வார்த்தைகளின் விளிம்பில்

ஐந்தாம் நாள்: உருக்கமான தந்திகள் - நவீன டாங்கோ

ஐந்தாம் நாளான இன்று லண்டன் இசை நிகழ்ச்சிக்காக யூஸ்டன் எனும் பகுதியில் இருந்த புனித மேரி மேக்தலின் தேவாலயத்துக்குச் சென்றேன். அலுவலகத்திலிருந்து கிளம்பும்போதே நேரமாகிவிட்டது. வழியும் தெளிவாகத் தெரியாது என்றாலும் வாரன் வீதி தரையடி ரயில் நிலையத்திலிருந்து பக்கத்தில் தான் இருக்கிறது என மேப்பில் போட்டிருந்தார்கள். அதை நம்பி நடக்கத்தொடங்கியதில், சிறு சதுக்கத்தின் மூலையில் மறைந்திருந்த தேவாலய வாசலைத் தாண்டிச் சென்றுவிட்டேன். ஆங்காங்கே வழி கேட்டபின் தேவாலயத்துக்குள் செல்வதற்குள் நிகழ்ச்சி தொடங்கி பத்து நிமிடங்கள் ஆயிருந்தன.

இது மிகவும் பழைய பரோக் பாணி தேவாலயம். மர வேலைப்பாடுகள் மிகுந்த உயரமான வளைவுகள் ஆலயத்தின் உயரத்தை அதிகமாகக் காட்டியது. இன்றைய நிகழ்ச்சியில் பீத்தாவனின் பியானோ ட்ரியோவும், ஷுபர்டின் பியானோ ட்ரியோவும் இசைப்பார்கள் எனப் போட்டிருந்தது. தேவாலயத்தின் மூலையில் இருந்த சிறு மேடையில் பியானோ, வயலின் மற்றும் செல்லோ கலைஞர்கள் இசைத்துக்கொண்டிருந்தனர். கூட்டம் கம்மிதான். இருபது நபர்களுக்கும் குறைவாகவே இருந்தனர். சத்தம் போடாமல் கடைசி பெஞ்சில் உட்கார்ந்துகொண்டேன். ஆச்சர்யமாக படம் எடுக்கவும் தடை அறிவுப்புகள் எதுவும் இல்லை.

ஸ்டாட்லர் ட்ரியோ எனும் குழுவினரது இசை நிகழ்ச்சி. பியானோ, செல்லோ மற்றும் வயலின் கலைஞர்களான மூவர் குழு, பீத்தாவன் பியானோ ட்ரியோவின் (Op 70, D Major) இரண்டாவது பகுதியை இசைத்துக்கொண்டிருந்தனர். அதற்குள் செல்வதற்கு முன் இன்றைய முக்கிய இசையாக அமைந்த ஒப்லிவியன் எனும் இரண்டாவது ட்ரியோ பற்றிச் சொல்லிவிடுகிறேன்.

இரண்டாவது இசையாக வரவேண்டிய ஷுபர்ட் பியானோ ட்ரியோ என்ன காரணத்தினாலோ இன்று நடைபெறாது என அறிவித்தார்கள். அதற்கு பதிலாக அவர்கள் இசைத்த அஸ்டர் பியாசொலா எனும் டாங்கோ கலைஞரின் சாஸ்திரிய இசை தான் இன்றைய ஆச்சர்யம். முதல் முறையாக அவரது பெயரைக் கேள்விப்படுகிறேன். பீத்தாவன் தான் கேட்க தாமதமாகிவிட்டது, ஷுபர்டாவது முதலிலிருந்து கேட்கலாம் என ஆசையாக காத்திருந்ததால் டாங்கோ இசை என்றவுடன் கொஞ்சம் எரிச்சல் வந்தது. ஆனால், அவர்கள் வாசித்த நான்கு நிமிடங்களும் அந்த இசையோடு ஒன்றிவிட்டேன் என்றுதான் சொல்லவேண்டும். வயலின் செல்லோ குழைந்து குழைந்து விளையாடின. மிகவும் சோகமான இசை, ஆனால் கேட்க அழகாக இருந்தது. நான்கே நிமிடங்கள் மட்டும் இருந்த இந்த இசை 1982 ஆம் ஆண்டு எழுதப்பட்டதாம். மிகவும் உருக்கமான இசை.இரவு நேரத்துக்கு உகந்த இசை. தந்திக் கருவிகள் நம்மை உருக வைக்கவே பிறந்தவை எந்த் தோன்றியது. எத்தனை நுண்ணிய உணர்வுகளை தங்கள் கம்பிகளில் தேக்கி வைத்துள்ளன!

 

மிகக் குறைவான கூட்டம் இருந்ததால் இன்று நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் இசைக்கலைஞர்களுடன் பேசும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. குறிப்பாக செல்லோ கலைஞர் நிறைய பேசினார். அவரிடம் கேட்க வேண்டும் என சில கேள்விகள் வைத்திருந்தேன். ஆனால், ஒன்றிரண்டு தவிர மீதத்தைக் கேட்க சந்தர்ப்பம் அமையவில்லை - அவரே நிறைய பேசினார்.

'நிகழ்ச்சி ரொம்ப நன்றாக இருந்தது. வாழ்த்துகள். ஏன் பீத்தாவனின் இந்த குறிப்பிட்ட ட்ரியோவை ஒப்லிவியானுடன் சேர்த்து வைத்தீர்கள்? இவ்விரண்டு இசைகளின் கரு முற்றிலும் மாறுபட்டவையாகத் தோன்றியதே?' எனக் கேட்டேன்.

'பீத்தாவைன் ட்ரியோ மிகவும் குதூகலமானது. ஒப்லிவியான் மிகவும் சோகமான இசை. பொதுவாக பல பாடல்கள் இருந்தாலும் ஒரே போன்ற கருவைத் தான் நிகழ்ச்சிகளில் வைப்பார்கள். ஆனால், வெரைட்டிக்காக இன்று இப்படி வைத்தோம். அதுவும் தவிர ஒபிலிவியன் போன்ற இசையை பெரும் அரங்கங்களில் வாசிக்கக் கூடாது. மிகவும் ரசித்து இழைக்கப்படும் சிற்பம் போல, சிறு அரங்கங்களில் குளிருக்கு அடைக்களமடையும் பறவைகள் போல, ஒன்றினால் தான் அந்த உருக்கத்தில் கறைய முடியும்'  என்றார்.

