வார்த்தைகளின் விளிம்பில்

பா.ராகவனின் - `பின் கதைச் சுருக்கம்`

நாவல் என்றால் என்ன? வாழ்க்கையைப் பற்றி வார்த்தைகளில் வடிக்க முற்படுவது எனச் சொல்லலாம். மணல் கடிகாரம் போல் மேல் பகுதியில் வாழ்க்கை நுழைந்து கீழ் பகுதியில் நாவலாக மாறுமா? போலவே வார்த்தைகளைக் கொண்டு வாழ்க்கையை விளக்க முற்படுவதும் வைக்கோலில் தேடும் ஊசிதான்.

வாழ்வின் அடிப்படைகளை ஆராய்வது நாவலின் நோக்கம் என்பது ஜெயமோகனின் தரப்பு. இவர் முன்வைத்த நாவல் கோட்பாடும் அடிப்படை தரவுகளை வாழ்வின் அடிப்படைகளிலிருந்தே பெற்றுக்கொண்டது. நாவல் வழியே வாழ்க்கை. வாழ்க்கை வழியே நாவல் என்பது பா.ராவின் கருத்து.

 
(மேலுள்ள படத்தை சொடுக்கி கிழக்கு பதிப்பகத்தில் வாங்கலாம்)

பா.ராகவனின் `பின் கதைச் சுருக்கம்` விளக்கமாக கோட்பாடுகளை விவரிக்கும் நூல் அல்ல. தனக்கு பிடித்த 17 நாவல்கள் பற்றி அடுத்த நிமிடமே நம்மை படிக்கத் தூண்டும் வகையில் எழுதியிருக்கிறார். சிறுவயது முதற்கொண்டே நாவல் பின்னால் அலைந்ததை சுவாரஸ்யமாக விவரிக்கும் முன்னுரையில் இப்புத்தகங்கள் ரசனை சார்ந்த தேர்வு மட்டுமே என்கிறார். கோட்பாடு, தற்கால இஸம் என்ற வலையிலெல்லாம் சிக்கிக்கொள்ளாமல் `எனக்குப் பிடித்தது.ரசிக்கத் தகுந்த புத்தகங்கள் இவை` என தான் ரசித்ததை மட்டுமே முன்னிறுத்தும் எழுத்தாளர். இதனாலேயே பா.ரா அறிமுகம் செய்யும் நூல்களை கண்டிப்பாக மறு பரிசீலனைக்கு உட்படுத்தாமல் வாங்கிவிடலாம்.

பின் கதைச் சுருக்கம் 17 நாவல்களைப் பற்றியும் அவை உருவான கதையையும் சொல்கிறது. இக்கால நாவல், வேற்று மொழி நாவல் என்ற எந்த பாகுபாடும் கொள்ளாமல் தனக்குப் பிடித்த நாவல்கள் பற்றி நம்முடன் பகிர்ந்து கொள்கிறார்.

நாவலென்பதும் வாழ்க்கையென்பதும் அனுபவங்களே என்பதில் `அலை உறங்கும் கடல்` காலத்திலிருந்தே பா.ரா உறுதியாக இருந்திருக்கிறார். பிறந்த குழந்தை போல் சத்தமேயில்லாமல் கிடக்கும் ராமேஸ்வரக் கடலலையில் மயங்கி, கிறங்கி, வாழ்ந்து அலை உறங்கும் கடலை எழுதியதாகக் குறிப்பிடுகிறார். அற்புதமும், அன்றாட நிகழ்வுகளும் ஒருசேர நடக்குமிடமாக ராமேஸ்வரத்தை விவரிக்கிறார். கடலுக்கு நடுவே தெரியும் ராமர் மண் திட்டு, தக்கையைப் போல் மிதக்கும் கனமாக பாறாங்கற்கள் என அவர் சென்ற இடமெல்லாம் மாய உலகம் போல ராமேஸ்வரம் அவரை கட்டுண்ணப்பண்ணியிருக்கிறது. மீண்டும் மீண்டும் மீட்டிப்பார்க்கவே அவை அலை உறங்கும் கடலாக மாறியிருக்கிறது. இந்நாவலை நினைக்கும்போதெல்லாம் இன்றும் பிரத்தியேகமான இளம் சூடு அணங்கு போல் பரவுவதாக குறிப்பிடுகிறார்.

அசோகமித்திரன் அமெரிக்காவின் அயோவா நகருக்கு சென்ற அனுபவமான `ஒற்றன்` குறிப்பிடத்தக்க புத்தகம். பல எழுத்தாளர்கள் ஒன்று கூடும் மாநாட்டை நாம் நேரில் பார்ப்பது போல் விவரித்திருப்பார். அசோகமித்திரன் கதைகளைப் படிக்கும்போது ஆர்.கே.லக்‌ஷ்மணின் பொதுஜனம் ஞாபகத்துக்கு வரும். தாமரை இலை தண்ணீர் போல எதிலும் ஒட்டாமல், சாராமல் ஒரு பார்வையாளனாக தன்னை சுற்றி நடப்பவை குறித்த உலகத்தை சில பக்கங்களில் படைத்துவிடுவார். கவிதையில் வைப்புமுறை போல் கதைகளிலும் வார்த்தை பிரயோகங்கள், வரிகளின் வரிசைச் சங்கிலி படிக்கும் நமக்கு ஒரு எண்ண ஓட்டத்தை உருவாக்கும். கச்சிதமாக அமையும் பத்திகள் தானாகவே நம்முள் அமர்ந்துகொள்ளும் என குறிப்பிடுகிறார். ஒற்றன் அதற்கு சரியான உதாரணம். அப்புத்தகத்தைப் பற்றி எழுதப்பட்டிருக்கும் இக்கட்டுரை மிக நேர்த்தியாக அமைந்துள்ளது.

இப்புத்தகத்தின் வெற்றி பா.ராவின் மொழி வீச்சில் குடிகொண்டுள்ளது. கடினமான மொழியோ, நாம் கேள்விப்பட்டிராத வார்த்தைகளோ இவர் கட்டுரைகளில் இருக்காது. சொல்ல வேண்டிய கருத்தில் தெளிவு. வாசகனை அடைய வேண்டிய செய்தியின் முக்கியத்துவம். இதனாலேயே நமக்கும் பா.ராவின் எழுத்துக்கும் இடைவெளி மிகக் குறைவாக உள்ளது. அட, நாமும் இதைப் போல் எழுதலாம் போலவே என பொய்த்தோற்றத்தைக் கொடுக்கும்.

மேற்கூறியதுக்கு `நூறு வருடத் தனிமை` கட்டுரை நல்ல உதாரணம். பாரீஸ் நகரில் செய்வதறியாது சுற்றித்திரிந்துகொண்டிருந்த மார்குவேஸ் ஹெமிங்வேவைச் சந்தித்தது, நூறு வருடத் தனிமை புத்தகம் எழுதத் தொடங்குவதில் சந்தித்த சிக்கல், அதை நீக்கிய பயணம் என அதிரடி வேகத்தில் அறிமுகம் நடந்தேறுகிறது. நடுவே எவ்வளவோ விஷயங்கள் விட்டுப்போயிருக்கலாம். ஆர்வமிருப்பவர்கள் மேலும் விரிவாக படிக்க முற்படுவர். ஆனால், மார்குவேஸ் பற்றியும் அவர் எழுதிய நூறு வருடத் தனிமை பற்றியும் ஒரு குறுக்குவெட்டு தோற்றம் இந்த எட்டே பக்கங்களில் கச்சிதமாக நமக்குக் கிடைக்கிறது. இதற்கு மேல் அள்ள அள்ள விஷயங்களைத் தேடிச் செல்ல ஆயிரம் புத்தகங்கள் உண்டு. ஆனால்,ஒரு நாவலுக்கான பின் கதைச் சுருக்கத்தை எழுத்தாளர் அறிமுகத்துடன் தொடங்கி, அட மார்குவேஸை எனக்கு நல்லா தெரியுமே என சொல்லும்படி நானும் உனக்கு பழவடியேன் என்றாக்கியது இக்கட்டுரை.

அதேபோல் நண்பர்கள் ஆர்.வெங்கடேஷ், பா.ராவும் சேர்ந்து நாவல் எழுதுவதற்காக கன்னியாகுமரி சென்ற அனுபவம் மிகச் சுவாரஸ்யமானது. எது செய்ய நினைத்தாலும் அதில் குழந்தையின் குறுகுறுப்பு மிக அவசியம் என உணர வைத்தது. ஒரு வாரம் விடுமுறையில் இரு நண்பர்களும் கன்னியாகுமரி சென்று தங்கள் கனவு நாவலை எழுத முற்படுகிறார்கள். `இரண்டு` மூலம் ஆர்.வெங்கடேஷ் சாத்தியமாக்குகிறார். இந்நாவலின் Craftmanshipபை பா.ரா மிக சுவாரஸ்யமாகக் கூறுகிறார். அனுபவமே வாழ்க்கை. அது முதல் படி. அவ்வனுபவம் வார்த்தைகளாகும் கட்டமும் சுவையானதே என இக்கட்டுரை முடியும்போது புரிகிறது.

`புதியதோர் உலகம்` கட்டுரை மூலம் விஷ்ணுபுரத்தை இப்பட்டியலில் சேர்த்தது எனக்குக் கூடுதல் சந்தோஷம். விஷ்ணுபுரம் வெளியான நாள் முதல் இன்றுவரை வசைபாடப்பட்டு வந்திருக்கிறது என்பதே ஒரு முக்கியமான விளம்பரமாகக் கருதலாம். மெல்ல சுவைக்கும் இனிப்பு வகைபோல் சமயம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் இந்நாவலில் சில பக்கங்களைப் படிப்பேன். பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் அமைந்த கதைகளம். இத்தனை தத்ரூபமாக நம்முன் நிறுத்த எவ்வளவு தகவல்களை ஜெயமோகன் திரட்டியிருக்க வேண்டும் என நினைத்தாலே ஆச்சர்யமூட்டுகிறது. ஜெயமோகனின் மொழியாளுமை தமிழுக்குக் கிடைத்த புதுப்பாய்ச்சல் என்றே கருதவைக்கும் ஆக்கம். இவ்வளவு கடினமாக நாவலையும் சுலபமாக உள்வாங்க முடியும்; தேவை திறந்த மனம் மட்டுமே என பா.ரா எழுதியிருப்பதன் உண்மை இந்நாவலை படித்தால் மட்டுமே அனுபவிக்க முடியும்.

`எங்கே என் அடையாளம்` ருஷ்டி எழுதிய நடுநிசிக் குழந்தைகளின் (Midnights Childen) பின்கதை.இந்நாவல் மூலம் அழியா அடையாளத்தைத் தேடிக்கொண்ட ருஷ்டியின் எழுத்துநடை மிக வித்தியாசமானது. மின்னல் வேக திரைக்கதை போல ஒரே வரியில் பலவற்றை கோர்த்தபடி செல்லும். அற்புத எதார்த்த வகை எழுத்துகளாக இருந்தாலும் மிக எளிமையாக புரியக்கூடியது. இந்நாவலின் சொற்றொடர்கள் ஆரம்பத்தில் சற்று கடினம் போலத்தெரிந்தாலும், முதல் சில பக்கங்களில் பிடிபட்டுவிட்டால் ஒரு உன்னத உலகுக்குள் சலீம் சினாய் இழுத்துச் செல்வான். இதனாலேயே புக்கர் ஆஃப் புக்கர் பரிசுக்கும் இது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. அடையாளத்தை இழப்பது, அதை மீட்ப நடக்கும் தேடல் கதையின் ஆதாரம். ஒரு வகையில் இது ருஷ்டியில் சுயசரிதையும் கூட என பா.ரா கூறுகிறார்.

