேன். ஆனால் அன்று போல் எந்த நிகழ்ச்சிக்கும் இத்தனை கூட்டம் வந்ததில்லை.

Blaze என்ற இசை நிகழ்ச்சிக்காக ஜாக்கீர், நீலாத்ரி குமார் போன்ற மேதைகள் ஒன்றுகூடி சங்கம (Fusion, but indian) இசை பந்தி போட்டார்கள். ஏதோ சந்தைப் போல இந்தியர்கள் கூட்டம். சரி நம்மாளுங்க தானேன்னு பார்த்தா, எல்லாமே இரண்டாம் தலைமுறை ஒழுங்கர்கள். நான் ஏதோ ஓரமாக உட்கார்ந்து விட்டு, கேட்டோமா, வீட்டைப் பார்த்து போவோமா என்றிருக்கும் ஜாதி. இவர்களோ இந்தி பட ரேஞ்சில் காலில் விழுவதும், சுற்றி நின்று கும்மாளம் போடுவதும். சிறுவர்கள் ஓடி விளையாடுவதுமாய் ரவுசு பண்ணிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

தமிழ் சினிமா வரும்போதுதான் இதைப் போன்ற கூட்ட அதிகாரமும், உரிமை நிலை நாட்டலும் நடந்து பார்த்திருக்கிறேன். இங்குள்ள மக்களும் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். ஆனால் பார்பிகன் போன்ற உலகலாவிய மேஸ்ட்ரோக்கள் வரும் இடங்கலிலாவது ச்சும்மா இருக்கலாமில்லையா? இது மட்டுமல்ல -

- பொதுவாக Orchestra க்கள் சரியான நேரத்தில் தொடங்கும், திரையரங்குகளைப் போல் பதினைந்து நிமிடம் தாமதமாக வந்து, `இப்பதான் ஆரம்பித்ததா?` என பக்கத்து சீட்டிடம் கேட்க முடியாது. அன்று சரியாக இருபது நிமிடம் தாமதமாகத் தொடங்கியது. ஏதோ பெரிய இந்திய ஸ்பான்ஸர் வரக் காத்திருப்பு.

- நிகழ்ச்சி நடக்கும்போது இடைவேளை சமயத்தில் மட்டுமே உள்ளே விடுவார்கள். அன்று சாரை சாரையாய் மக்கள்; ஆரம்பித்த பத்து நிமிடங்களுக்கு ஜாகீரின் தலைமுடி பாதிதான் தெரிந்தது- இவரா அவர் என நம்ப கடினமாக இருந்தது. டீ விளம்பரத்தை மட்டும் பார்த்து வந்தால் இப்படித்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் எல்லாம் தெரிய நிம்மதியாகத் தெரிந்தது. தலைவருக்கு வயதாகிவிட்டது.

- எட்டு வயதுக்கு கம்மியாக யாரையும் விடுவதில்லை. ஆனால் அன்று அரை டிக்கட்டுகள் அதிகம். அவர்கள் போட்ட சத்தத்தில், ஜாகீரே திசை நோக்கிப் பார்த்தார். இது இசை கலைஞர்களுக்கு செய்யும் அவமரியாதை.

- என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த தாத்தா, முதலிலேயே ஒரு pint தள்ளியிருந்தார். இடைவேளையில் மற்றொன்று - ஜுகல்பந்தி தொடங்கிய சமயம் `ஹம் ஆப்கே ஹே கவுன்` ரேஞ்சில் ஆடத்தொடங்கிவிட்டார். அவரை ஆசுவாசப்படுத்துவதற்குள், அவன் மனைவிக்கு தாவு தீர்ந்தது.

இவை எல்லாவற்றையும் மீறி அன்று நடந்தது பிரளயம் என்றே சொல்லவேண்டும். முதல் முறையாக தபேலாவையும், எலெக்ட்ரிக் சிதாரையும் ஒன்றாகக் கேட்கிறேன். சாதாரண சிதார் மயக்கும்; எலெக்ட்ரிக் சிதாரை Victor Wooten இசைத்தே பார்த்திருக்கிறேன். அது சின்ன கருவி. சுலபமெனச் சொல்லலாம்.