'ஒப்லிவியான் எழுதியவர் யார்? கேட்க மிகவும் இனிமையாக இருந்ததே?' என நான் கேட்டதும் மிகவும் உற்சாகம் அடைந்தார் 'பியாசொல்லா எனும் தென் அமெரிக்க டாங்கோ கலைஞர். பத்து வருடங்களாக சாஸ்திரிய சங்கீத இசைப் படைப்புகளை உருவாக்கி பாரீசின் ஆசிரியர் நாடியா புலான்ஞேரிடம் எடுத்து சென்றார். அதையெல்லாம் பார்த்த அவரோ, டாங்கோ தான் உன் விரல்களில் இருக்கு. அதிலிருக்கும் அம்சங்களை சாஸ்திரிய சங்கீதத்தில் இணைத்துப் பார். நவீன ஜாஸ் எல்லாம் முயற்சி செய்யாதே, விட்டுவிடு, டாங்கோவின் வேரை சென்றடைந்து அதிலிருந்து உன் ஆதார கருக்களைப் பெற்றுக்கொள் எனச் சொன்னதும் பிறந்ததுதான் நவயுக டாங்கோ. ஆனால் டாங்கோ புனிதமான இசை, அதை கெடுக்கக் கூடாது என அவருக்கு கொலை மிரட்டல் வந்ததாம்' என உற்சாகத்தோடு விளக்கினார். தான் அவருடைய மிகப் பெரிய ரசிகன் என்று அவர் சொல்லும்போது அவரது குரலில் பெருமிதம் தெரிந்தது.

'நீங்கள் வாசித்தது ரொம்ப அழகாக இருந்தது. ஒவ்வொரு குழுவுக்கும் பிரத்யேக வாசிப்பு அடையாளம் இருக்கும் இல்லையா? அப்படி உங்கள் சேம்பர் குழுவுக்கு எது அடையாளம்?' எனக் கேட்டேன்.

வயலின் கலைஞரைப் பார்த்து சிரித்துவிட்டு, 'மெலடி தான் எங்கள் பலம். குறிப்பாக வாசிக்கும்போது மற்றவருக்கு பெரிய இடைவெளியை திட்டமிட்டு விடுவோம். அது சில நொடிகள் இருக்கலாம். அதற்குள் அவரால் சில துணுக்குகளை மேம்படுத்த முடிந்தால், அதையும் எங்கள் இசையில் சேர்த்துக் கொள்வோம்..நாங்கள் டுயட் இசைக்கும் மூவர்' எனச் சத்தமாகச் சிரித்தார்.

'அப்படி மெருகேற்றும்போது  மூல இசையுடன் ஒத்துப்போகும்படி எப்படி அமைப்பீர்கள்?' எனக் கேட்க நினைத்த கேள்விக்கு முன் வேறொருவர் அவரது கேள்வியைக் கேட்கத் தொடங்க, எனக்கு வாய்ப்பு பறிபோனது. கூட்டம் கலைந்ததால் இக்கேள்வியைக் கேட்க சந்தர்ப்பம்  அமையவில்லை.

இப்போது முதல் நிகழ்வான பீத்தாவனின் பியானோ ட்ரியோ (Op 70, D Major) பற்றிப் பார்ப்போம். தாமதமாகச் சென்றதால், நான் கேட்கத் தொடங்கும்போது செல்லோ இசை மிக ஆழத்தில் கேட்பது போல அதிர்வுகளை ஏற்படுத்திக்கொண்டிருந்தது. பொதுவாக இரண்டாம் பகுதிகள் மெதுவாக அமைந்திருக்கும். முதல் பகுதியில் இசைத்த கருவிலிருந்து ஏதேனும் குறிப்பிட்ட இசைத் துணுக்கை மட்டும் மேலும் விரிவாக இரண்டாம் பகுதியில் இசைப்பார்கள். இப்பகுதி முழுவதும் பியானோவும், வயலின் மட்டுமே பிரதானமாக இசைத்தது போலிருந்தது. நிகழ்ச்சி நிரலில் இந்த இசையை 'Ghost' என வகைப்படுத்தியிருந்தனர். செல்லாவின் ஆழமான அதிர்வலைகளால் இருக்கலாம்.

மூன்றாம் பகுதி மிகவும் ரசிக்கும்படியாக வேகமாக அமைந்திருந்தது. வயலினும் செல்லாவும் டூயட் போல கைகோர்த்தபடி சில இசைத் துணுக்குகளை வாசிக்க பியானோ அவற்றுக்கு பக்கவாத்தியமானது. பின்னர் பியானோ பிரதானமாக ஒலிக்கத் தொடங்க, வயலினும் செல்லோவும் மாறி மாறி அதற்கு பக்கவாத்தியமானது. மொத்தத்தில் ஒரே மாதிரி ஸ்வர வரிசையைத் தான் மூன்று கருவிகளும் இசைத்தன, கால தாமதத்துடன். ஷுமன் பியானோ ட்ரியோவில் ஒவ்வொரு வாத்தியமும் வெவ்வேறு ஸ்வரங்களை இசைத்தன. அவை ஒன்றாகச் சேருமிடத்திலிருந்து ஒட்டியோ விலகியோ இசை தொடரும். பீதாவனின் இந்த ட்ரியோ மிக எளிமையாக இருந்ததோடு மட்டுமல்லாது, அழகான ஒத்திசைவையும் கொடுத்தது.

லட்சிய இசை - டெபுஸி, சோபின், ஷுபர்ட் பின்னே இளையராஜா!

லண்டன் இசை நிகழ்ச்சியில் மூன்றாம் நாளான இன்று மதியம் மூவர் இசை. பீத்தாவன், டெபுஸி, சோபின் - மூவரும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு இசையமைப்பாளர்கள்.

ஒரே நாளில் பல அரங்கங்களில் மதிய நேர இசை நிகழ்ச்சிகள் நடக்கின்றன. பொதுவாக, என் அலுவலகத்துக்கு அருகே இருக்கும் அரங்கத்தை மட்டுமே இதுவரை தேர்ந்தெடுத்து வந்தேன். ஆனால், பல இடங்களிலும் நிகழ்ச்சி நடப்பதால் இசை நிரலை ஒரு முறை நோட்டம் விட்டபின் செல்லும் வழக்கத்தைத் தொடங்கலாம் என்றிருக்கிறேன். பிரத்யேகமான காரணம் என எதுவுமில்லை என்றாலும், பல தேவாலையங்களில் ஒரு குறிப்பிட்ட வகை இசையை மட்டுமே வாசிக்கின்றனர். இருபதாம் நூற்றாண்டு இசை எனும் நவீன வகைகளின் ஆத்திகவாதம் ஒவ்வாதது ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.

கடந்த ஐந்து நூற்றாண்டுகளாக வளம் பெற்று வரும் மேற்கத்திய சாஸ்த்ரிய சங்கீதத்தை இசை விமர்சகர்கள் பலவிதங்களில் வகைப்படுத்தியுள்ளனர். பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் தூய சாஸ்த்ரிய சங்கீதம், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு கற்பனாவாதம், இருபதாம் நூற்றாண்டு பின்நவீனத்துவ இசை என மேலோட்டமாக இதைப் புரிந்துகொள்ளலாம். கலை, நாடகம், இலக்கியம், தத்துவ தளங்களிலும் இதே பிரிவினை உண்டு.