என் ஊர்க்காரரான பிரபஞ்சனின் `மகாநதி` பற்றிய கட்டுரை மேலும் கூடுதல் தகவல்களுடன் அமைந்திருக்கலாம். தமிழின் மிக முக்கியமான எழுத்தாளர் பிரபஞ்சன் டிவியில் கூட விளம்பரங்களைப் பார்க்க மாட்டார். அந்த அளவு விளம்பர அபிரியர்.மிக எளிமையான சொற்றொடர்கள் மூலம் `மானுடம் வெல்லும்`, `மகாநதி` போன்ற கோட்டைகளைக் கட்டியிருக்கிறார்.

டால்ஸ்டாய், பஷீர், சமுத்திரம் போன்றோரின் கட்டுரைகள் ரத்தின சுருக்கமாக தெளிந்த நீரோடை போல் அமைந்திருக்கிறது. குறிப்பாக சமுத்திரம் பற்றிய கட்டுரையில் பா.ரா சந்தித்த போது நிகழ்ந்த சுவாரஸ்யமான சம்பவத்தைக் குறிப்பிடுகிறார். மிகக் கொண்டாட்டமான எழுத்துக்களுக்கு சொந்தக்காரராக சமுத்திரத்தை முன்வைக்கிறார். இவர் எழுதியவற்றை படித்தே தீரவேண்டிய அவசிய உணர்வை இக்கட்டுரை தருகிறது.

இந்த 112 பக்கம் புத்தகத்தை இதுவரை பத்து முறைகளுக்கு மேல் படித்திருக்கிறேன். சோர்வு ஏற்படும் நேரத்திலெல்லாம் ஒரு டானிக் போல இக்கட்டுரைகள் அமைந்துள்ளன. மேம்போக்காகப் பார்க்கும்போது இக்கட்டுரைகள் சுலபமாக எழுதப்பட்டது போலத்தோன்றும். ஆனால் எழுத வேண்டிய விஷயங்களைப் பற்றிய பார்வை மிகத் தெளிவாக இருந்தால் மட்டுமே இவ்வளவு எளிமையாகவும், கச்சிதமாகவும் கட்டுரை எழுதமுடியும். மொழி ஒரு தடையேயல்ல. எழுத்தாளரின் சிந்தனை ஓட்டம்; எண்ண வரிசை சீராக இருந்தால் எழுத்தும் பெரும்பாலும் சீராக அமையும் என்றே தோன்றுகிறது. பல்துறை புரிதல்கள் தெளிவாகவும் ஆழமாகவும் இருந்தால் மட்டுமே இப்படிப்பட்ட புத்தகங்கள் சாத்தியம்.

ஒரு நாவலைப் பற்றி மட்டுமல்லாது அதை எழுதிய எழுத்தாளர், அவர் எழுத்து பாணி, அவர் வாழ்ந்த காலகட்டம், சூழ்நிலை என பலதரப்பட்ட தகவல்களை சரியான கலவையில் தருவது சாதாரண காரியமாகத் தோன்றவில்லை. அதற்கு மொழி கைகொடுக்க வேண்டும். படிக்கும் நமக்கு `போர்` அடிக்காத வகையில் அனுபவங்களைத் தொகுக்க வேண்டும். இவற்றைத் தாண்டி எழுத்து, படிப்பு, புத்தகம் மேல் மெய்யான காதல் இருக்க வேண்டும். சரியான புரிதல் அமைய வேண்டும். இவற்றையெல்லாம் ஒரு பாட்டிலில் போட்டு குலுக்கினால் கட்டுரை வந்துவிடாதே! வாசகனிடம் சென்று சேர்க்க வேண்டும் என்ற தீராத காதல் மற்றும் உழைப்பும் கூடியிருக்கிறதே! பா.ராவின் எழுத்தும் விமர்சனமும் அவர் தனிப்பட்ட ரசனை சார்ந்தவையாக அமைந்திருக்கிறது. அவர் ரசிக்காத எதையும் தன் வாசகர்களுக்கு பரிந்துரைப்பதே கிடையாது. இதே தரத்தை தன் இணைய எழுத்திலும் கொண்டிருப்பது மிக அபூர்வமான ஒன்று.

வாரமாக்கி வைத்தான் வைத்ததன்றி நம்முள் புகுவான் என இக்கட்டுரைகள் நம்முள் நுழைகின்றன; சம்மனிட்டு அமர்கின்றன. இது புத்தக காதலர்களுக்கான புத்தகம்.

பா.செயப்பிரகாசத்தின் `புயலுள்ள நதி` சிறுகதை தொகுப்பு

பா.செயப்பிரகாசத்தின் `புயலுள்ள நதி` மிக எதார்த்தமான பின்ணனியில் சிறு குடும்பங்களில் உரசல்களை முன்வைக்கும் சிறுகதைத் தொகுப்பு. இவருடைய வெகு சில கரிசல் கதைகளை மட்டுமே முன்னர் படித்திருக்கிறேன். படித்த காலத்தில் பெரிதும் ஈர்க்கவில்லை. பிரச்சாரம் சற்றே கூடுதலாக இருந்தது ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.முன்னர் இவர் எழுதிய கதைகளன் நகரச் சூழலில் இருந்து விடுபட்டு சமூகத்தின் ஒடுக்கப்பட்டவர்களை மையமாகக் கொண்டவை.

கவிதைக்கான நடையில் எதார்த்தக் கதைகள் எழுதிப்பார்த்தவர். சமுதாயத்தில் மலர வேண்டிய புரட்சி பற்றிய கனவு, இலை நுனியின் ஈரம் போல அன்றாடம் விளிம்பில் மானத்தை தொக்க வைக்கப் போராடும் அடிமட்டத்து மக்களின் வாழ்வு என இரு எல்லைகளில் இவர் கதைகள் பயணிக்கின்றன. நான் படித்த பழைய தொகுப்பில் இவரைப் பற்றிய குறிப்பு குறைவாகவே இருந்தது. கதைகளில் ஜெயகாந்தனின் தாக்கமும் அதிகம் இருந்தது.

அதனாலேயே வாங்கி வைத்தும் பல மாதங்கள் `புயலுள்ள நதி` பக்கம் போகாமல் இருந்தேன். கடந்த சில வாரங்களாக ஒவ்வொரு கதையாகப் படித்து முடித்த பின்னர் புயலுள்ள நதியில் வழக்கமான எல்லையை சற்றே தாண்டியிருக்கிறார் எனத் தோன்றியது.

புயலுள்ள நதி 2000த்துக்குப் பிறகு எழுதப்பட்ட கதைகளின் தொகுப்பு. மொத்தம் 11 கதைகள். முழுக்க நகர வாழ்விலேயே சுற்றி வருகின்றன.

வாழ்வின் திடமான கட்டுப்பாடுகளும் விட்டுக்கொடுக்கும் சமன்பாடுகளும்  சந்திக்கும் இடமாக நம் குடும்பங்கள் இருந்து வருகின்றன. சட்னியில் காரம் குறைவு என வாரம் முழுவதும் உண்ணாவிரதம் இருப்பது, அதே நேரம் குழந்தைகளின் வருங்காலத்துக்காக தங்கள் வாழ்வையே தியாகம் செய்வது என பூமிக்கு அடியில் இருக்கும் கொதிக்கும் குழம்பாக இருப்பது உறவுகளுக்கிடையே இருக்கும் சிக்கல்.

உரசல்களும் உணர்வுச் சீண்டல்களும் அதீதமாகப் போகும் சமயத்தில் குடும்ப சிதைவுகள் நடக்கும். ஒற்றை மனதில் ஆரம்பித்து அது மெல்ல தன்னைச் சுற்றியுள்ள அனைவர் மனதிலும் விஷம் போல் ஒட்டிக்கொள்ளும். இதன் அடியாழங்களில் சமமில்லாத உணர்ச்சிகள், தேவை பற்றி தெளிவின்மை, மற்றவர் உணர்வுகளை புரிந்துகொள்வதில் ஏற்படும் சிக்கல் என மெளன நதி ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும். இவை வெளிப்படையாக வெடிக்கும் தருணங்கள் குடும்பத்துக்கு ஆபத்தானவை. அவை மின்சாரக் கம்பி போல்; புயலுள்ள நதி.

நகரம் சார்ந்த சிக்கல்கள் எனப் பார்க்கும்போது முதலிடத்தைப் பிடிப்பது தனிமனித எல்லைக்கோடுகள். சமூக அந்தஸ்து, சாதியப் படிநிலைகள், வயது வித்தியாசம் என எந்த பாகுபாடும் இல்லாமல் என் எல்லை இது; உன் எல்லை இது என தீர்மானமாக தங்களைச் சுற்றி வேலி போடுவது நகர மக்களின் இயல்பு. இதுவே இக்கதைகளின் முக்கியமான கரு.

`காற்றில்லாக் கூடுகள்` மிக வித்தியாசமான கதை. சின்னச் சின்ன உரசல்களுக்கு முருங்கை மரமேறும் மனைவி. எல்லோரும் காற்றுக்காக மொட்டை மாடியில் தூங்கும்போது மனைவி மட்டும் கோபத்தில் காற்றில்லாத அறையில் அடைந்து கிடக்கிறாள். பிறிதொரு சமயத்தில் கடும் மழையில் சொட்ட சொட்ட நனைந்தபடி மொட்டை மாடியில் உட்கார்ந்துவிடுகிறாள். பனிரெண்டு வயதுப் பெண் தன்னுடன் மழையில் நனைய வரும்போதும் அவள் கோபம் தனியவில்லை; பிடிவாதம் குறையவில்லை.

இத்தொகுப்பில் நான் மிகவும் ரசித்த கதை `புயலுள்ள நதி`. நடுத்தர வாழ்வில் வாங்கப்படும் ஒவ்வொரு நுகர்பொருளும் குடும்ப உறவை எப்படி பதம் பார்க்கின்றன என இக்கதை கூறுகிறது. ரேடியோ வாங்குவதிலிருந்து கார் வாங்குவது வரை எல்லோருக்கும் எதிர்பார்ப்பு மூட்டையுடன் பல தேவைகளுடன் காத்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். கப்பல் கேப்டன் போல எல்லோரையும் சமாளித்து ஓட்டும் லாவகம் அமையாத கணவன்; டிவி வாங்கிக்கொடுக்காததால் ஒரு வாரம் முழுவதும் சமைக்காமல் இருக்கும் மனைவி என தொட்டால் பிரச்சனை பற்றிக்கொள்ளும் குடும்பம். இயந்திரமயமாக்கல் தனி மனிதனை ஒரு கூண்டுக்குள் அடைப்பதோடு மட்டுமல்லாது, அதீத எதிர்பார்ப்பும், ஒப்பீட்டு முறையில் ஏக்கமும் அடைய வைக்கிறது. இது வெளிப்படையாக இக்குடும்பத்தில் தெரிகிறது.

எந்த கார் வாங்குவது என முறைத்துக்கொண்டு ஒருவழியாக ஏதோ ஒரு கார் வாங்கிய பின்னர் அதை யார் பயன்படுத்துவது எனற் சிக்கல் உருவாகிறது. இரண்டு நாட்கள் தொடர்ந்து கணவன் எடுத்துப்போனதால் மனைவிக்கு கை உடைந்தது போலாகிறது. அடுத்த ஒரு வாரம் கணவன் ஆட்டோவில் போக அவள் காரில் அலுவலகத்துக்குப் போகிறாள். அடுத்து அவன் கேட்டுக் கிடைக்காததால், கணவன் வெளியில் போவதை நிறுத்துகிறான். மனைவி ஆட்டோவில் அலுவலகத்துப் போகிறாள்.

`இரண்டு தனித்தனி குணங்களுக்கு நடுவே தானும் சடைத்துக்கொண்டு நிற்பது போல் கார் தனியாக நின்றுகொண்டிருந்தது` - என கச்சிதமான வரியில் கதை முடிகிறது.

இப்படியாக பல நுகர் பொருட்களை தன்னகப்படுத்தும் ஆசை, சுய மதிப்பீடுகள், அதீத எதிர்பார்ப்புகள் என குழப்பத்தின் மத்தியில் குடும்ப உறுப்பினர்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள்.