சிதார் போன்ற பெரிய கருவியில் rock இசைச் சங்கதிகளை இசைப்பது சுலபமல்ல என்றே தோன்றுகிறது. Music genious என அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட நீலாத்ரி குமாரின் இசைப் பற்றி தனியாக எழுத எண்ணம். மனிதர் கலக்குகிறார்.

சிவமணியின் தொகுப்பு - மஹாலீலாவில் வரும் சிதார் - இவர் இசையே. மும்பாய் Hard Rock Cafe யில் இசைத்த இந்த வீடியோவைப் பாருங்கள்.

இவர் சிதார் நம்மை கண்டிப்பாக மகுடியாய் ஆட்டுவிக்கப்போகிறது. பம்பரம் போல் சுத்த காத்திருப்போம்.

போகுமுன், நான் பார்த்த பேய்/பிசாசு பற்றி. பார்பிகனில் பார்ப்பேன் என நினைக்கவில்லை. முகப்பூச்சுக்கும் , வெள்ளை அடிப்பதற்கும் எனக்கு வித்தியாசம் தெரியும். ஆனால் அன்று பார்த்தவை அந்த கலைசொற்களை மறக்கச் செய்துவிட்டது. நம்மூர் மக்கள் எங்கு சென்றாலும், இந்த பாரம்பரிய torch bearers மகுடத்தை மட்டும் விட்டுக்கொடுக்க மாட்டார்கள்.

அபிரிதமான முகப்பூச்சு, தாத்தாவின் ஆட்டம், சிறுசுகளின் சத்தம் - ஏதோ பஞ்சாபி வீட்டு கல்யாணத்திற்குப் போனது போல் இருந்தது. இனி பேய்/பிசாசெல்லாம் சிறுதெய்வங்கள் போல், கண்டுகொள்ளவே மாட்டேன்.

Thriller ஆல்பம் போல் அவற்றின் கூடவே இசை நிகழ்ச்சி பார்த்துவிட்டு வந்திருக்கிறேனாக்கும்!!

தமிழாக்க சிறுகதை - மென்மையான உருளைக்கிழங்குகள்

நன்றி திண்ணை

மூல ஆசிரியர் பற்றி

---------------------------------------

’Night Geometry and Garscadden trains’ என்ற சிறுகதை தொகுப்பு ஏ.எல்.கென்னடிக்கு (A.L.Kenndey) முதல் சிறுகதைத் தொகுப்பாகும்.அதில் வந்த Genteel Potatoes என்ற கதையே இங்குள்ள தமிழாக்கம். Granta இதழால் சிறந்த எழுத்தாளர் எனத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இவர் பல சிறுகதைகள் மற்றும் புதினங்களை எழுதியுள்ளார்.மிக வித்தியாசமான நடையிலும், அவர் வரிகளில் வந்துவிழும் சொற்களும் வசீகரமாகவும், சில ஆழமான/வித்தியாசமான உருவகங்களை உருவாக்கும் தன்மையுடையது.

மேடை நகைச்சுவை நிகழ்ச்சிகளும் செய்யும் இவர் வசிப்பது ஸ்காத்லாந்தில். சிறந்த சிறுகதைகள் பலவற்றை எழுதியுள்ளார்.

வலைத்தளம் - http://www.a-l-kennedy.co.uk/

 

மென்மையான உருளைக்கிழங்குகள்

-------------------------------------------------------------------

பாட்டியைப் பற்றியது உண்மையாக இருக்காததால் கதையாக மட்டுமே இருக்க சாத்தியம் உள்ளது.நீங்களும் நானும் மட்டும் இப்போது அந்தக் கதையைப் பார்த்தால்  உண்மையாக இருக்கக் கூடும். ஆனால் அது முடியாத பட்சத்தில் இது வெறும் கதை மட்டுமே.