கால தேச வர்த்தமானங்களைத் தாண்டி இன்னொரு வகையான பிரிவினை கொண்டு மேலும் நெருக்கமாக இதைப் புரிந்துகொள்ளலாம்.

கர்நாடக சங்கீத பாணியில் இப்பிரிவினையை லட்சண இசை, லட்சிய இசை எனக் குறிப்பிடலாம். இசை இலக்கணத்துக்கு உட்பட்டு எவ்விதமான லய ஸ்ருதி இலக்கண விழைவும் அல்லாது திட்டமிட்ட வடிவில் அமைவது லட்சண இசை. மிகவும் கட்டுக்கோப்போடு எல்லை தாண்டிவிடாமல் கவனத்தோடு அமையும் இசை இது. இசைக் கலைஞரின் கற்பனை, படைப்பாற்றல் திறமைக்கு உட்பட்டு இசை இலக்கணத்தை மீறி அழகியலின் உச்சகட்ட சாதனையாகப் படைப்பது லட்சிய இசை. லட்சிய இசை தடைகளே இல்லாதது. கலைஞருக்கே தெரியாமல் லட்சண பாவங்கள் அதில் தென்படலாம், ஆனால் திட்டமிட்டு அவை உருவாக்கப்ப்டுவதில்லை. கர்னாடக சங்கீதம், ஜாஸ் போன்றவற்றில் இருக்கும் இயல்பான மெருகேற்றம் கலைஞரின் திறமையை வெளிக்காட்டவதினால் லட்சிய இசைக்கு உருவாகிறது.

லட்சிய இசைக்கு அசாத்திய கற்பனை அவசியம். அதைத் தவிர அளவிலாத துணிவும் மிக அவசியம். குறிப்பாக, இசை போன்ற மென் உணர்வுகளைத் தூண்டக்கூடியத் துறையில் லட்சிய இசையின் செல்வாக்கு எல்லா இடத்திலும் பொருந்தாது என்பது என் எண்ணம். கூட்டத்துக்குத் தகுந்தாற்போல லட்சண அல்லது லட்சிய இசையை உருவாக்கும் இசைக்கலைஞர்களும் உண்டு. லட்சிய இசையை இசைக்கும் திறமைக்கு ஒப்புக்கொடுக்கும் வண்ணம் கேட்பவர்களின் மனோபாவமும் இருக்க வேண்டும்.ஜனரஞ்சகமானக் கலவைக் குழுவில் லட்சிய இசைக்கான செவிகள் குறைவாகவே அமையும்.

என் அலுவலகத்தருகே இருந்த இரு தேவாலயங்களிலும் மதிய நேர இசை நிகழ்ச்சிகள் இருந்தன. ஒன்றில் பீத்தாவனின் இசைத் துணுக்குகள். மற்றொன்றில் சில குரலிசைப் பாடல்கள் - தேவாலய சான்ட்ஸ் வகையறா. இரண்டையும் கேட்க மனமில்லாமல், சற்று தூரத்தில் இருந்த பிஷப்கேட் கல்லூரி அரங்கில், டெபுஸி, சோபின், பீத்தாவன் இசையைக் கேட்கச் சென்றேன்.

இதில், சோபினின் இசையை சில இடங்களில் கேட்டிருந்தாலும், டெபுஸி முற்றிலும் புதுசு. அதற்காகவே இந்த நிகழ்வைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். முழு திருப்தி எனச் சொல்லமுடியாது. சாஸ்த்ரிய சங்கீதத்தில் புதுவகை முயற்சிகளையும், பின்நவீனத்துவ இசைத் துணுக்குகளையும் ரசிக்க ஒரு மனக்குவிப்பு அவசியம். அதுவும் தொடர்ச்சியாக கேட்டால் மட்டுமே அவற்றின் பிரயோகங்களும் நளினமும் புரியும். இசையை இசைக்காக மட்டும் ரசிக்க ஒருவித கனிவான மனநிலை தேவைப்படுகிறது. தத்துவப் பாடல்களைக் உணர்ந்து ரசிக்கத் தேவைப்படும் மனச் சஞ்சலம் போல. குறிப்பாக, டெபுஸி போன்ற நவீன பாணி இசைத் துணுக்குகளை பயன்படுத்தியவர்களது இசையை சாப்பாடு முடித்தபின் வெத்தலை மடித்தபடி ‘ஆமாம், ஒரு பாட்டு படி’ என ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு கேட்க முடியாது.

ஏன் அப்படி ஒரு மனநிலை தேவைப்படுகிறது?

பொதுவாக இசையை ரசிக்கத் தேவைப்படும் மனநிலைக்கும் இதற்கும் பெரிய வித்தியாசமில்லை. சில வகை இசை தன்னியல்பாகவே நம் உணர்வுகளைத் தூண்டிவிடும். பழைய ஞாபகங்கள் வழியாக. ஏற்கனவே கேட்ட பாடலென்றால் அப்போது நடந்து சம்பவத்தை நினைவுக்குக் கொண்டுவந்து நம்மிடையே உறவாடத் தொடங்கிவிடும். நண்பனைப் போல, நம் தோளில் உட்காரக்கூடிய அவற்றுக்கு ஏற்ப நம் மனநிலையும் மாறிவிடும். ஊரடிங்கிய நள்ளிரவில் ரசிக்கும் பழைய சினிமா பாடல்கள் போல.

ஆனால், சில நுணுக்கமான வாசல்கள் வழி மேற்கத்திய இசை நம்மை அடைகிறது. கான்சர்ட்டோ, சிம்பொனி எனச் சொல்லும்போது கூடவே வரும் E Major, G Minor எனும் கார்ட்ஸ் வகைகள் இதற்கு பெரிதும் உதவுகின்றன. ராகங்களில் சில குறிப்பிட்ட ஸ்வர சஞ்சாரங்கள் முக்கிய்மானவை, தனித்துவமானவை என்பதுபோல இந்த இசைக்கு  கார்ட்ஸ்கள் தான் ஆதார ஸ்ருதி. நன்றாக கவனிக்கும்போது, இந்த கார்ட் தான் மீண்டும் மீண்டும் பல திசைகளிலிருந்து வந்தடையும் இடமாக இருக்கும். அதாவது E Major எனும் இசை கோர்வை, E Major கார்டில் தொடங்கும், பின்னர் பல ஸ்வர கூட்டணிகள் இசையின் கருவை வளர்த்தெடுக்கும். ஆனாலும், அப்படி திசையறியாமல் செல்லும்போதெல்லாம் நம்முடைய நினைப்பு முழுவதும் தொடங்கிய E Major ஸ்வரக் கூட்டிலேயே இருக்கும். எப்போது திரும்ப அங்கேயே வருமோம் என இருக்கும் - இந்த தவிப்பு தான் இசையின் ஆதாரம்.