இத்தொகுப்பில் அடுத்ததாக ரசித்தது `எதையும் செய்வீர்` சிறுகதை. மிக வித்தியாசமான முறையில் கையாளப்பட்டுள்ளது. கம்பி மேல் உட்கார்ந்திருக்கும் புறா சொல்வது போல் கதை தொடங்குகிறது. அது பறந்து ஒரு தொலைக்காட்சி கேபிள் மேல் உட்கார்ந்துகொள்கிறது. கேபிள் வழியாக செல்பவை எல்லாம் தனக்கும் நடக்கக்கூடாதா என ஏங்கத் தொடங்குகிறது.கிரிக்கெட் நடக்கும்போது இடைவெளியில் வீரர்கள் குடிக்கும் செங்கருப்புத் திரவத்தை தானும் குடிக்க வேண்டும் என அலம்பல் செய்கிறது.

தன் நிறம் மீதுள்ள ஏக்கத்தால் விளம்பரத்தில் வரும் சர்ப் கொண்டு வெளீர் நிறமாக முடியாதா என நினைக்கிறது. அடுத்த ஜென்மத்திலாவது வெள்ளையாகப் பிறக்க வேண்டும் என மனிதனைப் போல் ஏங்குகிறது. உடனே பேர் அண்ட் லவ்லி விளமபரம் வந்து அதன் கவனத்தை கவர்கிறது.

அதற்குள் புறாவுக்கு பசி எடுக்கிறது. மூளையை விழுங்கி மெல்ல கால் வழியே வழியவிட்டபடி தொலைக்காட்சி முன் உட்கார்ந்திருக்கும் மக்களிடன் முறையிடுகிறது. யாரும் அதை கவனிக்கவில்லை.மெல்ல அடுத்த வீட்டுக்குள் நுழைந்து அந்த தொலைக்காட்சியில் வரும் அருண் ஐஸ்கிரீம் விளம்பரத்தைப் பார்க்கிறது. `அருண் ஐஸ்க்ரீம், அருண் ஐஸ்க்ரீம்..` என புறா கத்த, அதுவரை புறாவையே பார்த்திராத குண்டு சிறுவன் `அப்பா புறா, புறா` என அலறுவதோடு கதை முடிகிறது.

அற்புதமான நடையில் ஆச்சர்யமான உவமைகளுடன் இக்கதை கையாளப்பட்டுள்ளது. உயிரை விட முக்கியமானது என தன்னகப்படுத்தும் பொருட்களின் மேலுள்ள ஈர்ப்பு எவ்வளவு தற்காலிகமானது? என் நண்பனிடன் ஐபேட் பற்றி கேட்டபோது அவன் `It's not something I need, but one I want` என சொன்னது நினைவுக்கு வருகிறது.

பா.செயப்பிரகாசத்தின் மொழி கவித்துவ உச்சத்தைத் தொட்டுத் தொட்டுச் செல்கிறது. முழுவதும் படிமங்கள் சார்ந்த கதை என எதுவும் இத்தொகுப்பில் இல்லை. எதார்த்தமான கதைகள், கூர்மையாக மொழி அலங்காரங்கள், சிக்கலான மெளனங்கள் என கரிசல் கதைகளைத் தாண்டி இக்கதைகளில் சிறப்பாக வெளிப்பட்டுள்ளன. ஆச்சர்யமூட்டும் வகையில் ஒரு தேய்வழக்கு கூட இல்லாமல், கதைகளை கட்டுக்கோப்பாக செப்பனிட்டுள்ளார்.

சில கதைகளில் பழைய பிரச்சார வாடை அடித்தாலும், மொழி இன்றைய காலகட்டத்தை கொண்டு அமைந்துள்ளதால் அவ்வளவாக உறுத்தவில்லை. நேரடியாக கருத்தாக்கங்களை முன் வைப்பது, தன்வயப்பட்ட சிந்தனைகளை கூறிச்செல்வது என பல உத்திகளை உபயோகப்படுத்தாததினால் பல கதைகள் நிறைவாக உள்ளன. இதனால் நவீன நகர வாழ்வின் உரசல்களை இயல்பாகச் சொல்லிச் செல்லும் சிறுகதை தொகுப்பாக இது அமைந்துள்ளது.

இவர் எழுதிய மற்ற தொகுப்புகளைத் தேடிப் படிக்க வேண்டும். முழு தொகுப்பாக வந்திருக்கிறதா என யாராவது சொன்னால் நல்லது. இப்புத்தகம் இணையக் கடைகளில் கிடைக்கிறதா தெரியவில்லை.

பதிப்பகம்: சந்தியா பதிப்பகம்
முதல் பதிப்பு - 2001.

பறவைகளைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ளவேண்டுமா?

சமீபகாலமாக சூழியல் பற்றிய விழிப்புணர்வு பல துறைகளைத் தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பியிருக்கிறது. சூழியல், புவி சூடேற்றம் போன்ற தலைப்புகளில் பிஸினஸ் கேஸ் எழுதினால் நிதியுதவி சுலபமாகக் கிடைப்பது ஒரு காரணமாக இருந்தாலும், நம் இருப்பையே குலைக்கச் செய்யுமளவு இவை சேதாரம் உண்டாகியுள்ளதா எனத் தெரியவில்லை. கடந்த நூற்றைம்பது ஆண்டுகளில் தட்பவெட்பம் குறிப்பிடும்படியாக அதிகரித்துள்ளது ஒரு காரணம். தொழிற்சாலைகள் கட்டுப்பாடு சீராக கடைப்பிடிக்காது நடக்கும் பொறுப்பற்றத்தனம் தொடர்ந்தால் நம் இருப்பு ஆட்டம் காணலாம். 2012ஆம் ஆண்டுக்குள் முடிக்க வேண்டிய கொயோட்டோ (Kyoto) தீர்மானங்கள் என்ன ஆயிற்று எனத் தெரியவில்லை.

ஆனால் நம் வீடுகளுக்கு வரும் பறவைகள் குறைந்துவிட்டன என்ற செய்தி நம்மில் பலருக்குப் புதுசாக இருக்காது.

How to be a bad birdwatcher - Simon Barnes என்ற பறவையியல் ஆர்வலர் எழுதிய இப்புத்தகத்தின் சில பக்கங்களைப் புரட்டிப் பார்த்தால் இதற்கான காரணம் விளங்கும். பறவைகளை அடையாளம் காண்பது, அவற்றை அழிக்கும் மனித/இயற்கை சக்திகள் என மிக விரிவான வரைபடத்தை நம்முன் வைக்கிறார்.

 
 நாம் இன்னும் பறவைகளை இனம் கண்டு முடிக்கவில்லை. அவற்றை வகைபடுத்தி, தொகுத்து, ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பது என்றென்றும் நடந்துகொண்டேயிருக்கும். தலைக்கு மேல் ஓயாமல் பறந்துகொண்டிருக்கும் பறவைகளை அவை விருட்டென நம் கண்ணை விட்டு மறைவதற்குள் இனம் காண வேண்டும். அதிக பொறுமை டெபாசிட் இருப்பது நலம்!

முதலில் பறவைகள் மேல் நம் கவனத்தை சில கணங்கள் கூட்டுவோம். தப்புந்தவறுமாக வீட்டுப் பறவைகளை இனம் கண்டுபிடிக்கப் பழகுவோம். மைனா, குயில், வாத்து என தெரிந்ததுதானே என நினைத்தால் அவற்றுள் இருக்கும் பல நுணுக்கமான பிரிவுகள் நம்மை பிரமிக்க வைக்கும். அலகின் வடிவம், கழுத்தின் நீளம், இறெக்கையின் வடிவம், கண்களின் அளவு என அடிப்படைக் கூறுகள் புரிந்தால் மட்டுமே இப்பிரிவுகள் நமக்கு தெளிவாகப் புரியும்.

இதற்காகவே பறவையியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் Field Guide துணையுடன் தங்கள் `பார்வைகளை` ஆரம்பிப்பார்கள். இந்த சிறியளவு புத்தகத்தில் பறவைகளின் வரைபடங்களும், அவை உட்காரும்போது, பறக்கும்போது கொடுக்கும் போஸ்களும் தெளிவாக இருக்கும். ஒரு பறவையைப் பார்த்தவுடன் நம் கவிமனம் அதன் அழகை ரசிக்கத் துவங்குகிறதா?- நீங்கள் ஒரு மோசமான பறவை பார்வையாளர். கையடக்க கைடு பக்கம் கை நகர்ந்தால் முதல் நிலை பறவையியல் ஆர்வலர் என சைமன் வகுக்கிறார்.

சைமனின் திட்டம் மிகத் தெளிவானது.இப்புத்தகம் படிப்பவர்கள் அடுத்தமுறை பறவைகளை சாதாரணமாகக் கடந்து செல்லக்கூடாது என்பது முதல் குறிக்கோள். அதற்காக ஒரு திரைக்கதை போல தெளிவான ஸ்கிரிப்டுடன் இப்புத்தகத்தை கையாண்டுள்ளார்.

உங்களுக்குப் பறவைகளைப் பார்ப்பதில் துளியும் ஆர்வமில்லை? - உங்களை தோளுடன் அணைத்து, மெல்ல காதில் ரகசியம் சொல்வார்-`எனக்கும் சொல்லிக்கொள்ளும்படியாக பெரிய ஆர்வமில்லை.`- எல்லாரும் செய்கிறார்களே அப்படியென்ன இருக்கிறது என  மெல்ல ஆர்வத்தைத் தூண்டுகிறார். இச்சமயத்தில் சைமனின் வலை நம் கண் முன் தெரியாது; ஆனால் உணர்கிறோம்.

மெல்ல பறவைகளைப் பார்க்கும்போது என்னென்ன கவனிக்க வேண்டும் எனத் தொடங்குகிறார். ஆதி காலத்திலிருந்தே பறவைகள் என்றாலே நமக்கெல்லாம் பொறாமை அடிவயிற்றைப் பதம் பார்க்கும். நீ தனியாக மட்டுமே பறப்பாய், நாங்கள் கூட்டமாகப் பறப்போம் என விமானத்தைக் கண்டுபிடித்தும் வயிற்றெரிச்சல் அடங்கவில்லை.

ஒரு மரத்தின் கிளையிலிருந்து மெல்ல எத்தனித்து, உயர உயர வானத்தை அளக்க முற்படும் ஒரு விஷுவலில் நாம் சிறுமைப்பட்டுப் போகிறோம். இப்பொறாமையினால் புராணங்களிலும், நம் மரபுக் கதைகளிலும் தீய சக்திகளுக்குப் பறக்கும் சக்தியைக் கொடுக்கிறோம். மாயாஜாலம் என்றாலே பறப்பது, மறைவது, திடீரெனத் தோன்றுவது என சில விதிமுறைகள் தான். தவழ்ந்து, ஊன்றி, நடக்கத் தொடங்கியதும் எதிரே வருபவற்றை பார்க்காது ஆகாயத்தை நோட்டம் விடத் தொடங்கிவிட்டோம்.

பறவைகளின் புராணம், நமக்கும் பறவைக்கும் உள்ள ஆதிகாலத் தொடர்பு என நமக்குத் தெரியாத பல விஷயங்களைச் சொல்லிச் செல்கிறார். வலை கண்ணில் தோன்றி மறைகிறது; நாம் சைமனின் உலகில் முழுவதும் சரணடைந்துவிட்டோம்.

பறவைகளுக்குச் சாதகமான இடங்களில் அவற்றின் பழக்க வழக்கங்கள் என்னென்ன? Feeder என்ற உணவுக்கூடைகள் வழியே என்னென்ன பறவை வகைகள் நம்மருகே ஈர்க்க முடியும் என சைமன் வீட்டு பறவைகளை ஈர்க்கும் வித்தையைக் காட்டுகிறார். நம் உயிருக்கு ஆதாரமாக இருப்பது நம் வாழ்வில் சற்றும் குறிக்கிடாத பறவைகளே என எண்ணற்ற தரவுகள் கொண்டு விளக்குகிறார்.