என்னை என் அம்மாவிடமும், அவளை அவள் ஆத்மாவிடமும், இதையெல்லாம் தாண்டி பலதரப்பட்ட கோடுகளில் நிற்கும் பெண்களை பிரிப்பது - பல கோடி வினாடிகள் மட்டுமே. இந்த பெண்கள் அனைவரும் என் எலும்பிலுள்ள நிழல். அவர்கள் தங்கியிருக்கும் கூடுதான் அது. இதை நீங்கள் படிக்கும் போது நான் எங்கேயோ இருக்கின்றேன். அதனால் இது வெறும் கதைதான்.

இந்தக் கதையில் வரும் பாட்டியை அவளில் எதிர்காலம் மட்டுமல்லாமல், கடந்த காலம், அவளின் வளர்ப்புத் தகவல்கள் அனைத்தும் முடிவில்லாமலேயே இருக்கும். இந்த கதையில் அவள் மட்டும் இருப்பாள் -  பக்க வாதத்தில் விழுந்த கைகள், சிறுமியின் முகம், எந்த குறிப்பிட்ட நிறம் அல்லது வடிவம் இல்லாத உடை, அவளைச் சுற்றி இருந்த தெருக்கள் வகைப்படுத்த முடியாத சத்தத்துடன் நிசப்தமாக இருக்கும்.

பாட்டியின் வயதும் இந்த கதையில் தெளிவாக இல்லை. பத்து வயதை விட கம்மியாகவோ, பதிமூன்றைத் தாண்டாமலும் அவள் பெற்றோறின் பல குழந்தைகளில் ஒருத்தியாக இருக்கிறாள். இதுவரை அவர்களில் ஒருவரே இறந்துவிட்டார். எந்த குழந்தை சொந்த நாட்டைவிட்டுச் சென்று கானடாவில் புதைக்கப்படும், எது கல்யாணம் செய்துகொள்ளும், எவன் தற்கொலை செய்து கொள்வான் என்று பாட்டிக்குத் தெரியாது. அவர்களை அவளுக்கு அவ்வளவு நெருக்கமாகத் தெரியாது.

அவளுக்குத் தெரிந்த பல சகோதரர்களில் எட்கார்,ஐவி,சூ மிகப் பிரெத்யேகமானவர்கள்.

சிறுவனாக இருந்தாலும் தலையில் முடியில்லாமல் இருக்கும் எட்கார் , திடகாத்தமாக இருந்தாலும் இடுப்பு நரம்புப் பகுதியில் எப்போதும் வலியுடன் கஷ்டப்படுபவன். எப்போதும்  எவருக்கும் பிடிக்காத பறவை வாசனையுடன் மஞ்சள் நிறத்தில் காலணி அணிந்திருப்பான்.

சற்று சதைப்பிடிப்புள்ள ஐவியோ வாத்தியக் கருவிகளை அற்புதமான இசைப்பவள். பதினெட்டு மாத காத்திருப்பிற்கு அவள் இடுப்பு மாற்றும் அறுவை சிகிச்சை செய்யப்படும். அற்புதமாக வேகவைத்த ஆப்பிள் உருளைகளைச் செய்வாள். ஏழை. எல்லா சகோதரர்களும் ஏழையாக இருந்தாலும் இவள் மற்ற எல்லோரைவிட ஏழையாக இருப்பாள்.

இரண்டாம் உலகப் போர் நடக்கும் போது சூவிற்கு தன் வீட்டின் பின்னே இருக்கும் தெருவில் சிதைக்கப்பட்ட தலை ஒன்று கிடைக்கும். சக்கரை ஆலையை தகர்க்க வந்த குண்டு விழுந்த மறுநாள். அவள் அந்த தலையை என்ன செய்தாள் என நமக்குத் தெரியாது, ஆனால் டண்டீ என்ற இடத்தில் நடக்கும் கார் விபத்தில் துண்டான தலையை என் அம்மாவிற்கு ஞாபகம் இருக்கும். சூ யாரையுமே நினைவு வைத்ததில்லை.