பீத்தாவனுக்கு முன்பிருந்த இசையமைப்பாளர்கள் ரசிகர்களை மகிழ்விக்க பல முறை ஆதார ஸ்ருதியை நோக்கி தங்கள் ஸ்ருதிகளை ஒன்றிணைப்பார்கள். ஆதார ஸ்ருதியைப் பல முறை வலம் வருவார்கள். நம் வீட்டுக்குள் பாதுகாப்பாக இருக்கும் உணர்வை இது உண்டாகும். ஆனால், இதையே செய்துகொண்டிருந்தால் அலுப்பாகிவிடும் என்பதால் ஸ்வர சஞ்சாரத்தில் ஈடுபட்டு பல ஸ்வரங்களில் வலம் வருவார்கள்.

பீத்தாவனுக்குப் பின்னர் வந்தவர்களில் பலர் நாடகத்துக்குத் தேவையான தவிப்பு, இழப்பு, தாபம் போன்ற உணர்வுகளை இசையில் உருவாக்கத் தொடங்கினர். அந்த டென்ஷனை கடைசி வரை தக்கவைக்கவோ, ரசிகர்களை அளவுக்கதிமான தவிப்பில் தத்தளிக்கவைக்கவோ இது மிகவும் உபயோகமாக இருந்தது. இதை chromatic harmony என வகைப்படுத்துவர். அதாவது ஆதார கார்டின் ஸ்வரங்களை தொடாமல் மற்ற ஸ்வரங்களை மட்டும் உபயோகப்படுத்தும் பாணி. கீழுள்ள காணொளியில் இது மிகத் தெளிவாக உணர்த்தப்படுகிறது. மகிழ்வான உணர்வைத் தரக்கூடிய கொண்டாட்டமான இசை என யாரேனும் இதைக் கூற முடியுமா? அதற்காக இது சோக இசை என்று அர்த்தமாகாது. ஏதோ முடிவடையாத உணர்வு எஞ்சி இருக்கும் என்பது கேட்கும்போது தெரியும்.

 

டெபுஸியின் ’நீர் பிம்பங்கள்’ (Reflects dans l'eau from Images) இசை அப்படிப்பட்ட உணர்வை இன்று எனக்குத் தந்தது. மிகவும் தத்தளிக்கும் உணர்வு. ஒருவேளை இசையமைப்பாளர் இந்த உணர்வைத் தரவேண்டும் என நினைத்தாரோ என்னமோ? ஆனால், தொடங்கிய நொடியிலிருந்து மிகவும் சஞ்சலத்தை மட்டுமே இந்த இசை அளித்தது. மதிய வேளையில் அலுவலக வேலைகளின் இடைவெளியில் கேட்கக் கூடிய இசையில்லை. பல கார்டுகளை ஒன்றாக ஒலித்த சமயம் இசையின் ஸ்வர விலகல்கள் மட்டுமே அதிகமாக இருந்தது. ரொம்பவும் dischordant இரைச்சல். வேறொரு தருணத்தில் கேட்டால் நம் மனதைத் தொட்டுப் பார்க்கும் என நினைக்கிறேன். அதற்கான தருணம் வாய்க்க வேண்டும். கீழிருக்கும் காணொளியில் இதைக் கேட்கலாம்.

 

டெபுஸியின் புதுவகை நுணுக்கங்களை பின்னர் வாக்னரும் பிரயோகப்படுத்தினார். குறிப்பாக வாக்னரின் ’லே வல்கைர்’ எனும் இசை நாடகத்தில் chromatic harmony வகை டென்ஷன்களை உபயோகித்திருப்பதால் டெபுஸியே இதன் தந்தை என அழைக்கப்படுகிறார். வாக்னரின் நாடகங்களில் இதன் பிரயோகம் இன்றளவும் பிரபலமாக இருக்கிறது.

அடுத்து, சோபினின் இசை A Flat Major மற்றும் C Sharp Minor பாடங்கள் (Etude in A Flat Major Op25, Etude in C Sharp minor Op.25). மிக ரம்மியமான தாலாட்டு இசை போல இருந்தன. ஆனால் இதிலும் சில அபஸ்வர துணுக்குகள் நவீன முயற்சி போலத் தோன்றியது. இசை தரும் மனவிலக்கமும் ஒருவகை உணர்வு தான்.

 

கடைசியாக வந்தது பீத்தாவனின் சொனாட்டா (D Minor Op 32). பீத்தாவனின் இசை மேல் எனக்கு எப்போதும் மிகுந்த மரியாதை உண்டு. லட்சிய இசைக்கு மிகச் சிறந்த உதாரணமாக இவரது இசையைச் சொல்கிறார்கள். என்னை மிகவும் கவர்ந்தது அவ்ரது தனியாத கனவு காணும் கலைஞர் எனும் முகம் தான். காது கேட்காமல் போனபின்னும் மிகப் பிரம்மாண்டமான இசையை எழுதியிருக்கிறார். குறிப்பாக அவரது கடைசி காலகட்டது இசை, நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங் போல,  a giant leap for mankind தான். இந்த சொனாட்டாவிலும் முதல் பகுதியில் வரும் தீவிரம் எனக்கு மிகவும் உணர்ச்சிகரமாகத் தோன்றியது. குறிப்பாக, 0:38 பகுதியிலிருந்து வரும் கருவை மீண்டும் மீண்டும் பல இடங்களில் கொண்டு இணைக்கும் அவரது பாங்கு ஆஹாகாரம் போட வைத்தது. நிச்சயம் கேட்க வேண்டிய ஒரு இசைத் தொகுப்பு.

 

ஏன் நவீன புது முயற்சி இசையை ரசிக்கும் மனநிலை நமக்கு ஒர் acquired taste ஆகவே இருக்கிறது? நம்மால் திரும்ப நினைவுபடுத்தக்கூடிய சொற்கட்டுகள், இசை துணுக்குகள் உள்ள இசையை மட்டும்தான் ரசிக்கிறோமா? முணுமுணுக்க முடிகிற இசைத்துண்டுகள் தான் நம்மை பாடலுடன் அல்லது இசையுடன் மீண்டும் உறவுகொள்ள வைக்கும் அடிப்படை ரகசியமா? ரயில் தண்டவாளங்கள் போல எந்த மன நிலையிலும் நம்முள் சேராத இசை வகைகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. நாம் அவற்றுக்கு பல சந்தர்பங்கள் அளிப்பது போல, இசையில் வரும் பல பிரயோகங்களும் நமக்கு பல சந்தர்பங்களை அளிக்கின்றன. ஏதேனும் ஒன்றைப் பிடித்து என் கதவைத் திறந்திட மாட்டாயா எனக் கேட்பது போல.