வலையில் சிக்கிவிட்டோம்; சக கைதிகளான பறவைகளைப் பற்றி மேலும் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வம் மிகுகிறது.அதைச் சொல்லாமல் பறவைகளைப் பார்க்கத் தொடங்கும் சைமனின் கையடக்கக் கைடைப் பிடுங்கி மேலும் கதை கேட்கிறோம் - அவர் A Bad Birdwatcher's Companian என்ற அடுத்த புத்தகத்தை நம்முகத்தில் விட்டெறிகிறார்.

போதைப் பொருளுக்கு அடிமையானவன் போல கவனமாக அள்ளிக்கொண்டு நடையைக் கட்டுகிறோம். வழியில் தெரியும் பறவைகளிலிருந்து நம் பார்வை தப்புவதில்லை.

எவ்வளவு தூரம் சென்றாலும் கண்களைச் சிமிட்டாமல் ஒரு பறவையைத் தொடரத் தொடங்கும் நாளன்று - இயற்கையின் நியதிக்குள் இணைந்து போகத் தொடங்குகிறோம். அவற்றிலிருந்து நம் வாழ்வின் நுணுக்கங்களை கற்றறிகிறோம்.

கச்சிதமான வாழ்வை ஒரு பறவையின் இறகு மட்டுமல்ல, பறத்தலும் சொல்லிச்செல்கிறது.

வேதபுரத்து வியாபாரிகள் - இந்திரா பார்த்தசாரதி

என்னைத் தன் வாரமாக்கி வைத்தான்; வைத்ததன்றி என்னுள் புகுந்தான் - இந்திரா பார்த்தசாரதியின் நாவல்களைத் தொடர்ந்து படிக்கையில் இப்படித்தான் சொல்லவேண்டியிருக்கிறது. வேதபுரத்து வியாபாரிகள், ஏசுவின் தோழர்கள் என தொடர்ந்து படிக்க உந்துதல் வெளியிலிருந்து வரத் தேவையில்லை. ஓட்டத்தொடர் போல் ஒன்றைத் தொட்டால் நிறுத்த முடியாமல், அடுத்தடுத்து பல எல்லைகளை எழுத்தாளனோடு நாமும்  தொட்டுவிட்டுதான் மறுவேலை.

ராமானுஜர் நாடகத்தின் வலிமையில் மயங்கி தொடர்ந்து பல இ.பாவின் நாடகங்களைப் படிக்கும் வாய்ப்பு நண்பர்கள் மூலம் கிடைத்தது. ஆனாலும், சோம்பல் காரணமாக அவர் எழுதிய நாவல்களைப் படிக்காமலேயே நாட்கள் கடந்தன. நாடகத்தின் முக்கிய அங்கமான உரையாடல்களின் பிரமிக்க வைக்கும் கூர்மையை நான் படித்த சில சிறுகதைகளிலும் உபயோகப்படுத்தியுள்ளார். இவ்விரண்டு நாவல்களிலும் இதே பாணியைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.

 

அரசியல் கட்டுரைகளில் மட்டும் பயன்படும் அங்கத நடை ஒரு முழு நாவலுக்கு வலு சேர்த்திருக்கிறது. வெளிப்படையான அபிப்ராயங்கள் செல்லுபடியாகாத போது புனைவு வழி அங்கதங்களும், உண்மைகளும் வெளிப்படுவது கலைக்கு மட்டுமே நல்லதாக அமைய முடியும்; நாட்டுக்கல்ல. சுமூகமான கலாசார சூழலில் மக்களுக்குக் கிடைக்கும் கருத்து சுதந்திரத்தின் அளவுகோளாகவும் இது பயன்படலாம். நீதித்துறை, அரசு என அதிகாரம் வெளிப்படையாக செயல்படும் இடங்களில் மாற்று கருத்துகளுக்கு மதிப்பு குறையும்போது புனைவு வழி கற்பனை உலகுகளும், உண்மைகளும் சாத்தியமாகிறது. இதனாலேயே அரபு நாடுகளிலும், இலங்கையிலும் மிகத் தீவிரமான அரசியல்/மதம்-அடக்குமுறை சம்பந்தமான புனைவுகள் வெளியாகின்றன.

வெளிப்படையான சிக்கல்களைக் கொண்டிருக்கும் நம் அரசியலமைப்புகளுக்கு எதிராக மாற்றுக் கருத்துகளை பதிவது சுலபமல்ல. இதனாலேயே வேதபுரத்து வியாபாரிகள் மிகவும் நவீன முயற்சியாக இன்றும் இருக்கிறது.வேதபுரத்து வியாபாரிகள் கூர்மையான அங்கதத்தின் வழியே அரசியல் நையாண்டியைச் சாத்தியப்படுத்தியுள்ளது. நன்றாகச் சமைக்கத்தெரிந்தவன் மட்டுமே சமையலில் குறை சொல்ல முடியுமென்ற வாதம் இங்கு செல்லுபடியாகாது. ஆர்.கே.ல‌ஷ்மனின் சாமானியன் போல போகிறபோக்கில் சில `பார்வைகளைப்` பதிய முடியும். அப்படிப்பட்ட பார்வையை தேர்ந்த அங்கத வடிவில் இந்நாவல் கொடுத்திருக்கிறது.

`அங்கதம் இனி எழுத முடியாது என்று தோன்றுகிறது.நடப்பு நிகழ்வுகளை மிகைப்படுத்திக் கற்பனையுடன் நகைச்சுவை தோன்ற எழுதுவதுதான் அங்கதம்
என்றால், இப்போது நாட்டில் நடப்பன அனைத்துமே அங்கதம்தான். நான் அங்கதம் என்று நினைத்துக்கொண்டு எழுதினால், அது படிப்பவர்களுக்கு வெறும் செய்தித் திரட்டாக இருக்கக் கூடும்` - என இந்நாவல் தொடராக வெளிவரும் போது கல்கி ஆசியரிடம் கூறியதாக இ.பா முன்னுரையில் குறிப்பிடுகிறார்.

இதைப் படித்த போது சோவின் முகமது பின் துக்ளக் நாடகம் என் நினைவுக்கு வந்தது . முகமது பின் துக்ளக்கைக்கொண்டு தமிழ்நாட்டின் அரசியலைக் கிண்டல் செய்யும் நாடகமாக 70களில் அரங்கேற்றப்பட்ட நாடகத்தை சமீபத்தில் மீண்டும் டிஜிட்டல் ஒளித்தகடாக வெளியிட்டார்கள். அதில் சோ - `இந்நாடகத்தை மீண்டும் வெளியிடுவதில் எந்தவித சிக்கலும் இல்லை. இன்றும் அரசியல் கேலிக்கூத்தாகத்தான் இருக்கிறது. இப்படியொரு சாகாவரம் பெற்ற நாடகத்தை உருவாக்கியதில் எனக்கு மகிழ்ச்சியே` - என குறிப்பிட்டிருப்பார்.

வேதபுரம் என்றொரு ஊர். ஆளுயர கட்-அவுட்டுகள், தலைவரைப் பார்த்திராத தொண்டர்கள், வாழையடி வாழையாக காலில் விழுந்து வணங்கும் மக்கள் கூட்டம், எல்லாவற்றுக்கும் கொடுக்கவேண்டிய லஞ்சம், சுயமாக முடிவு எடுக்கத்தெரியாமல் `[பெரிய` அரசை மட்டுமே நம்பும் முதலமைச்சர் என நமக்கு நன்றாக அறிமுகமான நாடே இந்நாவலின் சூழல். ஆனாலும் வெளிப்படையாக எந்த நாடு என இ.பா தெரிவிப்பதில்லை. இதனாலேயே இ.பாவும் நாட்டின் சூழலை பெரிய அளவுக்கு விவரிக்கவில்லை.

வேதபுரத்தைப் பற்றி புத்தகம் எழுதவும் அதே  சமயம் தன் வேரைத் கண்டுபிடிக்கவும் வந்திருக்கும் அபூர்வாவைச் சுற்றி நடக்கும் கதையில் அனைவரும் அரசியல் சம்பந்தப்பட்டவர்கள். மொழி தெரியாத்தால் மக்களை மேலும் அதிகமாக ஏமாற்றலாமென நினைக்கும் மந்திரி, அபூர்வாவை அரசியலில் பங்குபெறச் சொல்கிறார். தன்னைச் சுற்றி ஒரு வலை பிண்ணப்படுவதை உணரும் அபூர்வா இப்பிரச்சனையின் வேரை ஆராய முற்படுகிறார். புதைமணல் போல் மெல்ல வேதபுரத்தின் அரசியல் கலாசாரத்தின் ஐக்கியமாகிறார். அம்மணமான ஊரில் துணி உடுத்தும் முட்டாளாக இருக்கக்கூடாதென்ற உண்மை மெல்ல அவளுக்கு புரிகிறது.

உண்மையில் தலைவரை யாரும் பார்த்தது கிடையாதா? எல்லா இடங்களிலும் தலைவரின் புகைப்படம் நிழலாக இருக்கையில், அப்படி ஒரு மனிதர் நிஜத்தில் இருக்கிறாரா? அவரைச் சந்திக்க விடாமல் தடுக்கும் நிழல் மனிதன் யார்? - என ஆர்வத்துடன் மூக்கை நுழைத்து பின் வெளியேற முடியாமல் சிக்குகிறார். முடிவில் இயக்கத்தால் விழுங்கப்படும் பலிகடாவாக மாறுவதைப் பார்க்கும்போது, திடீரென தன் முகமூடியைக் கிழித்துக்கொண்டு வருவாரென நாமும் கடைசி வரை நம்பிக்கொண்டேயிருக்கிறோம். இவ்விதத்தில் நாமும் ஒரு முக்கியமான கதாபாத்திரமாக மாறிவிடுகிறோம்.என்றாவது ஒரு நாள் அபூர்வா தன் சுயத்தைத் திரும்பப் பெற்று, நாட்டின் அரசியல் கேளிக்கைக்கு முடிவு கொண்டுவருவார் என வேதபுரத்து மக்கள் நம்புவது போல் நாமும் நம்பிக்கையுடன் படித்து முடிக்கிறோம்.

வரிக்கு வரி இ.பாவின் முத்திரை அங்கதம் தளும்புகிறது.குறிப்பாக ஒவ்வொரு பகுதியிலும் வேதபுரத்து வரலாறு, தத்துவம் என விவரிக்கும் வரிகள் வைரங்கள்.

`ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும் எங்கள் தலைவர் தரும் பொருள் தான் அச்சொல்லின் அர்த்தம். அகராதி என்பது மாற்றானின் சதி` - வேதபுரத் தலைவர் வரலாறு.

`வேதபுரத்து வீதி ஓரங்களில் இரண்டு குப்பைத் தொட்டிகள்.ஒன்று ஏழை எளியவர்களுக்கு; மற்றொன்று விலங்குகளுக்கு.எச்சில் இலைகளுக்காக போன ஆட்சியில் மனிதனும் விலங்குகளுக்கும் நடந்த போராட்டம் இன்று இல்லை.இவ்வரலாறு காணாத அதிசயத்தை நிகழ்த்திக் காட்டியவர் நம் தலைவர்` - வேதபுரத்து திட்டக் கமிஷன் அறிக்கை.

`தலைவர் என்றால் நாடு. நாடு என்றால் மக்கள். மக்கள் என்றால் தலைவர்` - வேதபுரத்து வாய்ப்பாடு.