எலும்பும் தோலுமாய் நிலையான புகைப்படமான பாட்டியின் அம்மா, என் அம்மாவை ஒவ்வொரு முறை பல் மருத்துவரிடம் போகுமுன் விளக்கெண்ணை குடிக்க வைக்கத் துறத்துவார். ஒருமுறை வீட்டுப் பூனையின் சல்லாப விளையாட்டை வேடிக்கைப் பார்த்ததற்காகவும், கருத்தரித்த ஒருத்திக்கு குழந்தை பிறக்கப் போகிறது என சொன்னதற்காகவும் என் அம்மாவை வீடு முழுவதும் துறத்தினாள். இது சிறுமிகள் பேசக்கூடிய விவரணைகளுக்குக் கட்டுப்பாடிருந்த காலம். அந்தக் கட்டுப்பாடும் மிகக் குடூரமான முறையில் பின்பற்றப்படும்.

இதைப் போன்றதொரு நாளில் - ஒல்லியான,நீளமான விரல், பெரிய கால் , கிட்டத்தட்ட பதிமூன்று வயதான பாட்டி வேலைக்குச் செல்வதற்க்காக காலையில் விழித்துக்கொள்வாள். அவள் தாய் சொல்லியிருந்தால் போலும்.

பாட்டியின் படிப்பை முடித்துக்கொண்டு வேலைக்குச் சென்று சம்பாத்தியத்தைக் கொண்டுவர வேண்டுமென முடிவு செய்யப்பட்டது. ஒரு மென்மையான வீட்டில், மென்மையான குடும்பத்தில், மென்மையான ஒருவளுக்கு சமைக்கவும், வீட்டைச் சுத்தமாக வைத்திருக்கவும் சேர்ந்தாள். அதிக தொலைவில் இல்லாமல் இருந்ததால், பாட்டி தன் வீட்டிற்கும் தினமும் திரும்ப வரமுடியும். தன் வீட்டுக் கட்டிலிலேயே இரவு பொழுதைக் கழிக்க முடியும். இது நல்ல வேலையாக இருந்ததால் பாட்டிக்கு பிடித்திருக்க வேண்டும்.

பாட்டி சந்தோஷமாக இல்லை. சமையல் அறை கூரையை ஏற்கனவே சுத்தம் வெள்ளை அடித்திருந்தாலும், இரண்டு அடிக்கருகே இரண்டு வாளி முழுவதும் துங்ப்பதற்கான விஷயங்கள் வந்து சேர்ந்தன. தான் சலவையையும் சுத்தமாகச் செய்திருந்தாள். இருந்தாலும் வேலை எனும் சவுக்குக் கயிறு அவளை துறத்தி வந்து சேர்ந்தது. அவளும் அதில் மாட்டிக்கொண்டாள்.ஆனால் சுத்தமில்லாததுபோல மீண்டும் அழைத்து சுத்தம் செய்யச் சொன்னார்கள். தன் வாழ்க்கையில் எந்த இடத்தில் நிற்கிறோம் எனத் தெரியாமல், அசெளகரியமாக இருந்தும் அந்த வேலையை செய்துவந்தாள்.

அதிக உந்துதலில் தான் வீட்டு வாசலிலிருந்து, தெருவின் வழியாக சென்று, திருப்பத்தில் திரும்பி, பாட்டியை தன் முதல் நாள் வேலைக்குச் செல்ல வைத்தது. இது நடக்கும் வேளையில் காரணம் தெரியாமல் அழுதுகொண்டே இருந்தாள். இப்படியாக எவ்வளவு முயற்சி செய்தும் தொலைந்துபோகாமல், தன் புது எஜமானனின் வீட்டை பத்திரமாக அடைந்தாலும், பார்க்க ரொம்ப பாவமாக இருந்தாள். முயல் கண்களில் பஞ்சு மிட்டாய் போல் ஈரம், மொத்தத்தில் எலும்பும் தோலுமாய் உருவம்.