எதைக் கேட்டு பாதிக்கப்பட்டு ’இதயம் போகுதே’ பாடல் உருவானது என இளையராஜா மனம் திறந்திருப்பதை சமீபத்தில் பார்த்திருப்போம். எப்படி நாட்டுப்புற இசை சங்கதிகளை பாடல்களில் புகுத்தியுள்ளாரோ, அதே மாதிரி மேற்கத்திய சாஸ்த்ரிய இசை பாணியும் அவரது இசையில் நிரம்பியுள்ளன. arrangement எனச் சொல்லக்கூடிய பாணிமாற்றத்தில் மிகவும் தேர்ந்தவர். அதாவது, சில வாத்தியங்களைக் கொண்டு ஒரு பாணியில் அமைந்த இசையை, வேறொரு கருவியில் முற்றிலும் புது பாணியில் தரக்கூடியதைத் தான் arrangement எனக் கூறுவர். ராஜாவின் பின்னணி இசையில், ஒரு இடத்தில் தந்திக் கருவிகள் செய்யும் ஜாலத்தை வேறொரு இடத்தில் குழல் கருவிகள் செய்யும். அப்படி ஒரு விஷயத்தைத் தான் இந்த பாடலில் அவர் செய்துள்ளார்.

ஷூபர்டின் முடிவடையாத சிம்பொனியின் (Schubert Unfinished Symphony 8) முதல் பகுதியை இளையராஜா மேடையில் ஒருங்கிணைத்தார். பின்னர், அந்த இசையின் அடித்தள உணர்வு மாறாமல் பாடலாக மாற்றியதையும் செய்து காட்டியதும், நம்முன் நிகழ்த்தியதும் ஒரு பெரும் ரிக்கார்டிங் அறையில் இருந்து கவனிக்கும் சந்தோஷத்தை அளித்தது. கீழே ஷுபர்டின் Unfinished Symphony.

 
 

 

நாத வினோதங்கள், நடன சந்தோஷங்கள் - செயிண்ட் சான்ஸ்

இன்று மதியம், லண்டன் இசை மாத நிகழ்ச்சியின் தொடர்ச்சியாக, புனித ஆன் தேவாலையத்தில் ரசித்த இசை - செயிண்ட் சான்ஸ் அமைத்த பியானோ ட்ரியோ (E minor Op 92)

பீத்தாவனுக்குப் பிறகு மிகப் பிரம்மாண்டமான இசை அலங்காரங்களை அமைத்தது செயிண்ட் சான்ஸ் (Camille Saint-Saens, 1835-1921) எனும் பிரெஞ்சு இசையமைப்பாளர். மொசார்டை விட செயிண்ட் சான்ஸ் மிக அற்புதமான இசையமைப்பாளர் எனப் பல இசை விமர்சகர்கள் கருதுகிறார்கள். சிறுவர்களுக்கான இனிய எளிமையான இசை பாணிகளை பிரயோகித்து இசையமைத்தவர் என மொசார்ட்டை சில இசை விமர்சகர்கள் குற்றம் சொல்கிறார்கள். தன்னியல்பாக இசையில் அமையக்கூடிய படைப்பியல்பை மட்டுப்படுத்தி சில சட்டகங்களுக்குள் அடைக்கப் பார்த்தவர் என்பதே அவர் மேலுள்ள குற்றச்சாட்டு. அப்படி என்ன தான் செய்தார்?

ராக பிரயோகங்களையும் சாத்தியங்களையும் மிக விரிவாக வெளிப்படுத்தக் கூடியது கர்னாடக சங்கீத ஆலாபனைகள். லயக் கட்டுப்பாடில்லாமல் பாடகரின் கற்பனைக்கு ஏற்றார்போல ராகத்தின் சில விஷேசப் பிரயோகங்களை மிக விஸ்தாரமாக எடுத்துரைக்கும் இடம். கிட்டத்தட்ட ராகத்தின் தனிப்பட்ட இயல்பான சில சங்கதிகள் இதன் மூலம் பல தளங்களுக்கு பரவும். இதனாலேயே முன்னர் ஆலாபனை மட்டுமே பல மணி நேரங்கள் நீண்ட கச்சேரிகள் இருந்திருக்கின்றன. பல கச்சேரிகள் நள்ளிரவையும் தாண்டி அதிகாலையில் முடிவடைய இதுவும் ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கிறது. பாடகரது கற்பனையே இதன் எல்லை.

அதேபோல, தேவாலய இசையாகத் தொடங்கிய ஐரோப்பிய சாஸ்த்ரிய இசையும் பாடகர்களின் குரல் திறமையை நம்பியே இயங்கியது. க்ரிகாரியன் சாண்ட்ஸ், பாக்கின் மாஸ் போன்றவை பாடல் குழுக்களின் குரல்களது ஏற்ற இறக்கங்களையும் பெரிதும் நம்பியிருந்தன. காலப்போக்கில் வாத்திய இசையாக அவை மாறியபோதும் இசையமைப்பாளரின் கற்பனையைப் பொருத்து அவை பல திசைகளிலும் பயணிக்கும். மெல்ல, இசைக்கென புது கோட்பாடுகளை இசை விமர்சகர்கள் உருவாக்கினர். அதாவது சொனாட்டா, சிம்பொனி, கான்செர்டோ என இசையில் பல கட்டமைப்புகள் உருவாயின. அவற்றைக் கொண்டு தான் இசையை விளக்கவும், இசையைத் தர நிர்ணயம் செய்யவும் ஆரம்பித்தனர்.

 

 

தனது கற்பனை மூலம் பல இசைக் கோர்வைகளை உருவாக்கிய மொசார்ட், அவற்றை பல ‘பாணி’ புட்டிக்குள் அடைக்கத் தொடங்கினார். சொனாட்டா என்பது இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் - முதல் பகுதியில் வரும் ஸ்வரங்கள் கடைசி பகுதியிலும் வர வேண்டும் - என இசை விமர்சகர்கள் அமைத்த கட்டமைப்புக்குள் இசையை எழுதத்தொடங்கினார். இதனால் முதலில் அடிவாங்கியது அவரது சுயக் கற்பனையின் விஸ்தாரம். பல தரப்பட்ட இசை வகைகளை தன் குறுகிய காலத்துள் எழுத முடிந்தாலும் அவரால் பீத்தாவன் போல அசாத்தியமான படைப்புகளை உருவாக்க முடியவில்லை. காது கேளாமல் போனாலும், பெரும் கனவு உந்தித் தள்ள அளப்பெரிய படைப்பை உருவாக்க பீத்தாவன் முனைந்தார். அவரது சிம்பொனி ஐந்தின் தொடக்கத்தைக் கேட்டாலே இதன் சாத்தியங்களை நாம் உணர முடியும்.