இதுபோல் நாம் ரசிக்க எழுதப்பட்ட வரிகள் அனைத்தும் படித்து முடித்ததும் ஆலிஸின் பூனை போல் வெறுமையான சிரிப்பு மட்டுமே மிஞ்சுகிறது. தீவிரமாக யோசித்துப்பார்த்தால் சில உண்மைகளும் அதன் விளைவுகளும் உறைய வைக்கின்றன. நடப்பு அரசியல் என சரியாக பெயர் சூட்டப்பட்ட இன்றைய அரசியல் என்றென்றும் இதைப் போலவே நடந்துகொண்டிருக்குமோ என்ற பயமும் உள்ளூர ஏற்படுகிறது. முகமது பின் துக்ளக் வெளியான 70கள், வேதபுரத்து வியாபாரிகள் வெளியான 90கள் அரசியல் அளவில் பெரிய வேறுபாட்டை அடையவில்லை என்ற உண்மை இப்புத்தகம் படிக்கும் அனைவரும் கசக்காமல் இருக்காது.

எந்த வரியையும் வீணாக்காமல், தேவையான அங்கதத்தை நாவல் முழுவதும் இ.பா தூவியுள்ளார். எங்கள் நாட்டைப் புரிந்து கொள்ள பகுத்தறிவுக்கு டாட்டா சொல்லணும் - அதே சமயம் எங்கள் தலைவர்களின் பட்டங்களில் ஒன்று `பகுத்தறிவு செம்மல்`. வேதபுரத்து மக்கள பட்டினி கிடந்தாலும் தலைவருக்கு விழா எடுக்காமல் தூங்கமாட்டார்கள்.இப்படி லட்சம் வாலாவை விரித்துக்கொண்டே செல்கிறார் இ.பா.

உரையாடலை மட்டுமே நம்பி எழுதப்பட்ட நாவல். அதனாலேயே ஒரு நாடகத்தைப் பார்க்கும் உணர்வைத் தருகிறது. தவறிப்போய் கூட ஒரு இயற்கை விவரணை, சூழல் பற்றிய சித்தரிப்பு, பாத்திர வர்னணை இல்லை. இது அரசியல் நாவல் என்பதால் இருக்கலாமென நினைத்தால் - அடுத்துப் படித்த ஏசுவின் தோழர்கள் நாவலும் உரையாடல் மட்டுமே கொண்டுள்ளது. இ.பாவின் கூர்மையான உரையாடல் சம்பவங்களை வெட்டி, தாவி நம் சிந்தனைகளை பல திசைகளில் விரட்டுகிறது. இவ்வளவு உரையாடல்கள் இருந்தாலும், உரையாடலுக்கு இடையே நாம் பூர்த்தி செய்யக்கூடிய இடைவெளி இருப்பது ஆசுவாசத்தைத் தருகிறது. இல்லையென்றால் நேர்காணல் போல் கேள்வி-பதிலாக மாறியிருக்கும். ஆரம்பகட்ட எழுத்தாளர்களின் எழுத்துகளில் இது ஒரு குறையாக தெளிவாக வெளிப்படும். இ.பா வாசகன் நிரப்பக்கூடிய இடங்களில் எதையும் கூறாமல் இயல்பாகக் க்டந்து செல்கிறார். அசாத்தியமான செயல்.

வேதபுரத்து வியாபாரிகள் ஒரு தீவிரமான அரசியல் அங்கத நாவல் - கூர்மையான உரையாடல்களுக்காக பலமுறை ரசித்துப் படிக்கவேண்டிய புத்தகங்களில் ஒன்றாகிப்போனது. அரசியல் நையாண்டியைத்தாண்டி எக்காலத்துக்கும் பொருந்தும்படி எழுதியது வருத்தத்துக்குரிய தற்செயல் என இந்நாவலில் குறிப்பிட்டிருப்பது எவ்வளவு குரூரமான உண்மை?

வெளியீடு : கிழக்குப் பதிப்பகம்.

இந்திய மண்ணில் ஓவிய நிகழ்வுகள் - புத்தகம்

எந்த நிமிடமும் பேப்பரை விட்டு தாவி குதித்தோடிவிடுமோ என்ற பயம் என் சிறுவயது நண்பன் கோகுலின் ஓவியங்களைப் பார்த்தால் தோன்றும். பத்து வயதிலேயே புராணக் கதைகள், விளையாட்டு காட்சிகள் போன்ற ஓவியங்களை நுணுக்கமான நேர்த்தியுடன் தத்துரூபமாக வரைவான். தேரோட்டி அர்ஜுனன், மானைத் தேடும் ராமன், மைதானத்தில் நடக்கும் கிரிகெட் போட்டியில் பார்வையாளர்களின் ஆரவாரம், ஸ்பைடர்மேன், மாண்ட்ரேக் மாயாவி என விதவிதமாகப் `படம்` போடுவதில் அவனுக்கு ஆர்வம் அதிகம். வண்ணங்களை குறைவாக உபயோகித்தாலும், காட்சிகளில் ஒரு தேஜஸ் காணப்படும். பென்சிலால் அவன் வரைந்த புதுச்சேரி புனித மேரி ஆலயம் பல வருடங்கள் கடந்து இன்றும் துள்ளி்யமாக என் நினைவில் உள்ளது. ஒரு விதத்தில் பார்த்தால் நல்ல கலைக்கு இதுவே அளவுகோல். என் போன்ற அரைகுறை ஞாபகக்காரர்களுக்குக்கூட தேவையான நினைவுமீட்டலை எக்காலத்திலும் கலையால் கொண்டுவர முடியும்.

 
 
(மேலும் பல வண்ணப்படங்களுக்கு படத்தை சொடுக்கவும்)

பழைய ஞாபகங்களை கொண்டுவருவதில் ஓவியங்களின் பங்களிப்பு என்ன? அவற்றிலிருந்து பண்டைய சமூக வரைபடத்தை தீட்டமுடியுமா?

வான்கோ, மோனே, பிகாஸோ போனறோரின் ஓவியங்கள் உலகப்புகழ் பெற்றவை. அடிப்படையில் இவை ஐரோப்பிய பாணி ஓவியங்கள். அருங்காட்சியகங்கள், நூல்கள் மூலம் பரவலான கவனத்தைப் பெற்ற ஐரோப்பிய ஓவியங்கள் பல நூற்றாண்டுகால மரபுத் தொடர்ச்சி பெற்றவை. எல்லா நாட்டு ஓவிய பாணி போல, குகை ஓவியங்களில் ஆரம்பித்த மரபு மெதுவாக இறையியல், நடைமுறை வாழ்வியல் முறைகள், போர் என நீட்சி கொண்டு வளர்ந்தது. ஆனாலும், ஐரோப்பிய பாணி என்ற வகை விமர்சகர்களால் உருவாக்கப்பட்ட கலை. தொடர்ச்சியான பாரம்பரியம் இருந்ததால் பலகோணங்களில் விமர்சனம் உருப்பெற்று வளர்ந்தது. இவ்வளர்ச்சி இன்று நவீன ஓவியங்கள்,கொலாஜ், அன்றாட பொருட்களைக்கொண்டு உருவாக்கப்படும் பிளாஸ்டிக் ஓவியங்கள் என பல புது வகை ஓவிய/கலை பாணிக்கு வழிவகுத்துள்ளது.

இந்திய ஓவியப் பாரம்பரியத்தை இப்படிப்பட்ட எளிமையான தொடர்புறுத்தல் மூலம் நிலைநாட்ட முடியாது. அது சாத்தியமும் அல்ல. பல சமூகங்களில் தோன்றி, உருப்பெற்று, புது சமூக பாணியுடன் கலந்து தேக்க நிலை அடைந்துள்ள பல பாணிகளே இங்குள்ளன. பல கலாசாரங்கள் ஒன்றாக வளர்ந்த சூழலில் ஒரு குறிப்பிட்ட பாணியை இந்திய பாணி என வரையறுக்கவும் முடியாது. வெளித் தெரியாத சமூக பழக்கவழக்கங்கள் ஒரு தடையாக இருந்ததென்றால், அதற்கு ஈடுகொடுக்கும் வகையில் பலமொழிச் சிக்கல்களும் ஒரு பொதுவான விமர்சன தளம் உருவாகவிடாமல் தடுத்தது. தஞ்சாவூர் ஓவியங்கள் பிற மாநிலங்களுக்கு பரவாமல் இருந்தது ஒரு உதாரணம். அதேபோல் ராஜஸ்தானி ஓவிய பாணி தென்பகுதியை வந்து சேர பல நூற்றாண்டுகள் ஆனது.

இதனாலேயே `இந்திய மண்ணில் ஓவிய நிகழ்வுகள்` என்ற தலைப்பில் ஓவியர் அரவக்கோன் எழுதிய கட்டுரை தொகுப்பை `இந்திய பாணி` என ஒட்டுமொத்தமாக வரையறுத்துக் கூறுவது கடினம்.

இந்தியாவின் பல வளர்ச்சிகளைப் போல், ஓவியமும் பல கிளைகளாக வளர்ந்து ஆங்காங்கே பரந்து விரிந்து நிற்கிறது. ஆனாலும் இவை அனைத்தும் ஒரே விதையிலிருந்து தோன்றியவை அல்ல. இந்தியா என்ற குடைக்குக் கீழே பல சிறு குழுகளாக வளர்ந்தவை. இப்பாணிகளை பக்தி சார்ந்த ஓவியங்கள், சமூக நிகழ்வுகளைச் சித்தரிக்கும் ஓவியங்கள் என ஒரு பொதுவான தளத்தில் மட்டுமே ஒன்றாக கொண்டு வர முடியும்.

இப்படிப்பட்ட புரிதலை அடிப்படையாகக்கொண்டு பல குழுக்களின் ஓவிய பாணிகளைப் பற்றி அரவக்கோன் விரிவாக எழுதியுள்ளார்.

பண்டைய இந்தியாவில் ஓவியக்கலை உச்சாணிக்கொம்பில் இருந்த சாட்சிகள் இருந்தாலும், அதிலிருந்து கிளைத்த ஒற்றை மரபு என எதுவும் இல்லை.இது இந்திய ஓவிய பாணிக்கு பெரிய இழப்பாகும். குறிப்பிடத்தக்க இந்திய ஓவிய பாணி என்பது பெளத்த பிக்குகள் வரைந்த அஜந்தா,எல்லோரா ஓவியங்களில் தொடங்குவதாக குறிப்பிடுகிறார். மூன்று நூற்றாண்டுகளாக கி.பி மூன்றாம் நூற்றாண்டு வரை வரையப்பட்ட இந்த ஓவியங்கள் பண்டைய இந்தியாவின் வாழ்வு முறைகளைப் பற்றி கூறாவிட்டாலும்,நம் பண்டைய கலை மரபின் அளவுகோலை நிர்ணயிக்கிறது.

ஓவிய வரலாற்றுடன் இயற்கையிலிருந்து தயாரிக்கப்பட்ட வண்ணங்கள், அவற்றின் வகைகள், அவை உருவாக்கப்பட்ட முறைகள் என தெளிவாக இப்புத்தகத்தில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.பசுக்களின் சிறுநீரிலிருந்து தயாரிக்கப்படும் இந்திய மஞ்சள், நாணலிலிருந்து பெறப்பட்ட கருநீலம், மரத்திலிருந்து கிடைக்கும் பச்சை, கோந்து போன்றவை இந்தியாவிலிருந்து பல நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டிருக்கிறது. மேலும் பெர்சிய நாட்டு ஓவியர்கள் இத்தயாரிப்பு முறையிலிருந்து பெரிதும் பயன்பெற்றிருக்கிறார்கள். பண்டைய இந்தியா உலகுக்கு அளித்த கொடையாகவே இது கருதப்படுகிறது.

இந்தியாவின் கையடக்க கோட்டோவியங்கள் பற்றிய கட்டுரை மிகத் தெளிவாக அமைந்திருக்கிறது. ஜகதீஷ் மிட்டல் போன்ற ஓவியர்களில் பாணியாக அமைந்த கோட்டோவியங்கள் பதினேழாம் நூற்றாண்டில் தொடங்கியவை. இதன் தொடர்ச்சியாக கும்பினி பாணி ஓவியங்கள் அமைந்தன.மேலும் முகலாய பாணி ஓவியங்கள் என நாம் இன்று பார்க்கும் ஓவியங்களின் பிறப்பிடமாக கையடக்க ஓவியங்கள் இருந்திருக்கின்றன. இவை அளவில் சிறிதாக இருந்தாலும், கையால் தயாரிக்கப்பட்ட தாளில் வரையப்படுவதால் சிக்கலான முறையாக அமைந்திருக்கிறது.