மரியாதையான அந்த பெண்மணி தன் வீட்டினுள் அழைத்து, அவளது கடமைகளை ஜாக்கிரதையாக விவரித்தாள். அந்த மென்மையான குடும்பம் வேறுஒருவருக்குப் பணம் கொடுத்து துவைப்பதற்கு மட்டும் வைத்திருந்ததிலிருந்து , முழுநேரம் வீட்டு வேலைக்கு ஆள் வைக்கும் நிலைமைக்கு முன்னேரியுள்ளனர். அதனாலேயே மிகக் கட்டுப்பாடான விதிகளை விதித்துகொள்வது மட்டுமில்லாமல், அவற்றை புதிதாக வருவோர் அதைப் பணியும் படி வைப்பதில் முக்கியத்துவம் கொடுத்தனர்.

அந்த மென்மையான பெண்மணி கொஞ்சமாக சிரித்தார், வெடவெடவென , மெலிதாக நின்ற பாட்டிக்கான மென்மையான சிரிப்பு.

வேலை கடினமுமில்லை சுலபமுல்லை; பழக்கமான ஒன்றுதான். பாட்டிக்கு இந்த வேலை பிடிக்காமலில்லை; ஏற்கனவே வீட்டில் செய்த வேலைகள்தான் - ஆனாலும் இந்த வேலை மிகக் களைப்பான வெட்கத்தையே அவளுள் நிரப்பியது. சமையல் செய்வதிலோ, சுத்தம் செய்வதிலோ வெட்கமில்லை;பிடித்த வேலையை செய்வதில் என்ன வெட்கம்.தன் வேலையப் பற்றி தனக்கு ஒரு அபிப்ராயம் இருந்தால், அந்த மென்மையான பெண்மணிக்கு வேறொன்று இருப்பது தான் பாட்டிக்கு பிடிக்காமல் இருந்ததாகத் தெரிகிறது. இந்த வித்தியாசத்தை குறிப்பிட்டு சொல்வதிலேயே வெட்கமாக இருந்தது.

கு

இந்த வெட்கமும், வித்தியாசமும் தன் மூளையில் இருந்தாலும் அவள் தேய்பதையும், பளபளபாக்குவதையும், தூசி தட்டுவதையும் நிறுத்தாமல் தன் மென்மையான பளபளப்போடு எல்லாவற்றையும் பளபளவென தேய்த்துவந்தாள்.அப்போது இரவு சாப்பாட்டு நேரம்.

அந்த மென்மையான சமையலறையில் பெரிய கறுப்பு நிற செப்புப் பாத்திரங்கள் பல வடிவங்களில் பாட்டியின் முயற்சியால் ஜொலித்துக்கொண்டிருந்தன. குடும்பத்திற்கும் தனக்கும் இரவு சாப்பாட்டை சமைக்கவேண்டுமென அப்போதுதான் புரியவைக்கப்பட்டது. மென்மையான உருளைக்கிழங்குகள் இருந்தன; அதைத் தவிர தனக்குத் தனியாகவும் சிலது இருந்தது.மென்மைக்குப் பெயர் போன அந்தப் பெண்மணி சீக்கிரமே வந்து வேலை நடப்பதை மேற்பார்வை இடக்கூடும்.

அந்த வீட்டின் எஜமானிக்கு விவரம் முழுவதும் தெரியாது போலும். யாருக்கும் தெரியாததுதான், இந்த விஷயத்தில் அவளது அறியாமையே அவளுக்கு எல்லாவற்றையும் கற்றுக் கொடுக்கும்.

அவளுக்குத் தெரியாதது என்ன?

ஏன், நமக்குத் தெரிந்தது தான்.