 

 

ஜெர்மன் உலகம் இசைக்கு தந்த கொடை எனப் பல பெரும் இசையமைப்பாளர்களை அடையாளம் காட்ட முடியும். ஆனால், பிரான்சில் பீத்தாவன் போல அசாத்திய தரிசனம் நிரம்பிய ஒருவர் செயிண்ட் சான்ஸுக்கு முன்னர்  இல்லை என்பதே இசை விமர்சகர்களின் கருத்து. அதனால் செயிண்ட் சான்ஸின் இசை ஐரோப்பிய இசையின் மிக முக்கியமான திருப்புமுனையாக கருதப்படுகிறது.

நான் செயிண்ட் சான்ஸின் இசையை அதிகமாகக் கேட்டதில்லை. நான் விரும்பிப் படிக்கும் மேற்கத்திய இசை விமர்சகர் Alex Ross எழுதிய The Rest is Noise புத்தகத்தில் அவரைப் பற்றி படிக்கும்போது சில இசைத் தொகுப்புகள் கேட்டேன். அதற்குப் பிறகு அவரைத் தொடரவில்லை. ஆனால் இன்று நான் கேட்ட பியானோ ட்ரியோ எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. இனிமேல் செயிண்ட் சான்ஸின் இசையைத் தொடர்ந்து கேட்க வேண்டும் எனும் ஆசை பிறந்தது. அதற்கு ஒருசில காரணங்கள் என நான் நினைப்பது;

1. பியானோவின் அசாத்திய வேகம் மற்றும் பல தளங்களில் நடந்த அடிப்படை கருவின் விரிவாக்கமும் முக்கியமான காரணம். கீழிருக்கும் இரண்டு இசைத் துணுக்குகளையும் கேளுங்கள். முதல் துணுக்கு தான் முழு இசைக்குமான அடிப்படை கரு (இதிலேயே 1:24லிருந்து பியானோவின் ஸ்கேல் மாறுகிறது) இரண்டாவது துணுக்கில் இதே கரு எப்படி விரிவடைந்திருக்கிறது எனக் கேளுங்கள்.

 

 

2. பொதுவாக பிரான்ஸ் ஷுபர்ட், பிரான்ஸ் சோபின், ராபர்ட் ஷூமன் போன்றவர்களின் இசையில் இருக்கும் கற்பனாவாதம், திரும்பத் திரும்ப வெவ்வேறு வேகத்தில் வரும் மெலடிகள் போன்றவை ஆரம்பத்தில் கேட்க நன்றாக இருந்தாலும், தொடர்ந்து கேட்க மிகவும் அலுப்பாக இருக்கும். குறிப்பாக நாட்டிய இசை போல ஒரே இசைத் துணுக்கு பல வேகங்களில் வந்தால் இசையில் மாற்றமே இல்லாமல் ரொம்பவும் தட்டையாக இருக்கும். கேட்பதற்கு நன்றாக இருந்தாலும், சுவையான ஒரே ஒரு பதார்தததை மட்டும் மீண்டும் மீண்டும் சாப்பிடுவது போல சீக்கிரமே அலுத்துவிடும். (சில இசை விமர்சகளுக்கு மொசார்டின் இசை ஏற்றதாக இல்லை என்பதை இதை முன்வைத்து புரிந்துகொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன்)

செயிண்ட் சான்ஸ் கற்பனாவாதம் தோன்றிய பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் பிறந்தாலும், அவரது இசையில் இருபதாம் நூற்றாண்டின் ‘நவ யுக’ அடோனல் வகை சோதனை முயற்சிகளும் உண்டு. அதே சமயம், நடன இசையின் துரித தாளங்களின் வெளிப்பாடுகளும் உண்டு. அதனால் இந்த இசை அலுக்கவில்லை - புதுப் புது கதவுகளைத் திறந்தபடி ஒரு கோட்டையை கண்டறிவது போல, இசை வெவ்வேறு புது திறப்புகளைச் சந்தித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. கீழுள்ள இசைத் துணுக்கை மட்டும் கேளுங்கள் - ஏதோ இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஜாஸோ இல்லை நம்மூரின் கமக இசை அலங்காரமோ எனச் சந்தேகம் வந்துவிடும்.

3. நாடக தருணம் போல இசையின் கடைசிப் பகுதியும் மிகுந்த டென்ஷனாக அமைந்துள்ளது. குறிப்பாக வயலினும் பியானோவும் உரையாடும் கடைசி ஐம்பது நொடிகள் அற்புதம்.

பொதுவாக மதிய நிகழ்வுகளுக்கு கூட்டம் சேராது என நினைத்திருந்தேன். ஆனால் இன்று உட்காரவே இடம் கிடைக்கவில்லை. சிறு அரங்கம் தான் என்றாலும் ஐம்பது நாற்காலிகளாவது இருந்திருக்கும். அதே அளவு மக்கள் நின்றபடியும் கேட்டார்கள். செயிண்ட் சான்ஸின் பல ரசிகர்கள் வந்திருந்தார்கள் என நினைக்கிறேன். நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் ஐந்து நிமிடங்களுக்கு மேலாக கைதட்டல் நிற்கவில்லை.

வைணவ சம்பிரதாயத்தில் ‘எழுந்திரு போதும்’ எனச் சொல்லும்வரை பெரியவர்களின் காலில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து சேவிக்க வேண்டும் எனும் மரபு இருப்பது போல, சாஸ்த்ரிய நிகழ்வுகளில் கைதட்டல் தொடங்கியதும் இசைக்கலைஞர்கள் மேடையில் குனிந்து கைதட்டலை ஏற்று உள்செல்ல வேண்டும் எனும் மரபு உள்ளது. உள் சென்றபின்னும் கைதட்டல் தொடர்ந்தால் மீண்டும் மேடைக்கு வந்து கைதட்டலை ஏற்க வேண்டும். இன்று அந்த மூன்று இளம் கலைஞர்களும் கிட்டத்தட்ட நான்கு முறை மேடைக்கும் உள்ளுக்கும் நடையோ நடை என நடந்துவிட்டனர், அளவில்லா சந்தோஷத்துடன்.

 

லண்டன் கலை நிகழ்ச்சிகள் - மேற்கத்திய சாஸ்த்ரிய இசை.

காண்ட்ராக்ட் முடிந்த ஒரு இடைவேளைக்குப் பிறகு புது வேலைக்குப் போகத் தொடங்கிவிட்டேன். பழைய பிராஜக்டையே சரியா முடிக்கலை திரும்ப வந்து முடிச்சிட்டுப் போ எனக் கூப்பிட்டதால் அங்கேயே மறுபடியும் அடைக்கலம். போன மாதம் திடீரென காண்ட்ராக்ட் முடிந்து வேலை போனபோது, அடடா என்னடா இது புது அலுவலகத்தைச் சுற்றி பல முக்கியமான இடங்கள் இருக்கே அதையெல்லாம் பார்க்கலியே என வந்த எரிச்சலை இப்போது தவணை முறையில் சரி செய்துவருகிறேன். நான் வேலை செய்யும் செண்ட்ரல் லண்டன் அலுவலகத்தைச் சுற்றி பல கலை நிகழ்ச்சிகள் நடந்து வருகின்றன. இந்த வாரம் முதல் நேரம் கிடைக்கும்போது ஒவ்வொன்றாகப் பார்க்க உத்தேசம்.

