வார்த்தைகளின் விளிம்பில்

ஆப்பிரிக்கா

சில நாட்களாக Ryszard Kapuscinski என்ற போலிஷ் பத்திரிக்கையாளரின் The Cobra's Heart என்ற புத்தகத்தைப் படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். 60களின் மத்தியில் ஒரு ரிப்போர்ட்டராக ஆப்பிரிக்காவுக்கு சென்ற ரிஸ்ஸார்ட் பயணக் கட்டுரைகளை எழுதத் தொடங்கினார்.

ஒரு ரிப்போர்ட்டருக்குத் தேவையான கூர்மையான எழுத்து, உணர்ச்சிகளுக்கு இரையாகாத பார்வை எனச் சரியான கலவையில் இவரது எழுத்து பயணிக்கிறது.குறிப்பாக, ரிப்போர்ட்டிங் கட்டுரைகளையும் ஒரு புனைவை அணுகுவது போல் அமைத்திருப்பது அந்த காலத்தில் புதுமையாக இருந்திருக்க வேண்டும். மிகப் பிரபலமான பத்திரிக்கையாளராக உலகப் புகழ் பெற்றார். நமிபியா, காங்கோ போன்ற ஆப்பிரிக்க நாடுகள் விடுதலையை நோக்கிப் படையெடுத்துகொண்டிருந்த நாட்களில் இவர் அங்கிருந்திருக்கிறார். தனது ரிப்போர்ட்டில் புனைவு சாத்தியங்களையும் கையாண்டு அதே சமயத்தில் அங்கு நிகழ்ந்த வெள்ளையர்களின் அரசியலையும், ஆப்பிரிக்க மக்களின் வாழ்வு முறைகளையும் தெளிவாகச் சித்தரித்துள்ளார்.

இவ்வளவு பெரிய நிலப்பரப்பை, பலதரப்பட்ட குழுக்களை ஆப்பிரிக்கா எனும் ஒற்றைச் சொல்லால் எப்படி அளவிட முடியாது என்பதை பல நிகழ்வுகள் மூலம் கூறுவது இவரது பலமாகத் தெரிகிறது. அதேபோல் இவர் மலைக்கும் மற்றொரு விஷயம் ஆப்பிரிக்க விலங்குகள். ஆப்பிரிக்காவில் அன்றாடம் நடக்கும் காட்சி - வெயில் தாங்கமாட்டாமல் ஆயிரக்கணக்கான அப்பிரிக்க எருமைகள் பாதி மயக்கத்தில் காட்டில் படுத்துக் கிடக்கும். பல மைல்கள் தாண்டி போகும் ஒரு மோட்டார் வாகனச் சத்தம் அவற்றை எழுப்பிவிட்டால் ஒரு மாபெரும் பிரளயம் போல் புழுதி கிளம்ப அவை அச்சத்த்த்தை நோக்கி வேகமாக ஓட்டமெடுக்குமாம். நடுவில் மாட்டினால் சட்டினி தான். அதேபோல் மலைப் பாம்புகளைப் பற்றி அவர் விவரிக்கும்போது நம் கால்களை ஒரு மீட்டர் தூக்கி வைத்துக்கொண்டுதான் படிக்க முடியும்.

பல சமயங்களில் இவர் எழுத்து அ.முத்துலிங்கத்தின் கட்டுரைகளை நினைவூட்டுகிறது. அதே போன்ற துள்ளியமான பார்வை, தாமரை இலை நீர் போல் எட்ட நின்று பார்த்து, ரசிக்கும்படி எழுதிபின் எதுவும் தெரியாததுபோல் அவற்றைக் கடந்து செல்லும் பாணி என அ.முத்துலிங்கமே ஆங்கிலத்தில் எழுதியது போலிருக்கிறது. ஒருவேளை இவரும் ஆப்பிரிக்காவைப் பற்றி எழுதியதால் இருக்கலாம்; ஆப்பிரிக்க மக்களின் வாழ்வை விவரிப்பதால் இருக்கலாம்.

ஆனால் அ.முத்துலிங்கத்தின் எழுத்தில் இருக்கும் ஒன்று இவரிடம் இல்லை. அது காருண்யம்.