இப்போது எண்பது வயதை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தாலும் பாட்டி தன் வாழ்வில் ஒரு நாள் கூட சாப்பிடும் படியாக சமைத்ததே கிடையாது.இந்தப் பாட்டிக்கு வாழ்வில் எந்த கட்டத்தில் இருக்கிறோம் என்றுத் தெரியாமல் தவிக்கும் ஆன்மா ..

அதன் அர்த்தம் என்னவெனில், இவள் சமைத்தால் இந்த மென்மையான குடும்பத்திற்கு விஷம் வைப்பதுபோல் இல்லாவிட்டாலும், மிகுந்த கொடுமைக்கு ஆளாவார்கள். இரவு சாப்பாடும் தயாராகது என்பது இதன் அர்த்தம், ஏனெனில் பாட்டி இப்போது அந்த மென்மையான உருளைகழங்குகளை சோதித்துப் பார்க்கப் போகிறாள்.

மிக மென்மையான உருளைக்கிழங்குகள் பெரிய மூட்டையில் இருந்தன. சற்றே பச்சையாக இருந்தது.சில நசுங்கியும் இருந்தது.தன்னிடமிருந்த உருளைக்கிழங்குகளும் பச்சையாக , அழுகி இருந்தது. இரண்டு புதிய தழைக்கவும் தொடங்கிவிட்டது. பாட்டிக்கு உருளைக்கிழங்குகளைப் பற்றித் தெரியும். சிறு சிறு உருளைகளை தன் வீட்டிலும் வளர்த்து வந்தார்கள். இந்தக் கிழங்குகளால் மிக ஆச்சர்யமடைந்த அவள், தனக்காக ஒதுக்கப்பட்ட கிழங்குகளால் இன்னும் ஆச்சர்யமடைந்தாள்.

தன் இடது லையில் அந்தக் குடும்பத்தின் கிழங்குகளை அள்ளிக் கொண்டாள். வலது கையில் தனக்கென ஒதுக்கப்பட்ட இரண்டை வைத்துக்கொண்டாள். அழுகிப்போன ஒன்று தன் கையில் ஒழுகத் தொடங்கியது.  கைகவசம் போட்டுக்கொண்டு தன் எஜமானியைப் தேடிச் சென்றாள்.

தன் எஜமானியிருந்த மண்டபத்திற்குள் வெடித்து நுழைந்து பாட்டி அவளை ஊடுருவிப் பார்த்தாள். ஒரு நாள், அதே பார்வை தீவிரமான பாதிரியாரையும் இரநூறு அடியில் வெலவெலக்க வைத்துவிடும்.

`இவற்றைப் பார்தீர்களா?`

நடுத்தர வர்க்க கிழங்குகளை தன் கையிலிருந்து நழுவ விட்ட படியே கூறினாள் - `எங்கள் பன்றிகளுக்குக் கூட இதை போட மாட்டோம்`

அந்தக் குடும்பம் சில பன்றிகளை வளர்த்து வந்தார்கள்.

`இவைகள்...’

இந்த வேலைக்கார கிழங்குகள் மெத்தென தரைவிரிப்பின் மேல் விழுந்தன. பாட்டியும் தன் பின்னே உருவான நிசப்தத்தில்,அந்த இடத்தை காலி செய்தாள். இந்த வேலையை விடுவெதென தீர்மானித்துவிட்டாள். அந்த மென்மையான பெண்மணி என்ன சொன்னாலும் - கண்டிப்பாக பலதும் பேசப் போகிறாள் - பாட்டி வேலையை விடப்போவதை யாராலும் மாற்ற முடியாது. தானகவே நெஞ்சை நிமிர்த்தி, மறக்காமல் தன் மேல் அங்கியை எடுத்துக் கொண்டு, வீட்டை விட்டுப் போனாள். நடக்கும் போது எந்த விதமான வெட்கமும், வித்தியாசமும் இல்லாமல் போனது. அந்தக் கவலைகள் எல்லாம் நிம்மதியாக முடிக்கப்பட்டுவிட்டது.