1. சார்லஸ் டிக்கன்ஸின் இருநூறாவது ஆண்டு பிறந்த நாள் விழாவை முன்னிட்டு, லண்டனின் பல இடங்களில் அவரது படைப்புகள், வாழ்க்கைப் பற்றிய கண்காட்சிகள் நடக்கின்றன. அவற்றில் ஒன்றாவது பார்த்துவிடவேண்டும் என்ற எண்ணம் இருக்கிறது. என் அலுவலகம் இருக்கும் ஹால்பேர்ன் பகுதியில் தான் The Old Curiosity Shop எனும் கடை இருக்கிறது. குறைந்தபட்சம் அதையாவது பார்த்துவிடவேண்டும்.

2. லண்டன் நகரின் இசை விழா கடந்த வாரம் முதல் தொடங்கி விட்டது. பல தேவாலையங்களில் மதியம் ஒரு மணி முதல் இரண்டு மணி வரை ஏதேனும் மேற்கத்திய சாஸ்த்ரிய சங்கீத நிகழ்வு நடைபெறும். சில சமயம் ஜாஸ் இசையும் உண்டு. அனுமதி இலவசம். இன்று ஷூமேன், பீத்தாவனின் நிகழ்வுக்காக புனித ஆன் தேவாலயத்துக்குச் சென்று வந்தேன்.

3. மற்ற இசை நிகழ்வுகள் பற்றிய அட்டவணையை இங்கு பார்க்கலாம்.

4. இவ்வருடம் நடக்கயிருக்கும் ஒலிம்பிக்ஸுக்காக லண்டனின் ஸ்ட்ராட்போர்ட் எனும் இடத்தில் பெரிய விளையாட்டு அரங்கம் தொடங்கப்பட்டுள்ளது. விளையாட்டு நடக்கும் நாட்களுக்குத் தான் டிக்கெட் கிடைக்கவில்லை, இப்போது காலியாக இருக்கும் மைதானத்தையும் அதைச் சுற்றி கட்டப்பட்டிருக்கும் புது டவுன்ஷிப்பையும் பார்த்து வரலாமே!

5. சுமார் நூற்றி ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன் கட்டப்பட்ட லண்டன் தரையடி ரயில் பாதைகளைப் பற்றிய மிக அற்புதமான கண்காட்சி பிரிட்டிஷ் நூலகத்தில் நடந்து கொண்டிருப்பதாகத் தெரிகிறது. லண்டன் தரைக்குக் கீழே இயங்கும் 30 சதவிகித நகரத்தில், பாரீஸின் காடகோம்ஸ் போல பல பூதாகரமான நிழல் பகுதிகள் இருந்தனவாம். அவற்றைப் பற்றி இந்தக் கண்காட்சியில் தெரிந்துகொள்ளலாம். அனுமதி இலவசம்.

6. இரண்டாம் உலகப் போரில் பயன்படுத்தப்பட்ட போர் கப்பல்கள் தேம்ஸ் நதியில் இவ்வருடம் முழுவதும் பார்வைக்காக வைக்கப்பட்டிருக்குமாம். அதை மட்டும் ஏன் விட்டுவைக்க வேண்டும்?

*
இன்றைய இசை நிகழ்ச்சி பற்றி ஓரிரு வார்த்தைகள்.

புனித ஆன் தேவாலயம் உலகப் புகழ் பெற்ற புனித பால் தேவாலயத்துக்கு மிக அருகே உள்ளது. இங்கிலாந்திலேயே இரண்டாவது பெரிய தேவாலயமான புனித பால் அருகே சிறு கீற்று போலிருக்கிறது புனித ஆன் தேவாலயம். வாடிகனின் சர்வாதிகாரத்தை எதிர்த்து அவற்றின் கொள்கைகளுக்கு எதிராகத் தொடங்கப்பட்ட பிராட்டஸ்டண்ட் அமைப்பின் பிதா மார்டின் லூதர் வழி வந்த ஆங்கியேல தேவாலயங்கள் லூதரன் எனப் பெயர் கொண்டன. வாடிகன் நகரப் போப்பைத் தலைமையாக ஏற்றுக்கொள்ளாத இவர்களுக்கு ஆங்கிலேய லூதரன் அமைப்பு தான் இறை கொள்கைகளைத் தீர்மானிக்கிறது. இசைக் கலைஞர் மார்டின் லூதர் தொடங்கிய அமைப்பாததால் இந்த தேவாலயங்களில் இசை மிக முக்கியமான அங்கம் வகிக்கிறது.

குறிப்பாக, புனித ஆன் தேவாலயத்தில் இசைக்காக ஒரு அமைப்பு இயங்குகிறது. மேற்கத்திய சாஸ்த்ரிய சங்கீதம் மட்டுமல்லாது ஜாஸ் போன்ற வகைகளையும் இங்கு இசைக்கிறார்கள். ஆலயத்தின் அமைப்பும் இசை நிகழ்வுகளுக்கு ஏற்றார்போல விசாலமாக இருப்பதோடு மட்டுமல்லாது, பெரிய ஆர்கன் அமைப்புகளுடன், வெளிப்புற சத்தம் உள் நுழையாதபடியான கட்டிட அமைப்பும் கொண்டிருக்கிறது. எதிரொலி இசைக்குத் தடையாகக் கூடாது என்பதால் சில தேவாலயங்களில் ஆர்கன் பைப்புகள் விஷேசமான வடிவில் இருக்கும். மேற்கோபுரங்களும் அதற்கேற்றார்போல வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும். பரோக் அமைப்பின் கட்டிட வடிவமைப்பில் இவ்வகை இலக்கணங்கள் சாத்தியம். அப்படிப்பட்ட அமைப்புகளை இங்கும் பார்க்க முடிந்தது.மற்றபடி பெரிய அலங்காரங்களோ பிரதான காதிக் வகை வளைவுகளோ இங்கில்லை.

இந்த முறை லண்டனில் நடக்கும் இவ்வகை மதிய இசை நிகழ்ச்சிகள் மிக விரிவான இசைப்பாடல்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை. கிட்டத்தட்ட அனைத்தும் மூவகை இசைக் கருவிகளைக் கொண்டு அமைக்கும் ட்ரியோ அல்லது ஐவகை வாத்தியங்களாலான குவிண்டட் பாடல்கள் மட்டுமே. சிறு அறைக்குள் நடத்திவிடலாம் என்பதால் இவற்றை சேம்பர் இசை எனப் பகுத்துள்ளனர். குறைவான இசைக்கருவிகளைக் கொண்டு சிம்பொனி போன்ற அளவில் பெரிய இசையை நிகழ்த்திக்காட்ட முடியாது.