ராஜஸ்தான், நேபாளம், வங்காளப் பகுதிகளில் இறை வடிவ ஓவியங்கள் பிரதானமாக வரையப்பட்டன. பல நூற்றாண்டுகளாக ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்த கலைஞர்கள் இப்பாணியை பின்பற்றியுள்ளனர்.விஷ்ணுவின் பத்து அவதாரங்கள், புத்தரின் அருள் மொழிகள், தாந்திரிக வழிபாட்டு முறை ஓவியங்கள் என மக்களுக்கான நல்லொழுக்க விதிகளைத் தாங்கிய ஓவியங்கள் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை வரையப்பட்டன.

சீக், மதுபானி, காளிகாட் ஓவியங்கள் என சிதறுண்ட ஓவியப்பாணியே இந்தியாவில் பல மூலைகளிலிருந்து நமக்கு கிடைத்துள்ளன.ஓவியங்கள் மட்டுமல்லாது,வானளாவிய கோபுரங்கள், கோயில் சிலைகள் என பல கலைகளின் முறைகள் செழிப்பாக இருந்திருந்தாலும் அவை உருவான முறை பற்றி நமக்குத் தெளிவில்லாத சித்திரமே மிஞ்சுகிறது.

ஒரு உத்தமனின் கைபெருவிரல் ஒரு அளவெனக் கொண்டால், அப்படிப்பட்ட இருபத்து நான்கு விரல்கள் ஒரு கோலாகும். இப்படியாக ஏழு கோல் நீளம், அதே அளவு உயரம் போன்ற நுணுக்கமான அளவுகோள்களால் மாதவியின் நாட்டிய மேடை அமைக்கப்பட்டிருந்தது என சிலப்பதிகாரத்தில் அரங்கேற்று காதை செய்யுள் கூறுகிறது. இப்படி மிக விரிவாக கட்டிடக்கலையைப் பற்றி தொகுத்த நம் பாடல்கள்,கண்டிப்பாக ஓவிய பாணியையும் தொகுத்திருக்கும். இன்று அவை நமக்குக் கிடைக்காமல் இருப்பது வருத்தமான விஷயமாகும்.

இந்தியாவின் பல ஓவிய பாணியைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள தகுந்த ஆரம்ப நிலை புத்தகமாக இது அமைந்துள்ளது. அதே சமயம் புத்தகத்தின் நோக்கம் பல இடங்களில் தடம் புரண்டிருக்கிறது. தஞ்சாவூர் ஓவியங்கள் பற்றிய கட்டுரை மேலும் விரிவாக இருந்திருக்கலாம். பல கட்டுரைகள் ஆங்கிலக் கட்டுரைகளை அடிப்படையாக கொண்டிருக்கின்றன. ஓவியக்கண்காட்சிகளின் விமர்சனமாக இருக்கும் மூல கட்டுரைகளை தமிழாக்குபோது அதிக விவரணைகளைச் சேர்த்திருக்கலாம். இதனாலேயே சில கட்டுரைகள் (பாட்னா கலம்,சுவடி ஓவியங்கள்) சொல்லவரும் விஷயங்கள் பிடிபடவில்லை.

இந்தியவில் நவீன ஓவிய பாணி எழுச்சி கொண்டு முதன்முறையாக வங்காளத்தில் உருவானது.Indian Society of Oriental Art போன்ற குழுக்கள் மூலம் Cubism,Impressionism போன்ற பாணிகள் வங்கத்தில் அடியெடுத்து வைத்தன. இவற்றைப்பற்றியும் முழுமையாக சொல்லாமல்,மேலோட்டமான செய்திக்கட்டுரையாக எழுதப்பட்டுள்ளது.

தங்குதடையில்லாமல் சுவாரஸ்யமாகப் படிக்க இக்குறைகளை அடுத்த பதிப்பில் கண்டிப்பாக நீக்க முயல வேண்டும்.

முன்னுரையில் அரவக்கோன் எழுதியிருப்பதுபோல், இக்கட்டுரைகள் ஒவ்வொன்றும் தனித்தனி புத்தகங்களாக ஆங்கிலத்தில் கிடைக்கின்றன. தமிழில் இத்தொகுப்பு முதல் முயற்சி மட்டுமல்லாது நல்லதொரு ஆரம்ப நிலை புத்தகமாகவும் அமைந்துள்ளது. செழுமையான முயற்சிக்காக அரவக்கோனுக்கும், இப்புத்தகத்தை வெளியிட்ட எனி இந்தியன் பதிப்பகத்துக்கும் நன்றி.

பல புகைப்படங்கள் கருப்பு-வெள்ளையில் இருப்பதால், எனி இந்தியன் தளத்தில் பல ஓவியங்களை வண்ணத்தில் தொகுத்துள்ளனர்.

இக்கட்டுரைகளைத் தாண்டி இந்திய ஓவிய மரபைப்  பற்றிய மேலதிக விவரங்களுக்கு ஆங்கில மூலத்தை நாடுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை.

கந்தர்வ கானம் - ஜி.என்.பி

(கலாகேந்திரா விற்பனையாளர் பக்கத்திற்கு படத்தை சொடுக்கவும்)

பொதுவாக வாழ்க்கை வரலாறு கலைஞர்களைப் பற்றிய முழு சித்திரத்தை அளிக்காது. அதிலும் நுண்கலை வித்வான்களாக இருந்தால் அவர்களின் ஆளுமை கலையிலும், தனிப்பட்ட வாழ்விலும் சிதறுண்டு கிடக்கும். இதில் ஒன்றில் மட்டும் ஆழ பயணித்தாலும் ஓற்றை பரிமாணம் மட்டுமே கிடைக்கும். இதனாலேயே கலைஞர்களைப் பற்றிய படைப்புகள் - கலை நுணுக்கங்கள், தனிப்பட்ட வாழ்வு, கலைக்கான பங்களிப்பு என பல குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட தேராகிறது. ஒன்று தொய்ந்தாலும் மற்றொன்றைக் கொண்டு சமன் செய்துகொள்ளலாம்.

கலைஞர்களின் ஒட்டு மொத்த வாழ்வை கணக்கில் கொண்டே அவர்கள் பங்களிப்பின் தரம் மதிப்பிடப்படுகிறது. சிலர் தங்கள் தனித்திறமையாலும், புதுவகை முயற்சிகளாலும் அவர்கள் வாழ்நாளிலேயே பிரபலமாகிறார்கள். பிற்கால ரசிகர்களின் ரசனை சார்ந்த மதிபீடுகளில் சில கலைஞர்கள் கண்டெடுக்கப்படுகிறார்கள். பலர் காணாமல் போகின்றனர். இப்படிப்பட்ட வரையறை கொண்டே கலைஞர்களின் தொகுப்புகளை பிரித்து அணுக முடியும்.

தன் வாழ்நாளிலேயே பிரபலமடைந்த ஒரு கலைஞன் இரு வகையான விமர்சனங்களை சந்திக்க இயலும். முகஸ்துதிகளும், அதீத உயர்த்திப் பிடித்தலும் நடக்கும் போது சக கலைஞர்களின் தர நிலைப்பாடுகள் ஆட்டம் காணும் - இது முதல் வகை விமர்சனம். கலைஞனின் வாழ்நாளுக்குப் பிறகு, தன் முன் இருக்கும் பல தரப்பட்ட கலைஞர்களை ஒப்பு நோக்கும் விமர்சகன், தலையில் பாரமில்லாத புது தர வரிசையை நிலை நாட்ட முனைவான். இது இரண்டாம் வகை விமர்சனம்.

தமிழ் இலக்கியத்துக்கு அப்படிப்பட்ட தர வரிசை, விமர்சன நோக்கு வளர்ந்ததுபோல் மற்ற கலைகளுக்கு வளரவில்லை என்றே தோன்றுகிறது.

பல நூற்றாண்டுகளாக இசை, நாடகம் நம் கலை வெளிப்பாடுகளில் முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளன என்றாலும் அவற்றில் பல தொகுக்கப்படாமல் சிதறியிருக்கின்றன. இதற்கு பல உதாரணங்கள் சொல்ல முடியும். பண்டைய தமிழிசை, யாழ் போன்ற இசைக்கருவிகள், இசை நாடகங்கள், இசை மேதைகளின் வாழ்கை வரலாறு, இசை தொகுப்புகள் என பல காணாமல் போய்விட்டன. இது பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் நடந்தவை என தட்டிக் கழிக்கலாம். அப்படியென்றால் கடந்த இருநூறு ஆண்டுகளாக தமிழ்நாட்டில் இருந்த இசைக் கலைஞர்களின் படைப்புகள், வாழ்க்கை பற்றிய தொகுப்புகள் எளிதாக கிடைக்கின்றனவா?

இருநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த திருவிதாங்கூர் ராஜா சுவாதித் திருநாள் பாடல்கள் இயற்றவேயில்லை என வீணை எஸ்.பாலசந்தர் சிறு நூல் ஒன்றில் எழுதியுள்ளார். பல கலைஞர்கள் இயற்றிய பாட்டுக்கு சொந்தக்காராக தன்னை அறிவித்துக்கொண்டவர் சுவாதித் திருநாள் என அப்புத்தகத்தில் எழுதியிருக்கிறார். அற்புதமான கவி நயத்துடனும், இசையறிவுடனும் பாட்டெழுதிய ஊத்துக்காடு கவி வெங்கட சுப்யையர் வாழ்ந்த காலம் திட்டவட்டமாக கிடைக்கவில்லை. அவர் எழுதிய பல பாடல்களும் கிடைக்கவில்லை.

இப்படி பல கலை வேர்கள் தொகுக்கப்படாமலே காணாமல் போய்விட்டன.

இசைக்கலைஞர்  ஜி.என்.பி-யின் (ஜி.என்.பாலசுப்பிரமணியம்) நூற்றாண்டு மலர் தொகுப்பு இப்படிப்பட்ட காணாமல் போன செய்திகளிலிருந்து நம்மை மீட்டு ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்ள வைக்கிறது. சில பக்கங்களில் `இசைக் கடல், இசை ராட்ஸசன்` என எழுதிவிட்டு, காபி சமுஸா சாப்பிட்டு தட்டை கீழே வைக்குமுன் பலரும் மறந்திருக்க அதிக வாய்ப்புள்ளது, நண்பர் லலிதா ராம், ஸ்ருதி இதழ் ஆசிரியர் ராம்நாராயணும் இணைந்திராவிட்டால்.

விளைவு?  264 பக்க நூற்றாண்டு மலர் (ஜி.என்.பி பாடிய ஐந்து பாடல்கள் அடங்கிய தேன் தகடு புத்தகத்துடன் இணைப்பு). ஒரு இசைக் கலைஞருக்காக தொகுக்கப்பட்ட மிகப்பெரிய தொகை நூலாக நம்முன் விரிகிறது. ஜி.என்.பி மேல் தீராத காதல் கொண்ட ரசிகர்களால் மட்டுமே இப்படிப்பட்ட மலர் வெளிக்கொண்டுவந்திருக்க முடியும். இது மேம்போக்காக இணையத்திலிருந்து நான்கு கட்டுரைகள், சில பெரிய மனிதர்களிடம் ஓரிரு வார்த்தைகள் என  தொகுக்கப்பட்ட புத்தகம் இல்லை.