பாட்டியின் அம்மா சீக்கிரமாகவே அவள் வீட்டிற்கு வருவதைப் பார்பத்து தன் சவுக்கை எடுத்து வருவாள்.பாட்டி புரிய வைக்க முயற்சித்தாலும் அது இன்னும் மோசமாகிப் போகும். சாப்பிடாமல் தூங்கப் போவாள். தன் சகோதரிகளுக்கு முதுகைக் காட்டி படுத்துக் கொண்டே அழுவாள்.

இதுவல்ல அவளுக்குத் தண்டனை. அடுத்த வாரம் ஒரு பிரெஞ்சு சலவைக்காரனிடம் வேலைப் பழகுபவராக சேருவாள். அவன் குடிகாரனானதால், மிகக் கொடுமையாக நடந்து கொள்வான்.பாட்டிக்கு தானும் ஒரு பெரிய குடிகாரியாவாள் எனத் தெரியுமென்பது இதைவிடக் கொடுமை. பல மாதங்ளுக்கு மருந்தை வாய் வழியே குடித்து, பற்கள் வழியாகத் துப்ப வேண்டும். பல மாதங்களுக்கு மிகக் களைப்பாக இருக்கும்.

ஆனால் பாட்டி காப்பாற்றப்படுவாள். மூக்கிள் தெளிக்கும் கை மருந்தை யாரோ கண்டுபிடிப்பார்கள். இதனால் அவளுக்கு  ஆண்கள் செய்யும் தன் வேலை பிடித்துவிடும்.ஒவ்வொரு விதமான மரங்களையும் எவ்வளவு மறைந்திருந்தாலும் கண்டுபிடிக்கத் தொடங்கிவிடுவாள். எஸ்கிமோக்கள் பனிமலையின் வித்தியாசத்தை உணர்வதுபோல் ஒவ்வொரு விதமான காக்கி நிறத்தையும் கண்டுகொள்வாள். தன் வாழ்வை இதைப்போன்ற நுண்ணிய வித்தியாசங்களினால் செதுக்கியபடியே வாழ்வாள். பட்டுத் துணியில் படும் மூச்சுக் காற்றைப் போன்ற துள்ளியத்தில் மென்மையான முறையில் எல்லா மேற்பரப்பையும் மாற்றுவாள். அதற்குப் பிற்கும் அது கரடுமுரடென இருப்பதாய் அலுத்துக் கொள்வாள்.

முதல் முறை திருமணம் செய்யும்போது, அவள் கணவன் கான்சர் நோயில் இறப்பான் என யாரும் அவளிடம் சொல்ல மாட்டார்கள். திருமண நாளுக்கு அடுத்த நாள் காலையில் அவளருகே இறந்து கிடப்பான். ஒரு கெட்ட நகைச்சுவையைக் கேட்பது போல் இருந்தாலும், அதற்குப் பிறகு எதையுமே நம்ப முடியாமல் போகும். பல நாட்கள் அவள் வீட்டினுள்ளேயே தனியாக வசிக்க முடியாமல் போகும்.மழையில் சாலையில் போக வருபவர்கள் பக்கத்தில் இருப்பதற்காக தானாகவே உட்கார்ந்து கொள்வாள்.

அதற்குப் பிறகு தாத்தா அவளைத் மிகவும் காதலித்து திருமணம் செய்துகொள்வாள். எல்லாமே சிறிது மேன்பட்டாலும், பழைய வாழ்க்கைக்குத் திரும்ப முடியவில்லை.ஒரே போன்ற உடை, தலையலங்காரம் செய்து கொள்வார்கள். அவளின் முதலும் ஒரேகுழந்தையுமானது பெண்ணாகவும், அவளின் முதலும் ஒரே குழந்தை நானாகவும் இருக்கும்.

பாட்டியும் நானும் சந்திப்பதற்கும் இந்த கதையை நான் தொடங்குவதற்குமுன் இவ்வளவும் நடந்திருக்கும்.