இன்று நடந்த இசை நிகழ்ச்சி - பியானோ ட்ரையோ. மூன்று வாத்தியங்களில் பிரதானமாக அமைந்திருக்கும் கருவியைக் கொண்டு தான் ட்ரியோவின் பெயர் வழங்கப்படும். இன்றைய நிகழ்ச்சியில் ராபர்ட் ஷுமனின் Fantasiestücke Op 88வும், பீத்தாவனின் Archduke ட்ரையோவும் இடம்பெற்றன. கீழுள்ள காணொளியில் அவற்றைக் கேட்கலாம். அவர்கள் இருவரும் பியானோ இசைப்பதில் வல்லுனர்கள். அதனாலேயே அவர்களது ட்ரையோ இசையில் பியானோ பிரதான பங்கு வகிக்கும்.

மேற்கத்திய சாஸ்த்ரிய இசையில் மிக முக்கிய்மாக கவனிக்க வேண்டியது - கருவிகள் நிகழ்த்தும் ஸ்ருதி மாறுதல்களும், தாள வேறுபாடுகளும் தான்.

ஒரு கருவி தொடங்கிய சில நொடிகளில் அடுத்த இரண்டு கருவியும் அதே இசையைத் தொடங்குவதால் கிடைக்கும் கால இடைவெளி சரியாக இருந்தால் தான் ஹார்மொனி எனச் சொல்லப்படும் ஒத்திசைவு சாத்தியம். சில சமயம் ஒரு கருவி ஏறுமுகமாக வாசிக்கும்போது மற்றொன்று கீழிறங்கும் - அப்போது அவை இரண்டும் சில புள்ளிகளில் சந்தித்துக்கொள்ளும். அவற்றை contrapuntal புள்ளிகள் என அழைப்பர். கேட்க இனிமையாக இருக்கும் இசையில் இவ்வகை ஒத்திசைவு மிக முக்கியமாகும்.

கீழுள்ள காணொளியின் தொடக்கத்தில் கவனியுங்கள். செல்லோ ஏறுமுகமாகச் செல்லும்போது, அதே இசையை வயலின் இறங்குமாக அமைந்திருக்கிறது. அடுத்தடுத்து வருவதால் மிக ரம்மியமான மெலடி ஊடல் போல கொஞ்சல் சிணுங்கல் கோபித்தல் போல உருவாகிறது.
 

அதே போல, கீழுள்ள ஷூமன்ன் ட்ரியோவின் கடைசிப் பகுதியை கவனியுங்கள்.

 

எல்லா இசைக் கருவிகளும் ஒரே நேரத்தில் மிலிட்டரி இசை போல தொம் தொம் எனத் தொடங்கினாலும், மெல்ல ஒவ்வொன்றும் பிரிந்து தனியாவர்த்தனம் செய்யத் தொடங்குகின்றன. அதற்குப் பிறகு அவை அனைத்தும் எப்போதும் இணையும் என நமக்கு டென்ஷன் தொடங்கிவிடும். இணைந்தால் தானே இனிமை! ஒரு முறை அதன் சுவையை அனுபவித்த நமக்கு அந்த ஒத்திசைவு எப்போது வரும் என ஏக்கம் உருவாகிவிடும். அதற்காகக் காத்திருக்கத் தொடங்குவோம். ஆனால் பாரபட்சமில்லாத இசையமைப்பளரோ தனித் தனி இசையை வெவ்வேறு திசைகளில் அனுப்பிவிட்டாரே. ஆதார சுருதியிலிருந்து விரிவடைந்து வயலின் வேறெங்கோ பயணிக்கும்போது, செல்லோ கீழ் ஸ்தாயியில் வயலினுக்கு எதிர்புரமாக அல்லவா பயணிக்கிறது. வயலின் ஒரு நோட்ஸ் வரிசையை வாசிக்கும்போது, பியானோ வேறொன்றை இசைக்கிறது. ஆனால் ஆச்சர்யமாக, ஹோம் நோட் எனச் சொல்லப்படும் ஆதார ஸ்ருதியை வந்தடையும்போது எல்லாகருவிகளும் அதே நேரத்தில் அங்கு வந்து இணைந்துகொள்ளும். சில சமயங்களில் ஒரு கருவி முன்னணியாகவும் மற்றவை அதற்கு ஒத்தாகவும் அமையும். அப்படிப்பட்ட கருவிகளை accompaniment என வழங்குவர்.

கர்னாடக இசையில் ராகத்தின் பல விஷேசப் பிரயோகங்களை பலவிதத்தில் பாட முடிவது போல இங்கும் ஒவ்வொரு இசைக்கருவியும் தத்தம் பயணத்தில் எங்கெங்கோ சஞ்சாரிக்கும். B Major என ஒரு இசையைச் சொல்லும்போது அதன் ஆதார ஸ்ருதியைத் தான் B Major எனும் கார்டைக் கொண்டு குறிப்பிடுகிறார்கள். ஆனால், அந்த B Major வந்தடைய தான் எத்தனை மேஜர், மைனர் வழிகள்! ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு சாத்தியக்கூறு. இசையமைப்பாளன் ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுக்கும்போது எண்ணிலடங்கா சாத்தியங்களை விட்டுவிடுகிறான். அவையெல்லாம் சரியாக அமையும் எனச் சொல்லமுடியாது. முடிவில் எல்லாம் இணைந்துகொள்ளும் போது கேட்பவர்கள் அடையும் அமைதியைத் (அப்பாடா,முடிஞ்சுதுப்பா) தான் returning Home என ஆதாரச் சுருதியைப் பற்றி குறிப்பிடுவார்கள். வீட்டுக்கு திரும்பினால் எல்லாம் சுகமே என நினைத்திருக்கும் அப்பாவி ஸ்வரங்கள்.

கீழே கேளுங்கள் - ஆரம்பத்தில் ஒலித்த மார்ச்பாஸ்ட் ஒலி பாதியில் (3:14) திரும்பவும் ஆரம்பத்துவிட்டது. அதாவது ஒரு சுழற்சி முடிந்துவிட்டது என அர்த்தம். ஆனால் அதற்குப் பிறகு ஒவ்வொரு கருவியும் வேறு வகையான நோட்ஸ்களை வாசிக்கும். இதைத் தான் variations என அழைப்பர். அதாவது ஆரம்ப பகுதியில் வந்த அதே நோட்ஸ்களைக் கொண்டு அவற்றைச் சற்றே மாற்றியமைத்து வேற வித இசையை வாசிப்பார்கள். இதிலிருக்கும் சாத்தியங்கள் எண்ணிலடங்காதவை.