பல நூலகங்ளில் கிடைத்த கட்டுரைகள், Journal of Music Academy போன்ற பழைய தொகுப்புகளிலிருந்தும் பல கட்டுரைகள் பத்திரமாக எடுக்கப்பட்டு அச்சு கோர்க்கப்பட்டுள்ளது. இப்புத்தகத்தை லலிதாராம்,ஸ்ருதிஇதழ் ஆசிரியர் ராம்நாராயணனும் தொகுத்திருக்கிறார்கள்.அதுமட்டுமல்லாது, ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட கலைஞர்களின் கட்டுரைகள் மூலம் ஜி.என்.பி-யின் மேதமைத்தனத்துக்குள் செல்லும் வாய்ப்பு நமக்கு கிடைக்கிறது.

ராகம்- தானம்-பல்லவி என புகழ்பெற்ற மூன்று பகுதிகளாக இம்மலர் தொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

ராகம் - இசை நுணுக்கங்களை முடிவிலா ஆழம் வரை அள்ளி எடுக்கக்கூடிய பகுதி. ஜி.என்.பி-யின் இசை முறை, தனிப்பட்ட மேதமை, அவர் இயற்றிய பாடல்கள், அதன் சிறப்பியல்புகள் என கர்நாடக இசை நுணுக்கங்கள் இப்பகுதியில் உள்ளன. குறிப்பாக, Dr.N.ராமநாதன் எழுதிய The Intellectual Approach, Graha Sruti Bedham, வித்வான்.டி.எம்.கிருஷ்ணா எழுதிய The influence of Music, லலிதா ராம் எழுதிய பிரகலாத பக்தி விஜயம் கட்டுரைகள் ஜி.என்.பி என்ற மகாகலைஞனை பற்றிய நம் அறிவை விரிவுபடுத்துகின்றன. கூடவே இசை பற்றி பலப்பல புது செய்திகளையும் வரிக்கு வரி தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது.ஆங்காங்கே ஜி.என்.பி-யின் அரிய புகைப்படங்கள், மறைந்த ஓவியர் எஸ்.ராஜம் வரைந்த ஓவியங்கள் அற்புதமாக அலங்கரிக்கின்றன. பொதுவாக இசை கட்டுரைகள் புது செய்திகள் கொடுக்குமளவு அவற்றை விரிவாக விளக்குவதில்லை என்ற குறை இப்புத்தகத்தில் எங்குமே இல்லை.

தானம் - ஜி.என்.பி, அவர் தந்தை நாராயணஸ்வாமி ஐயர் இருவரும் தேர்ந்த இசை கலைஞர்கள் மட்டுமல்ல. எளிமையாக, அதே சமயம் கடினமான இசை சங்கதிகளை சுவைபட எழுதுவதிலும் விற்பன்னர்களாக இருந்துள்ளனர். அவர்கள் எழுதிய கட்டுரைகள் இப்பகுதியை நிரப்பியுள்ளது.கர்நாடக பாணி என்றால் என்ன, காட்டிலே விளைந்த கஸ்தூரி போன்ற கட்டுரைகள் இசை சம்பந்தமான கட்டுரைகளுக்கு நல்ல மாதிரி. தன் எழுத்துக்களில் ஜி.என்.பி எங்குமே தன் இசையின் மேதாவிலாசத்தை பிரஸ்தாபிப்பது இல்லை.மாறாக எளிமையான சொற்றொடர்களில் இசையின் சாராம்சங்களை விளக்கிச்செல்கிறார்.

குறிப்பாக என்னை மிகவும் கவர்ந்த கட்டுரைகளில் Art: It's Dawn, Perfection and Future Role ஒன்று. கலையின் தேவை மானுடத் தேவை. மானுட ஒற்றுமைக்கானத் தேவை என கலையை காக்கும் சக்தியாக மகத்தான பீடத்தில் உயர்த்துகிறார். இக்கட்டுரையில் இலக்கியம், கலை, இசை , மானுடம் என பலவற்றை ஒற்றை சரடு மூலம் தொடுக்கிறார்.ஆங்கில இலக்கியம், வரலாறு, இசையின் தொன்மை என ஜி.என்.பி-யின் எண்ண ஓட்டம் தங்க நூலிழையாக கலையெனும் பொக்கிஷத்தை அணுகுகிறது. இசையில் மட்டுமல்லாது பல நுண்கலைகளில் அவருக்கு இருந்த அறிவின் வீச்சு பிரமிப்பூட்டுகிறது.

பல்லவி - ஜி.என்.பி ரசிகர்களின் மேடை இது. எம்.எல்.வசந்தகுமாரி, லால்குடி ஜெயராமன் என பல ஜாம்பவான்களுக்கு குருவாக ஜி.என்.பி இருந்திருக்கிறார். பல இளம் கலைஞர்களுக்கு வாய்ப்பளித்து, அவர்களையும் பிரகாசிக்க வைத்திருக்கிறார்.பத்துக்கும் மேற்பட்ட ரசிகர்களின் கட்டுரைகள் மூலம் ஜி.என்.பி-யின் மனித உறவுகளைப் பற்றிய புரிதல் கிடைக்கிறது.

ஜி.என்.பி-யின் இசை, கர்நாடக இசை பாணி, இசை கற்ற குருக்கள், சிஷ்யர்கள்,  ரசிகர்கள் என பெரிய ஜாம்பவான்கள் பட்டாளமே இப்புத்தகத்தில் அணுஅணுவாக நிரம்பியுள்ளனர்.ஒரு இசைக் கலைஞனுக்கு இதை விட பொருத்தமான மரியாதை யாராலும் கொடுக்க முடியாது என்றே நினைக்கிறேன்.

குறை என பூதக்கண்ணாடியில் தேடினால் - சில எழுத்துப்பிழைகளை காட்டலாம். ஜி.என்.பி-யின் இசையுடன் அவ்வளவாக பழக்கமில்லாததால் சில பகுதிகளின் ஆய்வுகள் கடினமாக இருந்தன. புத்தகம் முழுவதும் சுவாரசியமான கருத்துப்பிழையில்லாத நடை. மெய்க்கோப்பாளரின் கடின உழைப்பு தெரிகிறது. ஒரே ஒரு வேண்டுகோள் - பல நல்ல கட்டுரைகள் ஆங்கிலத்தில் உள்ளதால், கூடிய விரைவில் தமிழில் அக்கட்டுரைகள் வெளிவர வேண்டும்.

லலிதா ராம், ஸ்ருதி ராமநாராயணன், ஜி.என்.பி-யின் குடும்பத்தார்கள் போன்ற குழு இல்லாமல் இப்படிப்பட்ட தொகுப்பு சாத்தியமேயில்லை. இமாலய வேலையைச் செய்திருக்கும் அவர்களின் உழைப்பு பிரமிக்கத்தக்கது. அதே சமயம், கர்நாடக இசை உலகில் இது முதல் முயற்சியாக இருந்தால் ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை. இதற்கு பிறகாவது இப்படிப்பட்ட பல தொகுப்புகள் வெளியாவதற்கு தகுந்த ரசிகர்கள் ஆங்காங்கே பிறக்க வேண்டும்.

ஒரு கர்நாடக இசை கலைஞரைப் பற்றி முழு சித்திரத்தை அளிக்கும் முதல் தொகுப்பு என நாம் பெருமைப்படலாம். இசை ரசிகர்கள் கண்டிப்பாக படிக்க வேண்டிய கிளாஸிக் தொகுப்பு.

குற்ற உணர்வில் மறைந்த உண்மைகள் - The Reader (புத்தக விமர்சனம்)

இரண்டாம் உலகப் போரில் நடந்த யூதப் படுகொலைகள் போதுமென்ற அளவிற்கு தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.

திரைப்படம், நாடகம், புனைவு/அபுனைவு போன்றவைத் தவிர, இச்சரித்திரத்தின் இருண்ட பகுதியிலிருந்து தப்பியவர்களும் தங்கள் தரப்பு நிலைப்பாடுகளை தெளிவுபடுத்தியுள்ளார்கள். ஆனாலும், தொடர்ந்து ஒவ்வொரு வருடமும் இக்கோரச் சம்பவங்கள் தொடர்பானத் தொகுப்புகள் புதிதாக வெளியாகிக்கொண்டிருக்கிறன.

இதற்கு என்ன காரணம்?

இரண்டு வருடங்களுக்கு முன் சுற்றுலாவுக்காக பெர்லின் சென்றிருந்தேன்.  Downfall என்ற படத்தில் ஹிட்லர் பங்கரில் பதுங்கியிருந்த  கடைசி சில தினங்களை அற்புதமாக காட்சிபடுத்தியிருந்தார்கள். அதனால்,  பெர்லினை சுற்றிப்பார்க்கும் போது ஹிட்லரின் பங்கருக்கு முதலில் செல்லத் தோன்றியது. திரைப்படம் போலவே, தரைக்கடியே பல அறைகளைக் கொண்ட பங்கரைப் பார்க்கப் போகிறோம் என நினைத்திருந்தேன்.

ஆனால், கிழக்கு பெர்லினில், ’பிராண்டன்பெர்க் கேட்’ அருகே, ஹிட்லர் கடைசி சில தினங்கள் தங்கியிருந்த ‘பங்கரை’ மூடிவிட்டு, அதன் மேல் வாகன நிறுத்துமிடத்தைக் கட்டிவிட்டார்கள்.

எனக்கு மிக ஆச்சர்யமாக இருந்தது. பொதுவாக இம்மாதிரி சுற்றுலாத்தளங்களுக்கு வெளியே  கம்பி போட்ட அறையில் நம்மிடம் விடாக்கொண்டனாய் பணம் பறிக்கும் டிக்கட் செண்டர்கள், சுற்றுலா தளத்தின் அளவை விட விஸ்தாரமாக ஹாட் டாக், பஞ்சு மிட்டாய், ஹிட்லர் மீசை வைத்த பொம்மை போன்ற கடைகள் என ஜோராக வியாபாரம் செய்வதற்காக வணிகமயமாக மாற்றப்பட்டிருக்கும் என எதிர்பார்த்தேன்.

ஆனால், அப்படி ஒரு இடமே இல்லாதது போல், பங்கரை மூடி வைத்ததோடு மட்டுமல்லாது அதன் மேல் பல வாகனங்கள் நிறுத்தப்பட்டிருந்தது. அந்த இடமே அடையாளம் தெரியாத அளவு முக்கியத்துவமில்லாத மூலையாக இருந்தது. ஹிட்லர் மற்று ஈவாவின் உடலை அவர்கள் மெய்க்காப்பாளன் எரித்த இடம் இந்த இடத்திலிருந்து இருநூறு மீட்டர் தொலைவில் இருந்தது. அந்த இடம் இன்னும் மோசம். போக்குவரத்து அதிகமாயிருந்த தெருவுக்கு அருகே ஒரு முட்டுச் சந்தில் இருந்தது. இதைப் பற்றித் தெரியாமல் கடந்து செல்லும் மக்கள் அந்த இடத்தை குப்பைக் கொட்டும் இடமாக மாற்றியிருந்தார்கள். பொது இடத்தில் சிறுநீர் கழிக்கத் தடையுள்ளதால் மட்டுமே இந்த இடம் தப்பித்தது என நினைக்கிறேன்.

ஹிட்லரின் நினைவுகள் இன்றும் அவமானச் சின்னங்களாகவும், குற்ற உணர்வுடனேயே பார்க்கப் படுவதால் இம்மாதிரியான இடங்களை அடையாளமற்றதாக இருக்கிறது என எங்களுடன் வந்த கைடு கூறினார். வரலாற்று நிகழ்வுகளின் மேல் மண் தூவுவதால் அவை மறக்கப்படுமா என கேட்க நினைத்து, அவன் கை முட்டியை மடக்கி ஏதோ சொல்ல வந்ததால் கேட்காமல் விட்டேன்.

ஜெர்மன் எழுத்தாளர் பெர்னார்ட் ஷிலிங்க்(Bernhard Schlink) எழுதிய The Reader என்ற நாவலும் இப்படிப்பட்ட கேள்விகளை நம் முன் வைக்கிறது.