அ.முத்துலிங்கம் - விஸ்லவா கவிதை

அ.முத்துலிங்கத்தின் `அங்கே இப்ப என்ன நேரம்` புத்தகத்தை தமிழ் படிக்கத் தெரிந்த எல்லோரும் ஒருமுறையேனும் புரட்டிப் பார்க்க வேண்டும். பயணம் , மொழிபெயர்ப்பு, சந்திப்பு, கனடா நாட்கள், சிந்திப்பதற்கு என பகுதிகளைக்கொண்ட இந்த புத்தகத்தில், திருப்பிய பக்கமெல்லாம் அ.முத்துலிங்கத்தின் வாசனை - அதில் எளிமையைப் பார்க்க முடியும், அந்த எளிமைக்குள் இருக்கும் தீவிரத்தையும், அடுத்து வரும் அதைவிட எளிமையான வாக்கியத்தில் வாசகரிடம் கொண்டு சேர்க்க வேண்டிய பொருளை திறம்பட செய்தது - இவை அனைத்தையும் ஒவ்வொரு சொற்களிலும் ரசிக்க முடிகிறது.

பா.ரா கூறியது போல் திருவிழாவை ரசிக்கும் சிறுவனாகவே இவரின் எழுத்துக்கள் அன்னியப்பட்டு நின்றாலும், அதிலுள்ள பகிர்தல் கச்சிதமாக நிறைவேறியுள்ளது. புத்தக விமர்சனங்களை எப்படி எழுதவேண்டுமென ஜெயமோகனிடம் படித்திருந்தாலும், இவர் விமர்சனங்களிலுள்ள எளிமை, சொற்களின் உடனடித் தன்மை விமர்சனத்தை ஓர் அனுபவமாக மாற்றுகிறது.

முக்கியமாக இவர் அறிமுகப்படுத்தும் எழுத்தாளர்கள் , இவரைப் போலவே , எளிமையான் சொற்பிரயோகங்களில் திறமையை ஒளித்துவைத்திருப்பவர்கள். குறிப்பாக, நான் தொடர்ந்து சென்ற கவிதாயினி விஸ்லவா ஸிம்போர்ஸ்கா (Wislawa Szymborska) 1996 நோபல் பரிசு பெற்றவர். மிகக் குறைந்த கவிதைகள் எழுதி, அதிக மனங்களை வசீகரித்தவர்.

அவர் எழுதிய எல்லாக் கவிதைகளும் ஆங்கிலத்தில் நமக்குக் கிடைப்பதில்லை. J.M.Trzeciak அவர்கள் மொழியாக்கம் செய்ததை தமிழில் எழுத முயற்சித்துள்ளேன்.

’நன்றி’ - துண்டுச்சீட்டு
----------------------------------------

நான் அன்பு செலுத்தாதவர்களுக்கு
நிறையக் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்.

மற்றவர்களிடம் நெருக்கமாயிருக்கிறார்கள்
என்பதை நிம்மதியாய் ஏற்றுக்கொள்ளும்போது

எனக்கிரையாய் இல்லாதிருப்பதால்
மகிழ்கிறேன்,

அன்பிற்கு கொடுக்கவும்
வாங்கவும் தெரியாது என்பதால்,
அவர்களருகில் சுதந்திரமாய்
இருக்க நிம்மதி கொள்கிறேன்.

அவர்களுக்காக
சூரிய கடிகாரம்போல்
பொறுமையுடன்
ஜன்னல், கதவுகளில்
காத்திருப்பதுமில்லை.

அன்பிற்கு புரியாதது
எனக்குப் புரிகிறது

அது மன்னிக்காததையும்
ரட்சிக்கிறேன்.

சந்திப்பிற்கும் கடிதத்திற்கும்
இடையே
முடிவிலி இல்லை
சில நாட்கள் வாரங்கள் மட்டுமே

அவர்களுடன் வெளியேசெல்வது
சுகமாகவே முடியும்
கேட்கப்படும் இசைநிகழ்ச்சிகள்,
சுற்றப்படும் தேவாலயங்கள்
வரையறை தெளிவானதே.

ஏழு நதிகளும் மலைகளும்
எங்களிடையே வரும்போது
அவை
எல்லா வரைபடத்திலும்
இருக்கும் நதிகள் மலைகளதாம்.

பாடல் வரிகளில்லாத
அழகியலில்லாத
முப்பரிமாண வெளியில்
மெய்யான கீழ்வானத்தில்
நான் வாழ்வது
அவர்களால்,
நன்றி உரித்தாகுக.

காலியான கைகளில்
எவ்வளவு எடுத்துச் செல்கிறார்கள்
என அவர்களுக்கே
தெரியாது.

இத்திறந்த தலைப்பு
பற்றிக் காதல்-
‘நான் அவர்களுக்கு கடன்படவில்லை'