இத்தலைமுறையினருக்கு யூதப் படுகொலை பற்றிய அவலக் கதைகள் எதற்கு? வரலாற்று நிகழ்வுகள் மீண்டும் நடக்காமல் இருப்பதற்கு எனச் சுலபமாகப் பாடப் புத்தக பதிலைச் சொல்லி விடலாம். ஆனால், இப்படிப்பட்ட தொகுப்புகளைத் தொடர்வதினால் நாம் அடைவது என்ன? ஜெர்மனியர்களுக்குக் குற்ற உணர்ச்சி, யூதர்களுக்கு துவேஷம் மற்றும் அவமானம் ஏற்படலாம். ஆனால் மற்றவர்களுக்கு? வன்னி முகாம்கள், காஸா முகாம்கள் என நம்மைச் சுற்றி நடக்கும் பல நிகழ்வுகளைப் போல் இதுவும் ஒன்று அவ்வளவுதானே?

திரைப்படங்கள், புத்தகங்கள், ஆவணப்படங்கள் போன்ற ஊடகங்கள் வாயிலாக திரும்பத் திரும்ப இச்சம்பவங்களைப் தொகுப்பதினால் இவை சாதாரணத்துவத்தை அடைகிறது. இதனால், வரலாற்றுக் கொடுமைகள் இருகிய தேய்வழக்குகளாக மாறும் அபாயம் உள்ளது. இதனால் நம் தலைமுறையினர் இக்கொடுமைகளைப் பார்த்து, சட்டையில் படிந்த தூசியைத் தட்டுவது போல கடந்து செல்வார்கள்.

அதே நேரம், இவற்றைத் தொகுக்காமல் இழப்பதினால் வரலாற்று உண்மைகள் மறைந்து , மீண்டும் நடப்பதற்கு நாமே காரணமாகிவிடுவோம் அல்லவா?

இந்த இரு நிலைகளுக்கிடையே இக்கதை ஊசலாடுகிறது.

நாவலில், ஹன்னா என்ற ஜெர்மன் பெண்மணிக்கு ரயிலில் டிக்கட் கண்டக்டர் வேலை. ஹெபாடிடிஸ் வியாதியால் ரயிலில் வாந்தி எடுக்கும் மைக்கேல் என்ற பதினைந்து வயது சிறுவனை அவன் வீட்டுக்கு அழைத்துச் செல்கிறாள்.

பல மாதங்களுக்கு பின், நன்றி சொல்ல மைக்கேல் அவள் வீட்டுக்குப் போகிறான். சந்தப்பவசத்தால், அவள் உடல் இவனை ஈர்க்கிறது. அவளும் ஒத்துழைக்க, முப்பத்து ஆறு வயது பெண்ணும், பதினைந்து வயது சிறுவனும் உறவு கொள்கிறார்கள். இச்சம்பவத்துக்குப் பிறகு அவள் உடலை மைக்கேல் பூஜிக்கத் துவங்குகிறான்.

தினமும் பள்ளி முடிந்த பின் அவள் வீட்டுக்குச்சென்று ஒன்றாய் குளியல், பின்னர் உடலுறவு என்ற பழக்கத்துக்கு ஆளாகிறான். ஆனாலும், ஒவ்வொரு முறையும் அவள் அங்க அசைவும், உடல் பரிமாணங்களும் இவனை பித்தாக்குகிறது. அவள் உடல் லாவன்யத்துக்கு அடிமையாகிறான். பல மணிநேரங்கள் அவள் வீட்டில் கழிக்கத் துவங்குகிறான். தினமும் அவன் புத்தகத்திலிருந்து சில பக்கங்களைப் படித்துக்காட்டச்சொல்கிறாள். வேண்டாவெறுப்போடு படிக்கத் தொடங்கினாலும், இதுவே பழக்கமானதும் உடலுறவின் இன்பத்தை புத்தகங்கள் படித்துக்காட்டுவதில் அடைகிறான்.

இப்பருவத்தைத் தாண்டும் மைக்கேல் மெல்ல தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்து தன் நண்பர்களுடன் அதிக நேரம் செலவு செய்யத் தொடங்குகிறான். இதைப் பார்த்து வெறுத்த ஹன்னா, அவனிடம் சொல்லிக்கொள்ளாமல் வேறொரு ஊருக்குச் சென்றுவிடுகிறாள். தன் நடவடிக்கைகளினால் சென்றுவிட்டதாக எண்ணி மைக்கேல் குற்ற உணர்வில் தவிப்பதோடு முதல் பாகம் முடிந்தது.

நாவலின் இரண்டாம் பகுதியில் ஹன்னா ஒரு யுத்தக் குற்றவாளியென்ற விவரம் மைக்கேலுக்குத் தெரிய வருகிறது. இப்போது மைக்கேல் ஒரு வழக்கறிஞன். அவன் பயிற்சிக்காக வேலை செய்யும் நீதிமன்றத்தில் ஹன்னாவின் வழக்கு நடத்தப்படுகிறது. ஒரு பார்வையாளனாக மைக்கேல் வழக்கை கவனிக்கத் தொடங்குகிறான்.

மைக்கேலின் ஊருக்கு வருவதற்கு முன்னர் ஹன்னா ஆவுஸ்விச் (Auschwitz) எனப்படும் யூத வதை முகாமில் பெண் காவலாளியாக வேலை செய்திருக்கிறாள். இது SS எனப்படும் ஹிட்லரின் ஜெர்மன் சோஸலிஸ்ட் கட்சியின் ஆணையில் செயல்படும் வதைமுகாம்.

இரண்டாம் உலகப்போர் நடந்த சமயம். ஒரு நாள், அந்த முகாம் மேல் குண்டு வீசப்படுகிறது. இதனால் ஹன்னா பெண் கைதிகளை அருகே இருந்த தேவாலயத்தில் தங்க வைக்கிறாள். வெளியே பூட்டிவிட்டு முகாமுக்குச் செல்லத் தொடங்கும்போது, தேவாலயத்தின் மேல் குண்டுகள் விழுகின்றன. ஒரு பத்து வயது சிறுமி மற்றும் அவள் தாய் தவிர அனைவரையும் தேவாலய நெருப்பு கொன்றுவிடுகிறது.

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு இச்சம்பவத்தில் தப்பிய சிறுமி ஆங்கிலத்தில் எழுதிய புத்தகத்தைக் கொண்டு ஹன்னாவின் வழக்கு தொடுக்கப்பட்டுள்ளது. காவலாளியாக தன் பொறுப்பிலிருந்து தவறியதால் ஹன்னா பிரதானக் குற்றவாளி.

The Reader என்ற தலைப்பு சில சமயம் படிப்பவர்களுக்காக கொடுக்கப்பட்டதோ எனத் தோன்றுகிறது. ஏனென்றால், இப்பகுதியில் பல தத்துவார்த்தக் கேள்விகள் வருகின்றன. எந்தக் கேள்விக்கு ஆசிரியர் பதில் சொல்வதில்லை. பதில்கள் நம் யூகத்திற்கே விடப்பட்டுள்ளன.

நாவலில் வரும் சில கேள்விகள்:-

இந்த தலைமுறை மக்கள் யூதப் படுகொலையை எவ்விதத்தில் எதிர் கொள்ள வேண்டும்? மறக்க வேண்டுமா அல்லது மனிதனுக்கு எதிராக நடந்த இந்த வன்முறையில் குற்ற உணர்வு சொண்டு சீர்த்திருத்தப் பணிகள் செய்ய வேண்டுமா?

பல ஊடகங்கள் வழியாக இக்கொடூர நினைவுகள் தேய்வழக்குகளாக மாறிவிட்டனவா?

இரண்டாம் போருக்குப் பின் இஸ்ரேல் நாட்டுக்குச் சென்ற யூதர்கள், பாலஸ்தீன மக்களுக்கு எதிராக நடத்திய பல வன்முறைகளை நீங்கள் எப்படி எதிர்கொள்கிறீர்கள்?

வழக்கின் முடிவில் மைக்கேல் ஒரு முக்கியமாக திருப்பத்தை எதிர்கொள்கிறான். ஹன்னாவுக்கு ஆயுள் தண்டனை கிடைக்கிறது. அவனுக்குத் தெரிந்த ரகசியம் மூலம், மைக்கேல் நினைத்திருந்தால் இத்தண்டனையை குறைத்திருக்க முடியும். ஆனால், கடைசி வரை ஒரு பார்வையாளனாகவே இருந்துவிடுகிறான்.

நாவலின் இரண்டாம் பகுதி முழுவதும் மைக்கேலின் சிந்தனைகள் வெளிப்படுகின்றன. அவளைக் காப்பாற்றாமல் விட்டதற்கு மைக்கேலில் குற்ற உணர்ச்சி ஒரு காரணம். ஹன்னா மறைக்க நினைக்கும் ரகசியத்தை வெளிக்கொண்டுவர மைக்கேலால் முடியும் - அதன் மூலம் அவளைக் காப்பாற்ற முடியும். ஆனால், அந்த ரகசியத்தை வெளிப்படுத்துவதைவிட ஆயுள் தண்டனை பரவாயில்லை என நினைக்கிறாள் ஹன்னா. அதனாலேயே அதை நீதிமன்றத்தில் சொல்லாமல், தண்டனையை ஏற்றுக்கொள்கிறாள்.

கைக்கேல் தன் குற்ற உணர்வை சரிசெய்வதற்காக இந்த ரகசியத்தை வெளிப்படுத்தினால் ஹன்னா மன்னிக்கவே மாட்டாள் என உணர்கிறான். இது தான் The Reader நாவலின் உச்ச கட்ட நாடகம்.

எந்த பக்கம் போனாலும் தனக்குச் சாதகமாக இருக்காது என்பதால் கைக்கேல் வெறும் பார்வையாளனாக இருக்கிறான். பின்னர், ஹன்னாவுக்கு பல புத்தகங்களைப் படித்து கேஸட்டாக சிறைச்சாலைக்கு அனுப்புகிறான். அவர்கள் உறவு மீண்டும் கேஸட் வழியாகத் தொடர்கிறது.

தகர டப்பா (Tin Drum), குற்றமும் தண்டனையும் (Crime and Punishment) போன்ற கிளாசிக்களுக்கு இணையாக இப்புத்தகத்தை விமர்சகர்கள் கருதுகிறார்கள். அடிப்படையில், இப்புத்தகத்தின் கரு இவ்விரு கிளாஸிக்குகளுடன் ஒத்திருப்பது ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.

ஆனாலும், தகர டப்பா மற்றும் குற்றமும் தண்டனையும் நாவல்களை இதனுடன் ஒப்பிட முடியாது என நினைக்கிறேன். முதலில், இவ்விரு கிளாஸிக்குகளும் முழுமையான சம்பவங்களால் தொகுக்கப்பட்டவை. குற்ற உணர்வு பற்றிப் பிரதானமாகப் பேசினாலும், குற்றமும் தண்டனையும் நாவல் பல தளங்களுக்கு இதை விரித்தெடுக்கிறது. The Reader ஒற்றை நிகழ்வை இரு பாத்திரங்கள் வழியே சித்தரிக்கும் ஒரு நாவல்.

தகர டப்பா மற்றும் குற்றமும் தண்டனையும் நாவல்கள் பல பரிமாணங்களைத் தொட்டுச் சென்று, மானிட பிரச்சனையாக குற்றத்தை சித்தரிக்கின்றன. இவ்விரு கிளாஸிக்குகளும்  மனிதர்களின் அன்றாட நிகழ்விலிருந்து பல தளங்களுக்கு எம்பி மானிட உண்மைகளுக்குச் செல்லக்கூடிய கூறுகளைக் கொண்டவை.

The Reader நாவலில் இரு பாத்திரங்களின் மையச் சிக்கலாக மட்டுமே இப்பிரச்சனை நின்றுவிடுகிறது. இதனாலேயே மானிட வாழ்வின் அவலத்தைச் சித்தரிக்கத் தவறிய படைப்பாகிறது.